Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Bipolar arkadaşlar, dertleşelim...
- Konbuyu başlatan benkimim
- Başlangıç tarihi
Bipoları bipolar anlar mı? Bizi anlayacak fani var mı yer yüzünde! Ben anlatıyorum arkadaş iğne ucu kadar anlayan olsa ne mutlu diyerekten. Buyrun bipoalr dünyama...Bende mi Bipolarım! Ol Birader Ol! Sende Ol! ? bipolarimkiben
Malesef ben de bipolarim.üstelik evli ve çocukluyum.hem de iki tane on yıl ilaçlarını düzenli içtim.sonra evlendim.iki ay sonra hamile kaldım.ilaçları bıraktım.dört ay iş yerinde calisabildim çünkü manik olmuştum gelen insanlarla tartışıp sinir krizleri geçiriyordum.artık calisamayacagimi anlatan doktorum heyet raporu verdi.hamileligim zor geçti.doğumdan sonra da çok agresiftim.bebeğime bakamayacagimi düşünüyor ve kaygilaniyordum.herşeyin mükemmel olmasini istiyor ve herşeyi kitabına göre yapıyordum.annem sürekli yanımdaydı.bütün dünyam oğlum olmuştu.herşeyi abartılı yaşadığım gibi anneliği de abartmistim.yanından hiç ayrilmiyordum.babamın bile sevmesini istemiyordum.psikiyatristime gittim. Onbeş gün içinde iyiye de gidebilirsin kotuyede ona göre görüşelim dedi.Ben oğlumla öyle butunlestin ki hastaligimi unuttum çoğu kez yaptığım gibi.ama bu sefer bedeli çok ağır oldu.sonra oğlumu emzirirken birbuçuk yaşında idi ben ısrarla bi kardesi olsun istedim.eşim istemiyordu ama ben bunu takıntı haline getirmistim ve ben ikinciye hamile kaldım.daha da çekilmez olmuştum.ama ben farkinda değildim.Ben çocuk değil sadece oğluma kardeş istiyordum.son aylarda iyice agresiflesmistim.doğum yaptım.ilk günler iyi gibiydim sonra oğlum kardesini kiskanmaya başlayınca bebek sürekli aglayinca ben depresif olmaya başladım.Ben ne yapacağım.nasıl bakacağım.oğluma haksızlık ettim gibi düşüncelerle lohusalik depresyonu ve bipolar birbirine karıştı.iki ay emzirebildim bebeğini ilaç başladım.ilk intiharimi o zaman gerçekleştirdim ilac içerek beş gün yoğun bakımda kaldım sonra ciktim bisey olmadı .beni hemen hastaneye yatırdılar.iki ay yattim .eve geldim üç gün sonrasını hatırlamıyorum.yine hastaneye yatirmislar.iyiye gitmeyince 8 seans ekt yaptılar ve ben manik oldum.arkasından hipomani artık bi anım bu anımı tutmuyordu.bi ağlama krizi hemen ardından gülme krizi.çocukları düşünmüyordum bile.3 ayda o zaman yattim
Sonra taburcu oldum.aradan on gün geçti yine ölüm düşüncesi saplandı beynime ve ben yine intihar ettim ilaç içerek.iki gün yoğun bakımda kaldım ve yine olmedim.ve sonra yine hastane ama düşüncelerim ve intihar planlarım devam ediyordu.doktorlar manik olmayın diye depresyon ilacını cogaltamiyorlardi.ve ben izine çıktığım günün akşamı kendimi 3.kattan aşağı attım.omurgam kirildi belimden asagisini hissetmiyorum.yani artık omurilik felcli bir bipolarim.hayatım alt üst oldu.ışte benim yaşadıklarım.size içimi döktüm.bana dua edin insallah yururum.
Sonra taburcu oldum.aradan on gün geçti yine ölüm düşüncesi saplandı beynime ve ben yine intihar ettim ilaç içerek.iki gün yoğun bakımda kaldım ve yine olmedim.ve sonra yine hastane ama düşüncelerim ve intihar planlarım devam ediyordu.doktorlar manik olmayın diye depresyon ilacını cogaltamiyorlardi.ve ben izine çıktığım günün akşamı kendimi 3.kattan aşağı attım.omurgam kirildi belimden asagisini hissetmiyorum.yani artık omurilik felcli bir bipolarim.hayatım alt üst oldu.ışte benim yaşadıklarım.size içimi döktüm.bana dua edin insallah yururum.
