Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Kendi engelinizle barışık mısınız?
- Konbuyu başlatan EsRaNaS
- Başlangıç tarihi
Hayatla barışıkız veya değiliz veya barışık gibi gözüküyoz bilerek.Zaten barışık olsak nolcak olmasak nolcak mecbur yaşıyoruz bu hayatı ve hayat çok güzel yaşamaya değer ama kendimize istediğimiz gibi bi hayat kurabilirsek.İşte sorun burda zaten engelimizden dolayı kendimize istediğimiz hayatı kuramıyoruz belkide.Sana verilenle yetinip razı mı olmalısın istediğinden vazgeçmeyip hayatın boyunca sonunda yenilme olasılığının kuvvetli olduğu bi savaşamı girmelisin.Ve bu savaşa girdiğin zamanda çok yoruluyosun ve yeter artık diyosun işte orda herşey kopuyo.
Barışık olmak zorundayız. Olmadığımızı düşünelim, kendi kendimizi yıpratmış oluruz. Önemli olan içinde bulunduğumuz durumda, yapabileceğimizin en iyisini yapmaktır. Sonuçta bir imtihan dünyasında yaşıyoruz
Slm ben senol
Ben onbeş yaşında kendi hatam yüzünden yürüyemiyom.ilk zamanlar bana çok dokuldu bu olay niye benim başıma geldi diye ağlardım.
Ama zamanla özürümle yaşamaya alıştım.
şimdi 30 yaşındayım ve ailemin yardımı ve gercek doslarımla özürümü çoğu zaman unuuutuyom bile..
Ben onbeş yaşında kendi hatam yüzünden yürüyemiyom.ilk zamanlar bana çok dokuldu bu olay niye benim başıma geldi diye ağlardım.
Ama zamanla özürümle yaşamaya alıştım.
şimdi 30 yaşındayım ve ailemin yardımı ve gercek doslarımla özürümü çoğu zaman unuuutuyom bile..
ben engelimle cok mutluyum w bu tarz konusanlara ben kızıyorum ya neden itiraf etmeslar kendilerine yada cewresine?kimse engeliyle mutlu olmaz tam anlamıla mutlu olmaya calısır we durumu zamanla kabullenir budur yani simdi bende mutluyum ama eksik yarım mutluluk kim istemeski sağlıklı olmak
slm
Alısmak zaman denen olguyla bağlantılı sanırım... ilk baslarda agır gelsede.. yas 30 küsurları gösterince alısıyor insan engeliyle barısık olmaya
Buna alısamayan dostlar var hala oldugu gibi kabul edemeyenler...Bakıslarında görebiliyorsunuz hissediyorsunuz bunu.. yılların verdigi tecrübeyle
Simdi diyeceksinizki sizi engeliyle kabul edecek insan gerçek dosttur... Orasıda doğru
Biz barısığız ama bizimle barısık olmayan dostları ne zaman alıstıracağız bilmiyorum...
Alısmak zaman denen olguyla bağlantılı sanırım... ilk baslarda agır gelsede.. yas 30 küsurları gösterince alısıyor insan engeliyle barısık olmaya
Buna alısamayan dostlar var hala oldugu gibi kabul edemeyenler...Bakıslarında görebiliyorsunuz hissediyorsunuz bunu.. yılların verdigi tecrübeyle
Simdi diyeceksinizki sizi engeliyle kabul edecek insan gerçek dosttur... Orasıda doğru
Biz barısığız ama bizimle barısık olmayan dostları ne zaman alıstıracağız bilmiyorum...
Dönem dönem engellden duyulan rahatsızlık alevlensede
(özellikle bu engel gerçekten birşeylere engel olduğu anlarda)
zamanla kanıksıyor insan,sorular sıradan geliyor.
Heyoooo yaşasın engelli olduğum için çok mutluyum da diyemiyorum...
(özellikle bu engel gerçekten birşeylere engel olduğu anlarda)
zamanla kanıksıyor insan,sorular sıradan geliyor.
