Iyi günler arkadaşlar.çok sıkıntılıyım bazı konularda artık gına geldi.ben 25 yaşında cp engeli olan bir bireyim.allaha şükür herşeyimi kendim yapıyorum koşuyorum,desteksiz yürüyorum yani cp rahatszlıklarında en şanslı hastalardan biriyim tek ayaklarıma vurdu bunada şükür.üniversite öğrencisiyim inşallah gelecek sene mühendis çıkacağım bu zamana kadar gayet mutlu hayat dolusu yaşadım ama artık gına geldi kişilerin davranışlarından,tutumlarından,tavırlarından...
yolda yürürken acımalı bakmalara çoçukların kaçmasına sonra dalga geçilmesine alıştım herşeye ama artık tıkanıp kaldım.2yıla yakın bir kızı sevdim ilişkim vardı engelsiz birisiydi ama son zamanlarda o da değişti bir an da çıkıp gitti yüzüme bakmaz oldu artık gücüm kalmadı bana destek olan bir insana ne oldu ne ne tam 50gündür sorgusuz sualsız yok telefonlarıma cevap vermez oldu yüzüme bakmaz kovar oldu.artık usandım tamam buldum işte beni kabul eden birisi dedim ve gitti.dışarı çıkasım gelmez oldu eve hapsettim kendimi daha çok okumaya başladım bu arada ama psikolojikmen çöktüm gibi vizelerim geldi ders çalışmaz oldum herşeyden usandım allaha şükür iyi durumdayım ama yoz insanların davranışları yıprattı beni.bir kızdan hoşlanıyorsunuz örneğin kız bakıyor ama ayağa kalktığınızda acıyarak bakıyor yanaşamıyorum dahi.güvenimi kaybettim.
gelecek sene okulum bitiyor ailem bana şimdiden okul biter bitmez evlen diyorlar bu güvenle mi her kapıya gideceğim komik gelebilir ama utanırım hep hayal kırıklığı yaşadıkça kabuğuma çekilirim biliyorum.dışarıda yürüyorum karşıdan gelen teyzeler,amcalar yanımdan geçerken nıç nıç nıç allah yardım etsin diyorlar acıyarak tamam teşekkürler ama yıpranıyorum eskiden böyle değildim hayat canlısıydım ama ne oldu bana ne ne??göz nurumda gitti tamamen desteksiz kaldım artık..
Allaha şükür ediyorum ama dağıttım kendimi(neden kızlar ayağıma bakarak karar veriyorlar ki tam ayağa kalkıyorum yanaşamıyorum daha çok utanıyorum.1 saattir bana bakan kız ayağa kalkınca garip oluyor yanından geçerken daha bozuk yürüyorum utanarak o an ki terlemem hiç bir tarafta yok.
yolda yürürken acımalı bakmalara çoçukların kaçmasına sonra dalga geçilmesine alıştım herşeye ama artık tıkanıp kaldım.2yıla yakın bir kızı sevdim ilişkim vardı engelsiz birisiydi ama son zamanlarda o da değişti bir an da çıkıp gitti yüzüme bakmaz oldu artık gücüm kalmadı bana destek olan bir insana ne oldu ne ne tam 50gündür sorgusuz sualsız yok telefonlarıma cevap vermez oldu yüzüme bakmaz kovar oldu.artık usandım tamam buldum işte beni kabul eden birisi dedim ve gitti.dışarı çıkasım gelmez oldu eve hapsettim kendimi daha çok okumaya başladım bu arada ama psikolojikmen çöktüm gibi vizelerim geldi ders çalışmaz oldum herşeyden usandım allaha şükür iyi durumdayım ama yoz insanların davranışları yıprattı beni.bir kızdan hoşlanıyorsunuz örneğin kız bakıyor ama ayağa kalktığınızda acıyarak bakıyor yanaşamıyorum dahi.güvenimi kaybettim.
gelecek sene okulum bitiyor ailem bana şimdiden okul biter bitmez evlen diyorlar bu güvenle mi her kapıya gideceğim komik gelebilir ama utanırım hep hayal kırıklığı yaşadıkça kabuğuma çekilirim biliyorum.dışarıda yürüyorum karşıdan gelen teyzeler,amcalar yanımdan geçerken nıç nıç nıç allah yardım etsin diyorlar acıyarak tamam teşekkürler ama yıpranıyorum eskiden böyle değildim hayat canlısıydım ama ne oldu bana ne ne??göz nurumda gitti tamamen desteksiz kaldım artık..
Allaha şükür ediyorum ama dağıttım kendimi(neden kızlar ayağıma bakarak karar veriyorlar ki tam ayağa kalkıyorum yanaşamıyorum daha çok utanıyorum.1 saattir bana bakan kız ayağa kalkınca garip oluyor yanından geçerken daha bozuk yürüyorum utanarak o an ki terlemem hiç bir tarafta yok.