O anın omur boyu sürmesi böyle birşey mümkün mu.tek bedene bir sürü ayşe sığdırmak ya da sigdiramayip tasirmak.kafanın içindeki sürekli kimil kimil oynayan beyninde istediği gibi cirit atan kurtlar.kocaman kafanın altında küçücük bi beden.hayatın içinde bir karikatür gibi dolasmak
amaaaaan üç günlük dunyaymis.çok üç gün geçti ama hicbisey bitmedi.bir kelebek olmak isterdim.tüm hayatımı bir güne sığdırmak
amaaaaan üç günlük dunyaymis.çok üç gün geçti ama hicbisey bitmedi.bir kelebek olmak isterdim.tüm hayatımı bir güne sığdırmak
buyuk geçmiş olsun arkadaşım inşallah tez yürümeye başlarsın. teknoloji git gide gücleşıyor bakarsın sizde ayaga bir çırpıda kalkıvermışsınız umudunuzu lütfen yitirmeyin ve hayatın güzel oldugunu asla unutmayınız
Valla bipolarlık doğal bişey duygular gider gelir bence salınım olmmassa tuhaf zaten intihar düşünmek başka bişey bence ne bileyim bana bipolar dedi doktor rexapin ve depakın verdı rexapini içiyorum sadece uyku problemım ıcın bır de yan etkısı az ama depakını kesınlıkle ıcmem 35 yıl böyle yaşadım mutlu da oldum uzuldum de o ne kı bipolar mışım hadisin ordan doğal salınım bunlar bence duygu babaca gider de gelir de
alllala
alllala
Çok teşekkür ederim yalnız insan.umarım senin de bütün dileklerin olur.Allah herkese sifa versin.
Merhaba erhan bipolarin bir çok çeşidi var.ve her hastanin doğuştan gelen bir takım özellikleri var.yapısı da diyebiliriz.her hastalık her insanda aynı şekilde seyir göstermez.her insanda gel gitler olur hiç kimse aynı duygularla aynı fikirlerle programlanmış bir robot gibi yaşayamaz.insan o gel gitleri çok yoğun yaşıyorsa dibine kadar yaşayıp o şekilde hissediyorsa hesapsizca ve sonunu düşünmeden hareket edip ve bu hareketlerin bedeli ağır oluyorsa ışte o zaman bipolardan söz edilebilir.bu hastalığın doğasında vardır intihar düşüncesi depresifte de manide de olur bu düşünceler.hele bir de dışardan etkenler olduğunda maddi ve manevi bir takım sıkıntılar olduğunda bu düşünceler bipolar olanlar için daha da etken hale gelebilir.ben bu hastalıkla 20 yıldır yasiyorum ve ilk defa bu kadar agirini yasiyorum.hiç korkmamistim bu hastalıktan hele manik olduğum zamanlar çok keyifli geçiyordu.ta ki bu son atagima kadar.ikinci doğum ve hamile iken yaşadıklarım beni çok etkiledi.yani bipolar ve lohusalik d epresyonunu beraber yasiyorum.bu çok ağır geldi bana.senin ataklar hafif geçiyorsa ne mutlu sana.umarım her zaman bu şekilde dusunursun.benim bu son yaşadıklarımı Allahım kimseye yasatmasin.Allah herkese sifa versin.