Heyoooo yaşasın engelli olduğum için çok mutluyum da diyemiyorum...
evet sorulduğu zaman ben cevap veremiyorum zorlanıyorum kaza deyip geçiyorum ama içimde fırtına kopuyo bu ilk zamanlar daha çok oluyodu şimdi daha iim cevap verirken....
ama şöle söylendiğinde gülüyorum artık tüh çok da gençmişsin çok da güzelmişsin yazık olmuş ne oldu sana kızım dediklerinde hala gencim güzelim ölmedim ya diyerek onları söylediklerine pişman etmek bizim çok kötü olmadığımızı göstermek beni artık mutlu ediyo.....
ama şöle söylendiğinde gülüyorum artık tüh çok da gençmişsin çok da güzelmişsin yazık olmuş ne oldu sana kızım dediklerinde hala gencim güzelim ölmedim ya diyerek onları söylediklerine pişman etmek bizim çok kötü olmadığımızı göstermek beni artık mutlu ediyo.....
Alışmak hiçte kolay bişey değil, ben dört yılımı verdim alışmak için. şimdi çok barışık değilim, ama alıştım.. Ve ne yaparsam yapayım bunun böyle devam edeceğinin farkındayım ister barışık ister küs... Ama neden hayata küsüp te yarın larımı, muhakkak bir ceza ya dönüştüreyim ki....!
Hepimiz isteriz kusursuz görünmeyi..Her uzvumuzun tam ve sağlıklı olmasını..Ama şartlardan dolayı bazı eksikliklerimiz var..
Sonuçta elimizde bazı seçenekler var.
Ya kendimize bakıp acıyacağız yaşamdan elimizi eteğimizi çekeceğiz..
Ya Kendimizi böyle kabullenip yaşam koşusunda yerimizi alacağız , ki burada diğer sağlam insanlardan daha fazla emek harcamamız gerektiğini kabullenerek bu yola çıkmamız gerekiyor...
Ya kendimizi böyle kabullenmediğimiz halde, kabulleniyormuş görünerek yine yaşam yarışına katılacağız.
Biz ne düşünürsek düşünelim hayat durup bizi beklemiyor devam ediyor...
Sonuçta elimizde bazı seçenekler var.
Ya kendimize bakıp acıyacağız yaşamdan elimizi eteğimizi çekeceğiz..
Ya Kendimizi böyle kabullenip yaşam koşusunda yerimizi alacağız , ki burada diğer sağlam insanlardan daha fazla emek harcamamız gerektiğini kabullenerek bu yola çıkmamız gerekiyor...
Ya kendimizi böyle kabullenmediğimiz halde, kabulleniyormuş görünerek yine yaşam yarışına katılacağız.
Biz ne düşünürsek düşünelim hayat durup bizi beklemiyor devam ediyor...
Ben evleninceye kadar hep insanlardan kaçtım ailem de beni hep dul çocuklu biriyle evlenirsem beni kabul edeceklerini düşündüler ama onlara kendi kabuğumdan cıkıp kendimi işe vererek kendi eşimi kendim bularak bişeyleri öğrettim yada öyle düşünüyorum,kısacası kendimi 27 yaşında evlendikten sonra ifade edebildim ben 27 yaşındayken kişiliğimi buldum o ana kadar hep özürlü olmaktan utandım insanlardan uzaklaştım ailemle ilişkilerim hep bozuk gitti bende ayrımcılığı yaşadım dışlanmayı yaşadım ama a r t ı k aştım
demekki isteyince allahımın yardımıyla da herşey oluyormuş sadece zaman gerekliymiş . Tabii zamanıda iyi kullanırsak,
allahım herkesin yanında mutlaka ve yardımcısı olsun
demekki isteyince allahımın yardımıyla da herşey oluyormuş sadece zaman gerekliymiş . Tabii zamanıda iyi kullanırsak,
allahım herkesin yanında mutlaka ve yardımcısı olsun
Bir kere soru yanlış. İnsan engeliyle barışık olmaz/olamaz. Adı üstünde 'engel'...Sanırım soru "Sakatlığınızla barışık mısınız?" şeklinde olmalıydı. Bizim engelden anladığımız şey; sakatlığımız nedeniyle fiziksel ve sosyal olarak engellenmek değil burada. Zira hiçkimse sakatlığı nedeniyle engellenme haliyle "barışık" olamaz. Sakatlık fiziksel olarak yaşadığımız sorundur ve barışık olmaktan kasıt bu fiziksel rahatsızlığımızla beraber yaşamayı öğrenebilmekle alakalı sanıyorum. Ama bu duruma engelimizle barışmak adını koyarsak durum anlamsızlaşır.
