Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Bipolar arkadaşlar, dertleşelim...
- Konbuyu başlatan benkimim
- Başlangıç tarihi
2polar tabii o konuda haklısın güvenli bir yerde ulaşmak lazım bu kafaya mesela ada olabilir survivor gibi zenginler için idealBende çok riskli davranışlarda bulundum manide iken iyi dayak falan yemedim birinden ya da araba falan çarpmadı Allah korudu başka açıklaması yok.
Aynen verilmiş sadakamız varmış , normalde pek cesaretli & atılgan biri değilim fakat mani durumunda kendimi tanıyamadım
dediğin gibi güvenli bir yer olsa mani kafada yapacaklarımızın sınırı olmazdı sanırım 2polar sana bir sorum olacak iyi bir noktaya değindin çünkü aynen bende de müthiş bir öz güven artışı ,hiç yorulmamak ,tanıdık olsun olmasın kadın erkek herkesle sohbet muhabbet , çok fazla cesaret gibi şeyler manide bende de oluyor diyorum ki bu sadece bir tahmin manide iken bilinç altımız mı diyeyim bastırılmış duygular mı diyeyim ortaya mı çıkıyor yoksa acaba depresif dönemin tam tersi duruma gelip beyin denge sağlamaya falan mı çalışıyor ne dersin nedir manide olan şey sence ?
sokrates , ben yaklaşık 11 yıldır ilaç kullanıyorum , özel hastanede başlamıştım daha sonra özel doktorlarla devam etti , bir tane doktora denk geldim , ona kızıp ilaçlarımı bıraktım ( adam her kontrolde farklı tanı & farklı ilaç yazıyordu & birde çok paragözdü ) , 3-4 ay kadar sonra da mani atakla karşılaştım , yani bende ilaçların yan etkisi şeklinde oluştu , öyle zannediyorum ..
sokrates , bana bu hastalık şunu öğretti , ne kadar az insan o kadar az dert , çevrendeki insanlar az olsun ama öz olsunlar , ben karşılık bulamadığım insanları takmamaya çalışıyorum , insanlarla fazla içli - dışlı olmamaya çalışıyorum , elektrik aldığım beni mutlu eden beni ben olduğum için kabul edenlerle görüşüyorum , psikoloğum bana bazı konularda duyarsızlaşmalısın demişti onu deniyorum , çevremde birkaç arkadaşım var '' onlar gerçek arkadaş '' bu konuda çok şanslıyım ..
Bipolar Bozukluk ile İlk Tanışmaya Dair
İyi günler diliyorum, 21 yaşındayım, üniversiteye hazırlanıyorum, her bipolar bozukluk hastası gibi benim de üniversiteye hazırlanma konusunda problemlerim oldu, gerek çalışmaya olan isteksizliğim ve buna olan cesaretsizliğim olsun gerekse ailemin bu konudaki bilgisizliğinden kaynaklanan önyargılı hareketler olsun hepsini bir bir yaşadım.
Normalde okul birincilerini geride bırakan, hızlı anlayıp hızlıca yanıt veren, hemen hemen her derse bolca ilgisi olan, okumaya hevesli, yazmaya yetenekli, aydın bir gencim ben.
Yani öyle ders konusundaki bir başarısızlıktan dolayı olduğunu sanmıyorum 5 seferdir üniversiteyi kazanamamamın, bu sene şubat ayında artık yeter diyerek bir psikiyatriste gitme kararı aldım, 3-5 defa gittikten sonra anlaşıldı ki bipolar bozukluk, anksiyete, aktivite ve dikkat bozukluğu varmış bende.
Haliyle durum bu olunca bana;
Concerta
Rixper(Risperdal)
Selectra denilen 3 ilaç yazıldı ve raporlandı.
Uzunca makaleler, yazılar okuyunca anladım ki gerçekten bende bipolar bozukluk mevcut, aynısı babamda da var zaten.
Şu an ilaçlarla bir nebze mutlu ve hayata karşı istekliyim, arada sırada intihar etme isteği geliyor, hayattan bıkar bir durumda oluyorum, tabii bunu kontrol altına almaya çalışıyor ve bununla yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum.
Buradaki yazıları okuyunca benden daha kötüler olduğunu da gördüm, daha iyiler olduğunu da gördüm.
Benim gibi bipolar bozukluğu olan kişilere sormak istediğim birkaç soru mevcut.
Bana henüz sadece ilaç kullanım raporu yazıldı, herhangi bir yüzdelik ile karşılaşmadım, doktorum yüzde şu kadar hastasın gibi bir cümle kurmadı bana.
-Sizce yüzdeliğimi öğrenmeli miyim, engelli statüsüne girmeli miyim?
-Eğer engelli statüsüne girersem ne gibi avantajlar ve dezavantajlarım olur?
İyi günler diliyorum, 21 yaşındayım, üniversiteye hazırlanıyorum, her bipolar bozukluk hastası gibi benim de üniversiteye hazırlanma konusunda problemlerim oldu, gerek çalışmaya olan isteksizliğim ve buna olan cesaretsizliğim olsun gerekse ailemin bu konudaki bilgisizliğinden kaynaklanan önyargılı hareketler olsun hepsini bir bir yaşadım.
Normalde okul birincilerini geride bırakan, hızlı anlayıp hızlıca yanıt veren, hemen hemen her derse bolca ilgisi olan, okumaya hevesli, yazmaya yetenekli, aydın bir gencim ben.
Yani öyle ders konusundaki bir başarısızlıktan dolayı olduğunu sanmıyorum 5 seferdir üniversiteyi kazanamamamın, bu sene şubat ayında artık yeter diyerek bir psikiyatriste gitme kararı aldım, 3-5 defa gittikten sonra anlaşıldı ki bipolar bozukluk, anksiyete, aktivite ve dikkat bozukluğu varmış bende.