Merhaba erhan bipolarin bir çok çeşidi var.ve her hastanin doğuştan gelen bir takım özellikleri var.yapısı da diyebiliriz.her hastalık her insanda aynı şekilde seyir göstermez.her insanda gel gitler olur hiç kimse aynı duygularla aynı fikirlerle programlanmış bir robot gibi yaşayamaz.insan o gel gitleri çok yoğun yaşıyorsa dibine kadar yaşayıp o şekilde hissediyorsa hesapsizca ve sonunu düşünmeden hareket edip ve bu hareketlerin bedeli ağır oluyorsa ışte o zaman bipolardan söz edilebilir.bu hastalığın doğasında vardır intihar düşüncesi depresifte de manide de olur bu düşünceler.hele bir de dışardan etkenler olduğunda maddi ve manevi bir takım sıkıntılar olduğunda bu düşünceler bipolar olanlar için daha da etken hale gelebilir.ben bu hastalıkla 20 yıldır yasiyorum ve ilk defa bu kadar agirini yasiyorum.hiç korkmamistim bu hastalıktan hele manik olduğum zamanlar çok keyifli geçiyordu.ta ki bu son atagima kadar.ikinci doğum ve hamile iken yaşadıklarım beni çok etkiledi.yani bipolar ve lohusalik d epresyonunu beraber yasiyorum.bu çok ağır geldi bana.senin ataklar hafif geçiyorsa ne mutlu sana.umarım her zaman bu şekilde dusunursun.benim bu son yaşadıklarımı Allahım kimseye yasatmasin.Allah herkese sifa versin.
Arkadaşlar bende varım.Hayat canıma tak dedi.Kaç kez intihar girişiminde bulundum ,hatırlamıyorum.Bazen çok iyiyim dünyalar benim bazen en dipte bir tane yavrum var üstelik bazı sıkıntıları atlatamıyorum .beynimde olumsuz düşünceler .iş hayatımda ilk altı ay harikayım ama sonrası hüsran muhakak bir söze takılı kalıp hayatımı berbat ederim.Boğuluyorum.Gerçekten boğuluyorum xzanax ve selectra kulanıyorum .Daha evel efexör kulanıyordum ama maalesef etki olmuyor.on yıldır belki daha fazla
Yalnız değilsin merak etme ben 96 senesinden beri bu hastalık var ilk üniversite hayatımda yakalandım bu illete 20 sene olmuş. Hastalığımla 12 sene zar zor işi götürdüm. Şimdi emekli ettiler biraz kafam duruldu. Şu an rahat bir dönemdeyim ama hayatın neler getireceği hiç belli olmuyor. Hayat stresi bu hastalığı tetikliyor.
Merhaba sevgili arkadaşlar, Öncelikle hepinize geçmiş olsun, Evet malesefki bende bipolarım. Hayat ne kadar anlamsız geliyordu aşırı agresiftim huysuz ve kendimi tükenmiş hissediyordum çok kez bitkin, unutkan, daralıyor kendimi dışarı atıyordum 3 tane ilaç kullanıyorum herşeye olumsuz bakıyordum şüpheciydim taki bir tane güzel insanla tanışana kadar, hayatım değişti bir grup kurduk lösemilere destek kan gönüllüleri, o küçücük çocukları gördükten sonra bende hastamıyım dedim ve onlara yardımcı olmaya adadım kendimi, sponsorlar sayesinde onlara yardımcı oluyorum ve en önemlisi takı yapmaya başladım günümü çocuklarla geçirmeye başladığımdan beri doktorum bile bendeki değişikliklere şaşırdı bilakis kendiside geldi bir günümü izledi tebrik etti yani anlıyacagınız hastalığın beni esir almasına izin vermiyorum ilaçlardan dolayı çok şeyi unutuyorum ama onuda çözdüm not defteri taşıyorum günlük notlar alıyorum ertesi gün ne yaptıgımı hatırlamak için okuyorum büyük sıkıntılar geçirdim 22 sene önce eşimi kaybettim 2 yaşında bebekle kaldım oğlumu büyütmeye adadım kendimi 20 sene bekar kaldım 4 sene önce abimi 1 ay sonrası babamı ve on beş gün geçmeden 5 aylık hamile yiğenimi kaybettim bunlar beni çok sıkıntıya soktu sonra anneyi kaybetme korkusu başladı gece defalarca uyanıp annem nefes alıyormu diye kontrol ediyordum bunların neticesinde hastalık ilerlemişti bende ama müsaade etmedim 5 ilaçtan 3 taneye düşürdüm Allah nasip edersen doktorum bu şekilde gidersen 2 taneye düşersin dedi gayretim o yönde sevgili arkadaşlarım işte benimde hastalık öyküm bu sakın hastalığın sizi yenmesine müsade etmeyin belki bendede geçmiyecek devamlı kalacak ama ben yinede savaşacagım bu arada uzun zamandır atak geçirmedim hepiniz ALLAHA EMANETSİNİZ
Son düzenleme:
merhabalar,
Ben henüz mesleğim dolayısıyla doktora gitmedim. Polis memuruyum. Evliyim. Psikiyarik ilaclar kullandığın zaman bunun doğrultusunda mesleğimden olma korkusuyla hiç sorunumun çözümünü bulamadım doktora da gidemedim.
