Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Yalnızlık anksiyetesi ile başedemiyorum, ne önerirsiniz?

Allah'a şükür annem ve babamla birlikte yaşıyorum Ama Ecelden kaçış yok. Kendimi her şeye hazırlıyorum.
 
Evlenmeden önce yüzlerce mahalle arkadaşım vardı. Hatta 30-40 kişilik mahalle ekibi kurmuştuk, ekip başı bendim. Sonra evlendik, birde üstüne mahalleden başka yere taşınınca ne arkadaş kaldı ne bir şey kaldı.
Şimdi çocuklar var, eş var, anne var, kardeşler var. İşyeri arkadaşları var. İddaa bayisinden tanıdığım arkadaşlar var. İddaayı bırakınca o da kalmadı. Kahvehane desen zaten gitmem işim olmaz.

İnternet var. Bol bol film, dizi izliyorum. Her gün üniversite kitapları okuyorum. Şu sıralar işletme bölümünü bitirdim gibi. Reklamcılık bölümünü bitirdim. Sosyoloji bitirdim. Tarih bitirdim. Felsefe bitirdim. Şimdi ise Emlakçılık okumaya başlıcam.

Sizede tavsiye ederim kitap okuyun kendinizi geliştirin.
Index of /kitap
 
Başa çıkamıyorum. Özellikle yeni rahatsızlanmış, işsiz kalmış ve vasi atanmış biri olarak bu duygu ile başa çıkamıyorum.

Ayrıca çok yakın zamanda evlenmeyecek birisi olarak bu duyguya çözüm arıyorum. Hergün en çok kendime sorduğum soru yalnız kalacaksın. O zaman ne yapacaksın.

Hastalık bir anda geldiği için bizim gibi insanlar tek başına kalınca ne yapıyor sorusunu sormadan edemiyorum.

Hatta başlık açmayı düşündüm.

Şuan hastalıkla birlikte en dibi gördüm. Hastalık sürecinde tüm arkadaşlarım uzaklaştı. Zaten bakardım bir ailemde yoktu.

Bekar olmasam bu sefer geçim derdi olacaktı bu süreçte vs vs

Şuan tekrar hayata tutunmaya çalışıyorum. Tekrar iş bulup vasimi kaldırıp ilaç yan etkisinden kurtulup aile kurmayı çok istiyorum. Tabii olursa

Yoksa yalnızlıkla başa çıkmak imkansız
 
perseküsyon

Babamla aynı apartmanda kalıyorum ben de. Üst katımızın yan dairesinde babam kalıyor. Üst kattakiler gürültü yaptığında acaba babama bir şey mi oldu diye korkuyorum.
 
@Althusserian Marxist,
Ooooo ne oldu ki daha 19 sun.

Kobra_
👏👏👏 Gerçekten de sizi tebrik ederim. Aktif yaşamınızı devam ettirmeye çalışmak takdire şayan. Kendinizi geliştirmeye çalışmanız da ayrı bir takdir konusu
 
annem eşim ve 2çocuğum var. arkadaşım yok işe gidiyorum geliyorum sosyal değilim. iş de olmasa kimse beni dışarı çıkartamaz.
 
neron+

Bende hiç dışarı çıkmıyorum. Hastalandıktan sonra mı Evlendiniz ? Yoksa hastalanmadan önce mi ?

İşe gidip gelmek zor oluyor mu ? İlaçlardan dolayı
 
Bende öyleyim.sabah ise gidiyorum akşam 17 de cikiyorum.aslinda bekarim yalnız yaşıyorum.colugum çocuğum eşim annem babam yok.sadece eve geldiğimde kafeste kuş var.o yetiyor.ne yalnızlık kalıyor nede üzüntü.evet haklısınız belki hayat yalnız yaşanmıyor insan bir eş bir dost bir arkadaş arıyordur ama .gün gelir onlarda olur.allahima şükürler olsun ki henüz aklımı yitirmedim.cok acılar çektim.her zaman derim halime şükrediyorum emekli oldum ayrıca çalışıyorum rabbim devletimize zaval vermesin
 