Haliyle durum bu olunca bana;
Concerta
Rixper(Risperdal)
Selectra denilen 3 ilaç yazıldı ve raporlandı.
Uzunca makaleler, yazılar okuyunca anladım ki gerçekten bende bipolar bozukluk mevcut, aynısı babamda da var zaten.
Şu an ilaçlarla bir nebze mutlu ve hayata karşı istekliyim, arada sırada intihar etme isteği geliyor, hayattan bıkar bir durumda oluyorum, tabii bunu kontrol altına almaya çalışıyor ve bununla yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum.
Buradaki yazıları okuyunca benden daha kötüler olduğunu da gördüm, daha iyiler olduğunu da gördüm.
Benim gibi bipolar bozukluğu olan kişilere sormak istediğim birkaç soru mevcut.
Bana henüz sadece ilaç kullanım raporu yazıldı, herhangi bir yüzdelik ile karşılaşmadım, doktorum yüzde şu kadar hastasın gibi bir cümle kurmadı bana.
-Sizce yüzdeliğimi öğrenmeli miyim, engelli statüsüne girmeli miyim?
-Eğer engelli statüsüne girersem ne gibi avantajlar ve dezavantajlarım olur?
Psikiyatriye adımını attınmı hastalık tanısı almadan cıkmak cok zor (
Mutsuzsan mutlaka koycak tanı bulurlar (
Mutsuzsan mutlaka koycak tanı bulurlar (
Bipolar ya da başka bi psikiatrik rahatsızlığım yok ancak çok yakınımda var bu bizim için daha zor yani çevresi için söyleyeceklerim bu kadar yani
Kimi insan vardır başına en kötü şey gelse bile üstünde pek durmaz unutur gider kimi insan da başına çokta kötü olmayan bir şey gelse bile o olay onu fazlasıyla etkiler bir türlü unutamaz buradaki ikinci kişi hassas olduğu için mi böyledir yoksa hasta olduğu için mi ?
İkinci kişi hasta olabilir olmayadabilir şöyle ki hayatı boyunca çok rahat yaşamış hasta olmayan birini düşünün bi gün herşey bitiyor ve rahat mutlu hayatı son buluyor hasta olmamasına rağmen bundan çok etkilenebilir tabi o zaman da şunu diyebilirsin hasta olmasaydı rahat hayatı bitince öyle olmazdı demek ki hastaymış diyebilirsiniz bu da doğru olabilir ancak olmayadabilir insan yaşamadan bilemez bu durumu yani
Bipolar tedavisi goruyorum lustral ,abizol ve depakin gibi ilaclar kullaniyorum. Git geller ile mucadele etmek dalgalanmalar cok zor . Allah herkese acil sifalar versin. İnsani hayata baglayan amac amaclar olmali
Engelli raporu almamandan yanayim. Maalesef ulkemizde psikiyatrik engele karsi daha olumsuz bir tavir sergileniyor. İs bulmakta zorlanabilirsin. Ama e kpss dusunuyorsan bu dezavantaji avantaja cevirebilirsin
Engelli raporu almamandan yanayim. Maalesef ulkemizde psikiyatrik engele karsi daha olumsuz bir tavir sergileniyor. İs bulmakta zorlanabilirsin. Ama e kpss dusunuyorsan bu dezavantaji avantaja cevirebilirsin
Gerçekten bu hastalıkla yaşamak çok zor bir süreç, hastalığınıza insanları inandırmakta zorluk yaşıyorsunuz. Sizin hastalıktan değil de başka sebeplerden ötürü böyle davrandığınızı düşünüyorlar, anlayamıyorlar bir türlü. En yakınlarınız, aileniz için bile durum bu şekilde.
Bipolar duygu durum bozukluğu deniyor bu duyguların gereğinden fazla yoğun yaşanması aklında önüne geçebilmesi gibi bir durum mu mesela öfke duygusunu ya da başka herhangi bir duyguyu çok yoğun yaşama bu yüzden de sağlıklı düşünememe sağlıklı karar verememe gibi bir şey mi yoksa başka bir açıklaması var mı ?
Bence bipolar, yerinde ve zamanında yaşanmamışlıkların, ötelenmiş hayatların, eksiklikleri şimdide hissedilen küçük yaşta, ergenlikte, yetişkinlerde bile; sahiplenilmeyen kabul ve takdir görmeyen davranışların kırgın ve kızgın duygulara dönüşmesi.. Duygulanım bozukluğu: içerideyse depresyon, dışarıda mani.
Bipolar oldugumu 7 yıl önce ögrendim ani kararlar almam bazen aşırı duygusal olmam yada aşırı hareketli olmamdan doktora gitmiştim o zaman 1 yılda teşhis kondu sonra gelsin ilaçlar birde aşırı hayal kurma hastalıgım var( maladaptive daydreaming ) Deniliyormuş onuda ögrenmiş oldum Doktorum kitap yazmamı tavsiye etti hayal güçün çok fazla mantıksız hayeller kurmuyorsun gibilerinden konuştu tam ikna olacak ken doktor tayini cıktı gitti başka doktora güvenmedigim için onun verdigi ilaçlarla devam ediyorum küçük ilçedeyim doktor hasta gizliligine önem veren doktor gelmedi sekreterin yanında konuş dinliyom seni dedi bende olmaz deyip cıktım gittim bende herşeyi oluruna bıraktım gittigi yere kadar zaten yaşam benim için 2 monitörden ibaret pc başında yaşamım bitiyor