Ben de kendimde bipoların daha hafif olanından şüpheleniyorum
Depresyonlarım uzun ve ağır oluyor, hatta geçmiş dönemde ki olayı hatırlayıp kendimi depresyona sokabiliyorum. birgün evde yalnızken içimden bir sesle konuşur gibi bu arada kendimle konuşuyorum silahı koluma sıkma isteği geldi. Sonra ne yapıyorum ben dedim.. bir oluyor çok çok uzun uyuyorum uyku bana yetmiyor bir oluyor az uyuyup çok dinç oluyorum. takıntılarımda var simetrik özelliklerim de mevcut, bazen gülemiyor konuşamıyorum ama hareketli dönemlerim çok ileri seviyede geçmiyor.
Konuşmam hızlı aklımdan türlü türlü düşünceler geçiyor.. Konuşurken aklımdan geçen cümleleri bazen kelimesi eksik bir biçimde anlatım bozukluğuyla devrik bir biçimde kullanıyorum. ya da biriyle sohbet ederken konudan konuya hatta konuların birbirleriyle alakası yok karşımdaki bir konu da benimle konuşurken ben istemeyerekte olsa aklımdan başka birşey geçirerek farklı birşey söylüyorum doğal olarak bana kızıyorlar. Bazen günlük duygu değişimlerim oluyor.
Mutluyken bir anda gözümden yaşlar akıyor sebepsizce üzülebiliyorum.. Depresyonda yada değilken sebepsizce aniden öfkelenebiliyorum. Ama normalde sakinimdir. Ani parlamalar 2 yıldır olmaya başladı.. Kışları içim daralır genellikle depresyona o zaman giriyorun.. daha anlatsam bir sürü benzer şeyler var..
Sizce ben bipolar mıyım? Doktora gitmeli miyim? İleride daha kötü olurum diye çok takıyorum. Takdıkça kendimi depresyona sokuyorum.
Ben henüz mesleğim dolayısıyla doktora gitmedim. Polis memuruyum. Evliyim. Psikiyarik ilaclar kullandığın zaman bunun doğrultusunda mesleğimden olma korkusuyla hiç sorunumun çözümünü bulamadım doktora da gidemedim.
Ben de kendimde bipoların daha hafif olanından şüpheleniyorum
Depresyonlarım uzun ve ağır oluyor, hatta geçmiş dönemde ki olayı hatırlayıp kendimi depresyona sokabiliyorum. birgün evde yalnızken içimden bir sesle konuşur gibi bu arada kendimle konuşuyorum silahı koluma sıkma isteği geldi. Sonra ne yapıyorum ben dedim.. bir oluyor çok çok uzun uyuyorum uyku bana yetmiyor bir oluyor az uyuyup çok dinç oluyorum. takıntılarımda var simetrik özelliklerim de mevcut, bazen gülemiyor konuşamıyorum ama hareketli dönemlerim çok ileri seviyede geçmiyor.
Konuşmam hızlı aklımdan türlü türlü düşünceler geçiyor.. Konuşurken aklımdan geçen cümleleri bazen kelimesi eksik bir biçimde anlatım bozukluğuyla devrik bir biçimde kullanıyorum. ya da biriyle sohbet ederken konudan konuya hatta konuların birbirleriyle alakası yok karşımdaki bir konu da benimle konuşurken ben istemeyerekte olsa aklımdan başka birşey geçirerek farklı birşey söylüyorum doğal olarak bana kızıyorlar. Bazen günlük duygu değişimlerim oluyor.
Mutluyken bir anda gözümden yaşlar akıyor sebepsizce üzülebiliyorum.. Depresyonda yada değilken sebepsizce aniden öfkelenebiliyorum. Ama normalde sakinimdir. Ani parlamalar 2 yıldır olmaya başladı.. Kışları içim daralır genellikle depresyona o zaman giriyorun.. daha anlatsam bir sürü benzer şeyler var..