xdedahii

hocam ben ünideyken atak sayabileceğim bir durum yaşadım arkadaşlarımın ısrarıyla doktora gittim yaklaşık 7 8 ay düzenli ilaç kullandım sonra cahillik işte psikiyatır hastası memur olamaz korkusuyla ben doktora gitmeyi bıraktım 1 sene sonrada memur olarak atandım. 1 sene sonrada evlendim herşey güzel falan derken benim şalter attı dünyam karardı ve hastaneye yatırıldım. eşim çok destek oldu sağolsun. ama ben bir daha o ünideki halime dönemedim.
dışarısı benim için çok korkutucu yazın doktor bana 2 ay istirahat verdi 5 defa dışarı çıktım 4 ü market 1 i annemi ziyaret. hani diyorlar ya ev hapsi diye bazen keşke beni de ev hapsine alsalar :) .
 
neron+

Arkadaşlar böyle anlatıyorsunuz ben çok korkuyorum ben de şimdi atak benzeri bir şey yaşadım ve doktor tanı konusunda tam emin olamadığı için olsa gerek ilacı içeli 6 ay oluyor ocak 15 de bıraktıracak ya herkes de şöyle senaryolar duyuyorum cahillik edip ilacı bıraktım sonrası hiç sormayın falan

Anlam veremiyorum ya aynısını yaşarsam bir atak daha yaşarsam ne yaparım o halde çok üzücü
Yani sizler 2. Bir atağı mı yaşadınız bilinçsiz ilaçları kesip ve ilacı kestikten kaç sene sonra ortaya çıktı

Ve niye bu kadar çok evde olmak istiyorsunuz şu an çalışabiliyor musunuz
 
selin hocam size ilacı sanırım doktor bıraktırıyor. takibinizi bırakmayın 3-4 haftada bir doktora görunun anlatın o zaten anlar.

sorunuza gelirsek ; dışarısı beni çok korkutuyor zarar göreceğimi ,insanların yüzüme bakarak kafamın içini okudugunu ve buna benzer baska sıkayetlerımden dolayı dışarı çıkmayı sevmıyorum. suan öğretmenım okul çıkış zili çaldığı anda 1 dakika bıle kaybetmıyorum eve gelmek için
 
@osmangazi yakınlarını kaybetme korkusu doğal bir şey Hemen herkeste vardır Ama bizim gibi "hassas" kişiler bu duyguyu daha yoğun bir şekilde yaşar. Annem babam yazın köye gidince evde 1 ay tek başıma kalınca yalnızlıktan bunalıyorum
 
neron+

Anladım Allah yardımcınız olsun evet doktor kontrolünde bırakıcam ama muayene ücretleri çok pahalı her ay gidemeyebilirim 2 3ayda bir kafi sizin 2. Atak kaç sene sonra ortaya çıktı totalde ve ilk atağın hezeyanı ile 2. Atak hezeyanı aynı mıydı tamamen farklı Bi hezeyana mı uğradınız
Anladığım kadarı ile üniversite yıllarında ki gibi değilim dediğinize göre 2. Atak daha yıkıcı olmuş

Eşiniz bu konuda destekçiniz olmasına sevindim dışarı çıkmak ben kücülüğümden beri pek sevmem hakkınızda hayırlısı olsun
 
neron+

Anladım, bende sözleşmeliyken hastalandım. Yeni 1 yıl oldu. Sözleşmem yenilenmedi. Tam kadroya geçecekken.

Şimdi hayata yeniden başlamış gibiyim psikozdan çıkınca uykudan uyanmış gibi oluyorsunuz.

Tam herşeyi yoluna koymuş evlenecektim bu duruma düştüm.

Eskisi kadar iyi olmasamda pozitif hiç belirti kalmadı.

Negatif belirtiler ve ilacın yan etkileri ile başa çıkmaya çalışıyorum.