Kaldıki daha önce başka başlıklarda da yazdım. Bir insan sakatlığıyla mutlaka barışmak zorunda mıdır? Yani sakatlığınızla hayata devam etmeyi seçmek o sakatlıkla barışık olduğunuz anlamına mı gelir?
Sanırım "ben barışık değilim sakatlığımla" desem herkes beni sakatlığı nedeniyle çok mutsuz, hatta psişik sorunları olan birisi olarak nitelendirmeye hazır olacak...Oysa gerçek pek böyle olmayabilir. Kişi pekala kendini sakatlığıyla barışmak zorunda hissetmeden de hayata devam edebilir.
Ne yani yarın bir tedavi olanağı doğsa ne diyeceğiz? "Ama ben barışığım sakatlığımla, almayayım!" mı?
Esas olan barışmak falan değildir. İnsan çok önemli bir uzvunu kaybetmişse doğaldır ki bunun hüznünü yaşar. Bu durumla da hiç kimse barışmak zorunda falan deüğildir. Önemli olan bu duruma takılmamak ve hayata büyük bir azimle sarılmaktır. Yaşamdan koparılacak o kadar çok şey var ki sakatlıkla yitirdiklerimize takılıp kalmak gerçekten çok ama ç.ok anlamsız...
Bu yüzden boşverin barışmayı falan...Yaşayın sadece...
Kaldıki daha önce başka başlıklarda da yazdım. Bir insan sakatlığıyla mutlaka barışmak zorunda mıdır? Yani sakatlığınızla hayata devam etmeyi seçmek o sakatlıkla barışık olduğunuz anlamına mı gelir?
Sanırım "ben barışık değilim sakatlığımla" desem herkes beni sakatlığı nedeniyle çok mutsuz, hatta psişik sorunları olan birisi olarak nitelendirmeye hazır olacak...Oysa gerçek pek böyle olmayabilir. Kişi pekala kendini sakatlığıyla barışmak zorunda hissetmeden de hayata devam edebilir.
Ne yani yarın bir tedavi olanağı doğsa ne diyeceğiz? "Ama ben barışığım sakatlığımla, almayayım!" mı?
Esas olan barışmak falan değildir. İnsan çok önemli bir uzvunu kaybetmişse doğaldır ki bunun hüznünü yaşar. Bu durumla da hiç kimse barışmak zorunda falan deüğildir. Önemli olan bu duruma takılmamak ve hayata büyük bir azimle sarılmaktır. Yaşamdan koparılacak o kadar çok şey var ki sakatlıkla yitirdiklerimize takılıp kalmak gerçekten çok ama ç.ok anlamsız...
Bu yüzden boşverin barışmayı falan...Yaşayın sadece...
evet ben engelim çok barışığım yaşamayı seviyorum herşeye rağmen
Ben kendimle engelimle kısacası herşeyimle barışıkım
çünkü önce ailem sonra akrabalrım ve canım okul arkadaşlarım beni hiçbir zaman dışmaladılar.bilmiyorum biçoğunuz belki sokakta arkadaşlarınızla oynadınız mı ben aklınıza gelebilecek hemen hemen her türlü oyunu oynadım sokakta arkadaşlarımın sayesin.bizim buralarda öyle ortalıkta gezinen engellide göremezsiniz.bir ben varım gezen çarşı,pazar,market......