Sizce ben bipolar mıyım? Doktora gitmeli miyim? İleride daha kötü olurum diye çok takıyorum. Takdıkça kendimi depresyona sokuyorum.
@Ankantalya geçmiş olsun Allah şifa versin, kendini ben bipolarmıyım diye çok inandırma buna çok takılma çünkü bir insan hastalıkların belirtilerine bakarsa orda kendine uyan çok şey bulabiliyor benzerlikler çıkabiliyor o içindeki sesle pek konuşma o içindeki sesi dinleme pek fazla ona kulak verme o içteki ses sürekli konuşuyorsa çünkü o halk içindeki vesvese oluyor o sesi umursamazsan bir süre sonra kesiliyor çünkü ona kulak verdikçe oda insanı hasta ediyor bende bir zaman yaşadım o sesi susturmakta kolay değil lakin oluyor çünkü o ses geçmişe taktırıyor bir şeylere taktırıyor asıl kendi iç sesine engel oluyor bu vesvese tabi ben bunu en çok dualarla aştım, bende depresanları kullandım kullandığım zamanlarda göğsümde acayip bir sıkıntı olurdu buna anlam veremezdim
bıraktıktan sonra o sıkıntı geçti bazen ilaçlarda terslik yapabiliyor sanki boğuluyordum daralıyordum 3.5 yıldır kullanmıyorum şimdi yok, ben ilaçları kullanırken doktora içimde boğuluyorum diyordum tabi böyle olmak depresyon sinirsel haller ama bende terslik ilaçlar bunu yaptı bana iyi gelmedi beni daha çok hasta etti, bunları tecrübeyle sabitledim,ama bu herkes için geçerli olmayabilir,
o uyku hali halsizlik yürüyüşlerle geçiyor bunuda tecrübe ile sabitledim geçen yıl çok yol yürüdüm uzun saatler geçiyor bu sene pek yürümedim halsizlik oluyor yine başlayacağım bazen hareketsizlikte çok iyi olmuyor belki spor yapabilirsin vs.ama yürümek gerçekten o strese iyi geliyor kan dolaşımı vs.bunlarada iyi geliyor yürürken bol bol nefes alırsan kalabalık yerler bunlar insanı açıyor daha enerjik oluyorsun, bir gün iki gün yürümekle bunu hissetmiyorsun bir kaç ay sonra hissetmeye başlıyorsun,ne zaman yürüyeceğim çalışıyorum dersen gece yürü gündüz yürü ama yürü en az bir saat hafif yürü yavaş yürü hızlı yürü ama yürü,
@Ankantalya geçmiş olsun Allah şifa versin, kendini ben bipolarmıyım diye çok inandırma buna çok takılma çünkü bir insan hastalıkların belirtilerine bakarsa orda kendine uyan çok şey bulabiliyor benzerlikler çıkabiliyor o içindeki sesle pek konuşma o içindeki sesi dinleme pek fazla ona kulak verme o içteki ses sürekli konuşuyorsa çünkü o halk içindeki vesvese oluyor o sesi umursamazsan bir süre sonra kesiliyor çünkü ona kulak verdikçe oda insanı hasta ediyor bende bir zaman yaşadım o sesi susturmakta kolay değil lakin oluyor çünkü o ses geçmişe taktırıyor bir şeylere taktırıyor asıl kendi iç sesine engel oluyor bu vesvese tabi ben bunu en çok dualarla aştım, bende depresanları kullandım kullandığım zamanlarda göğsümde acayip bir sıkıntı olurdu buna anlam veremezdim bıraktıktan sonra o sıkıntı geçti bazen ilaçlarda terslik yapabiliyor sanki boğuluyordum daralıyordum 3.5 yıldır kullanmıyorum şimdi yok, ben ilaçları kullanırken doktora içimde boğuluyorum diyordum tabi böyle olmak depresyon sinirsel haller ama bende terslik ilaçlar bunu yaptı bana iyi gelmedi beni daha çok hasta etti, bunları tecrübeyle sabitledim,ama bu herkes için geçerli olmayabilir,