Anlattığınız kadarıyla hala psikoz belirtileri mevcut. Bunların hepsi bende xeplion kullanınca geçti. Sadece negatif belirtiler kaldı.
 
perseküsyon

Aynı şeyi daha önce konularda da yazmıştım gene çoğu arkadaş memur ya da kendi işini yapıyor ben ailemin yaptığı meslekte çalışıyorum onlar olmaz ise ne iş yaparım nasıl geçinirim hiç bilmiyorum konuşkan da değilim tek başıma kalırım korkusu çok var korkudan da değil Bi hayvan alır onla yaşarım ama gene de benim en büyük sıkıntım iş konusu olur gene çünkü rahata alışkınım ve sabah erken kalkamıyorum
 
@selinpelin :D kardeşim , rahata alışmak iyidir Oh ; ne güzel öğlene kadar uyursun Ailenin yanındasın, işe geç kalma gibi bir derdin de olmaz . Ama bunu senin de analiz ettiğin gibi... Burada benim gibi yüzlerce & binlerce memur var. Uzun yıllar aynı işi yapınca erken kalkmak rutin hale geliyor Hani biyolojik saat derler ya.. @selinpelin ileride mecbur kalırsan erken kalkmaya alışırsın ama Allah gecinden versin. Ben de ailemle kalıyorum. :confused: Onlar hayata veda edince ben, nasıl bir gerçekliğe uyanırım ? Pek kestiremiyorum """Her şey kader dahilinde""" diyerek yaşama devam edeceğiz.
 
Öğlene kadar olmasa bile saat 9 da kalkıyoruz ve işe geliyoruz ama bu içtiğim ilaçtan mıdır rileptid bende ölüm yorgunluğu yaratıyor
aynen dediğiniz gibi ailemiz hayata veda ettiğinde nasıl yaşama tutunuruz en çok bunu bilmek isterim doğru her şey kader dahilinde ama umarım bazı şeylerden feragat etmek zorunda kalmayız
 
Arkadaşlar ben 52 yaşındayım emekliyim ayrıca çalışıyorum.kimselere yalnızlığımı paylasamiyorum.bekarim yalnız yaşıyorum kalabalık içinde kendimi yalnız yapayalnız hissediyorum.sizdede bu durum oluyormu
 
@(Gölge),

Çok az daha olsa az daha yanlızlık mükemmel olacak gibi.
AMA KİMSE MÜKEMMEL HİSSETMEZ.
 
Yalnız kalmamak için ne yapabilirim düşünüyorum.

Doktorumun söylediğine göre böyle iyi gidersen belki çok sonra evlenebilirmişim. Ayrıca nikah geçersiz olmaması için evleneceğim kişiye önceden bildirmem gerekiyor.
 
Evlilik yalnızlığı almaz bence. 10 tane kardeşin, 4 tane karın, 15 tane evladın, 50 de kuzenin olsa frekansınızın aynı olduğu biri yoksa yine yalnızsınız. Elbette evin içinde birilerinin olması, olmamasından iyidir ama yalnızlığı giderecek kadar değildir.

Ve bence herşeyin sonu yalnız kalmaktır bir gün. Taa ki cesedimizi toprakta yalnız bırakıp gidecekleri güne kadar sürecek bu gel gitler.
 
Tabiki yaşayan her canlı ölümü tadacak bu muhakkattir fakat öleceğiz diyede ruh ikimizi bulmamak olmaz degilmi? Bari yaşamamız süresince mutlu bir şekilde gidelim
 
Olmaz tabi, haklısınız. Ruh ikizi olması da şart değil bence. Hayatı paylaşmak da yalnızlığı çok hafifletir. Ben sanırım daha fazla açıklayamayacağım, fakat kesinlikle bir eşin olması olmamasından çok daha iyidir, kabul ediyorum.
 
@Tenê,

Evet hayatı paylaşmak da bir nevi hayatı surdurmektir. Bende istiyorum evlilik olmasa bile birlikte yaşayacağım bir bayan.
 
Üst Alt