Aslında kimse kendini sosyal ortamdan dışlamamalı tabiii en büyük destekçilerimiz bizim en yakınlarımız olmalı. şahsen benim öyle.teyzemler bensiz hiç bir yere gitmezler.sağolsunlar onlar benim canlarımm
çünkü önce ailem sonra akrabalrım ve canım okul arkadaşlarım beni hiçbir zaman dışmaladılar.bilmiyorum biçoğunuz belki sokakta arkadaşlarınızla oynadınız mı ben aklınıza gelebilecek hemen hemen her türlü oyunu oynadım sokakta arkadaşlarımın sayesin.bizim buralarda öyle ortalıkta gezinen engellide göremezsiniz.bir ben varım gezen çarşı,pazar,market......
Aslında kimse kendini sosyal ortamdan dışlamamalı tabiii en büyük destekçilerimiz bizim en yakınlarımız olmalı. şahsen benim öyle.teyzemler bensiz hiç bir yere gitmezler.sağolsunlar onlar benim canlarımm
Memlektime giderken yanımda otutran arkadaşla molada çay içiyorduk o sırada dikkatini çekip sormuştu ayağına ne oldu diye bende vurdular demiştim nasıl yani deyince kan davası ne zaman olu dince daha yeni hastaneden taburcu oldum memlektinemi gidiyorsun ded bende kaçmanın anlamı yok yarım iş bırakmazlar bir an önc ene olacaksa olsun adam korkmuş olmalıki yanıma oturmadı rahat rahat yolculuğumu tamamladım
Sulayınca yeni kol çıkacak
Evet o kadar barışığım ki, aynaya baktığımda dahi görmüyorum eksikliğimi. Sadece bacağımdaki ağrılar ve insanların meraklı bakışları anımsatıyor bunu bana.Savaştığımda çok oldu kendimle. Ama sonuç alamadım
Hem engelliliğin neden sadece fiziksel boyutuyla ilgileniyoruz ki? Fikir ve yürek engellilerin eksiklikleri azımsanmayacak kadar çok. Sadece dışarıdan bakıldığında görünmüyor.
Bir çay bahçesinde otururken garsonun dikkatini çok çekmiş olmalıyım ki, servis yaparken biraz da sıkılarak yanıma gelip neden bu konumda olduğum hakkında bilgi almak istedi. Ben de anlattım. Ardından süper soru geldi "geçer mi?" Ben de "evet olmayan kol ve bacaklarımı her gün suluyorum, günde birkaç kez de güneşlendiriyorum, bakalım artık filizlenmelerini bekleyeceğiz" demiştim. Yanımdakiler koptu. Ama o yüzümün ciddiyetinden ağlamaklı hala bana bakıyordu. Yurdum insanı çok yufka yürekli.
Yüreğimiz,ruhumuz ve fikirlerimiz bütün kalsın. Fiziksel eksiklikleri kapatırız...
Evet o kadar barışığım ki, aynaya baktığımda dahi görmüyorum eksikliğimi. Sadece bacağımdaki ağrılar ve insanların meraklı bakışları anımsatıyor bunu bana.Savaştığımda çok oldu kendimle. Ama sonuç alamadım
Hem engelliliğin neden sadece fiziksel boyutuyla ilgileniyoruz ki? Fikir ve yürek engellilerin eksiklikleri azımsanmayacak kadar çok. Sadece dışarıdan bakıldığında görünmüyor.
Bir çay bahçesinde otururken garsonun dikkatini çok çekmiş olmalıyım ki, servis yaparken biraz da sıkılarak yanıma gelip neden bu konumda olduğum hakkında bilgi almak istedi. Ben de anlattım. Ardından süper soru geldi "geçer mi?" Ben de "evet olmayan kol ve bacaklarımı her gün suluyorum, günde birkaç kez de güneşlendiriyorum, bakalım artık filizlenmelerini bekleyeceğiz" demiştim. Yanımdakiler koptu. Ama o yüzümün ciddiyetinden ağlamaklı hala bana bakıyordu. Yurdum insanı çok yufka yürekli.
Yüreğimiz,ruhumuz ve fikirlerimiz bütün kalsın. Fiziksel eksiklikleri kapatırız...
slm benim engelim sol kolumda doğuştan felç küçükken sorun ediyordum engelimi ama şimdi ise engelimle dalga geçiyorum.çünkü benden daha kötü olan engelli arkadaşlarım var.halimize şükür.allahımız bizi böyle uygun görmüş.engelimizi kabullenmek gerek.