o uyku hali halsizlik yürüyüşlerle geçiyor bunuda tecrübe ile sabitledim geçen yıl çok yol yürüdüm uzun saatler geçiyor bu sene pek yürümedim halsizlik oluyor yine başlayacağım bazen hareketsizlikte çok iyi olmuyor belki spor yapabilirsin vs.ama yürümek gerçekten o strese iyi geliyor kan dolaşımı vs.bunlarada iyi geliyor yürürken bol bol nefes alırsan kalabalık yerler bunlar insanı açıyor daha enerjik oluyorsun, bir gün iki gün yürümekle bunu hissetmiyorsun bir kaç ay sonra hissetmeye başlıyorsun,ne zaman yürüyeceğim çalışıyorum dersen gece yürü gündüz yürü ama yürü en az bir saat hafif yürü yavaş yürü hızlı yürü ama yürü,
bıraktıktan sonra o sıkıntı geçti bazen ilaçlarda terslik yapabiliyor sanki boğuluyordum daralıyordum 3.5 yıldır kullanmıyorum şimdi yok, ben ilaçları kullanırken doktora içimde boğuluyorum diyordum tabi böyle olmak depresyon sinirsel haller ama bende terslik ilaçlar bunu yaptı bana iyi gelmedi beni daha çok hasta etti, bunları tecrübeyle sabitledim,ama bu herkes için geçerli olmayabilir,
o uyku hali halsizlik yürüyüşlerle geçiyor bunuda tecrübe ile sabitledim geçen yıl çok yol yürüdüm uzun saatler geçiyor bu sene pek yürümedim halsizlik oluyor yine başlayacağım bazen hareketsizlikte çok iyi olmuyor belki spor yapabilirsin vs.ama yürümek gerçekten o strese iyi geliyor kan dolaşımı vs.bunlarada iyi geliyor yürürken bol bol nefes alırsan kalabalık yerler bunlar insanı açıyor daha enerjik oluyorsun, bir gün iki gün yürümekle bunu hissetmiyorsun bir kaç ay sonra hissetmeye başlıyorsun,ne zaman yürüyeceğim çalışıyorum dersen gece yürü gündüz yürü ama yürü en az bir saat hafif yürü yavaş yürü hızlı yürü ama yürü,
@Ankantalya geçmiş olsun Allah şifa versin, kendini ben bipolarmıyım diye çok inandırma buna çok takılma çünkü bir insan hastalıkların belirtilerine bakarsa orda kendine uyan çok şey bulabiliyor benzerlikler çıkabiliyor o içindeki sesle pek konuşma o içindeki sesi dinleme pek fazla ona kulak verme o içteki ses sürekli konuşuyorsa çünkü o halk içindeki vesvese oluyor o sesi umursamazsan bir süre sonra kesiliyor çünkü ona kulak verdikçe oda insanı hasta ediyor bende bir zaman yaşadım o sesi susturmakta kolay değil lakin oluyor çünkü o ses geçmişe taktırıyor bir şeylere taktırıyor asıl kendi iç sesine engel oluyor bu vesvese tabi ben bunu en çok dualarla aştım, bende depresanları kullandım kullandığım zamanlarda göğsümde acayip bir sıkıntı olurdu buna anlam veremezdim bıraktıktan sonra o sıkıntı geçti bazen ilaçlarda terslik yapabiliyor sanki boğuluyordum daralıyordum 3.5 yıldır kullanmıyorum şimdi yok, ben ilaçları kullanırken doktora içimde boğuluyorum diyordum tabi böyle olmak depresyon sinirsel haller ama bende terslik ilaçlar bunu yaptı bana iyi gelmedi beni daha çok hasta etti, bunları tecrübeyle sabitledim,ama bu herkes için geçerli olmayabilir,
o uyku hali halsizlik yürüyüşlerle geçiyor bunuda tecrübe ile sabitledim geçen yıl çok yol yürüdüm uzun saatler geçiyor bu sene pek yürümedim halsizlik oluyor yine başlayacağım bazen hareketsizlikte çok iyi olmuyor belki spor yapabilirsin vs.ama yürümek gerçekten o strese iyi geliyor kan dolaşımı vs.bunlarada iyi geliyor yürürken bol bol nefes alırsan kalabalık yerler bunlar insanı açıyor daha enerjik oluyorsun, bir gün iki gün yürümekle bunu hissetmiyorsun bir kaç ay sonra hissetmeye başlıyorsun,ne zaman yürüyeceğim çalışıyorum dersen gece yürü gündüz yürü ama yürü en az bir saat hafif yürü yavaş yürü hızlı yürü ama yürü,
Allah razı dediklerinizi yapmaya calısıcam su anda Şırnaktayim belki de burda olmam tetikliyor böyle olmamı.. Ama önce psikiyatrise gitmeye karar verdim inşallah faydası olur.