"Ben engelimle barışığım,böyle de mutluyum" demek ne kadar doğru olabilir ki..?
sokağa çıktığınız da ve daha kendi kapınızda başlayan bir çok engelle karşılaşıp yapmak istediğiniz hiç birşeyi yapamadan evinize döndüğünüz de bu mutluluktan geriye ne kalıyor...?
Evet ben mutluyum yaşamayı da çok seviyorum ama durumumdan dolayı ve çevre mimarisi yüzünden, karşılaştığım engeller ve çektiğim sıkıntılar canımı çok sıkıyor.
Yinede mutlu olmama engel değil tabi....
bu yüzden de engelimle hiç bir zaman barışık olamıycam. Olmak zorunda da değilim...
sokağa çıktığınız da ve daha kendi kapınızda başlayan bir çok engelle karşılaşıp yapmak istediğiniz hiç birşeyi yapamadan evinize döndüğünüz de bu mutluluktan geriye ne kalıyor...?
Evet ben mutluyum yaşamayı da çok seviyorum ama durumumdan dolayı ve çevre mimarisi yüzünden, karşılaştığım engeller ve çektiğim sıkıntılar canımı çok sıkıyor.
Yinede mutlu olmama engel değil tabi....
bu yüzden de engelimle hiç bir zaman barışık olamıycam. Olmak zorunda da değilim...
İLK ÖNCE KAFANDA BİTİR
Ben 8 aylıkken felç olmuşum yaş 36 yani yolu yarılamışım, bu yaşıma kadar özrümden dolayı çeşitli zorluklarla karşılaştım öğrenim hayatımda günlük hayatta ama yılmadım hayatı hep sevmeye onunla barışık olamaya çalıştım ve bunu kanatımca başardım.Çevrem de arkadaşlarım bana hep yaw sen nasıl bir adamsın en ufak birşeyden bile mutlu oluyorsun diyorlar arkadaşlar şunu söylemek istiyorum. Bu özürlü takıntısını kafada bitirebilirsek bence olay bitmiştir,geriye sadece hayattan zevk almak kalır ki buda senin göstereceğin çabayla olur. NEFES ALIYORSAN ŞÜKRET
Ben 8 aylıkken felç olmuşum yaş 36 yani yolu yarılamışım, bu yaşıma kadar özrümden dolayı çeşitli zorluklarla karşılaştım öğrenim hayatımda günlük hayatta ama yılmadım hayatı hep sevmeye onunla barışık olamaya çalıştım ve bunu kanatımca başardım.Çevrem de arkadaşlarım bana hep yaw sen nasıl bir adamsın en ufak birşeyden bile mutlu oluyorsun diyorlar arkadaşlar şunu söylemek istiyorum. Bu özürlü takıntısını kafada bitirebilirsek bence olay bitmiştir,geriye sadece hayattan zevk almak kalır ki buda senin göstereceğin çabayla olur.
NEFES ALIYORSAN ŞÜKRET 
bundan üç sene öncesine bakarsam engelimle hiç barışık değildim.hastalığımla ilgili biri bişey sölese alakalı alakasız herşeye alınır herşeye kırılırdım.ama şimdi alıştım mı ne bir sorunum kalmadı. hatta kendimle dalga geçer oldum bazen ben bile inanamıyorum bu halime :shock:
bir sorunum kalmadı. hatta kendimle dalga geçer oldum bazen ben bile inanamıyorum bu halime :shock: benden beterleri de var erdemini bu yaşıma kadar taşıdığım sabır ve şükür dolu olduğum ayrıca sapasağlam halleriyle kötülük yapan yaratıkların kötülüklerinden bu engelle engellendiğim için çok mutluyum
Ben engelimle barışık ve hayattan sev alan biriyim.
Arkadaşlarla konuşurken senin engelin ne diye sorunça dengesizin biriyim diyom (denge kaybı yüzünden yürüyemiyom)
Arkadaşlarla konuşurken senin engelin ne diye sorunça dengesizin biriyim diyom (denge kaybı yüzünden yürüyemiyom)