kardeşim oncelikle geçmiş olsun diyorum allah açil şifalar nasip eylesin. ne güzel durumlarını yazabilmişsin bile ben şu an dünyada nokta gibiyim hiç birşey düşünemiyorum . galiba ilaç ları kullanmadıgım içinde olabilir . gerçi bitti sayılır hala gitmeidm doktora .
şimdi düşünüyorumda ben niye doktoruma gittiğimde bu senin saydıgın sebepşeri soylemiyorumda kafamda takdıgım şeyleri karşısında acı ve korkak şekilde anlatıpta, komik durumlara düşüyorum. adamda bana sosyo fobi ve anksiyite bozuklugu deyip lanet ilaçları yazıyor . ben beni anlaması için dua ediyorum ama o dalga geçer gibi duruyor karşımda .
sen gerçek sebebini bulmaya çalış benim vaktim yok . ben çalışan bir adamım saten işyerinde boğuşuyorum işlerin içinden çıkamıyorum. bunu görmesini istiyorum . aklımı biraz toparlama fırsatım olsa keşke. resmen yaşayan tek hücreli canlı gibiyim
şimdi düşünüyorumda ben niye doktoruma gittiğimde bu senin saydıgın sebepşeri soylemiyorumda kafamda takdıgım şeyleri karşısında acı ve korkak şekilde anlatıpta, komik durumlara düşüyorum. adamda bana sosyo fobi ve anksiyite bozuklugu deyip lanet ilaçları yazıyor . ben beni anlaması için dua ediyorum ama o dalga geçer gibi duruyor karşımda .
sen gerçek sebebini bulmaya çalış benim vaktim yok . ben çalışan bir adamım saten işyerinde boğuşuyorum işlerin içinden çıkamıyorum. bunu görmesini istiyorum . aklımı biraz toparlama fırsatım olsa keşke. resmen yaşayan tek hücreli canlı gibiyim
bende bipolarim.ama Allaha sukur intara felan tesebbus etmedim.2 hafta hastanede yattim.bir kere lohusallik sendromu nedeniyle mani oldum.
simdi ilaclarla iyiyim ama buyuk swhirde yasiyorum disari yanliz cikmaktan korkuyorum.kaybolacagim gibi geliyor.cesitli korkularim var ve ozguvenim cok eksik.memurlugu kazandim bakalim is hayati umarim guzel etkiler beni.Allah hepimize acil sifa versin
simdi ilaclarla iyiyim ama buyuk swhirde yasiyorum disari yanliz cikmaktan korkuyorum.kaybolacagim gibi geliyor.cesitli korkularim var ve ozguvenim cok eksik.memurlugu kazandim bakalim is hayati umarim guzel etkiler beni.Allah hepimize acil sifa versin
Yaklasık6yıl sadece depresyon anksiyete panikatak diyerek sadece antidepresanlar la yaşamaya çalıştım cok hareketli veya çalışma hayatında ayyuka çıkmış başarılı donemlerimde yok değil bu süreçte 1yıl , 9ay ,6ay gibi çalışma donemlerim oldu ancak en sonunda çalışamayacak hale geldim resmen beyin tutulması yaşadım ağır depresyonlarr geçirdim şuan anafranil ve lamictal kullanıyorum ancak yine depresyondayım yaşadığımız hastalığın garip yonude ilaç içerken tekrar hasta olmak.
@Citos
Hangi ilaçları kullanıyorsun kaç yıldır bipolar sin nekadarr güzel çocuğun bile olmuş bendee evliyim 2. Yilimizdayiž 10ay kadar saglikli dönem geçirdim kalan süre ağır depresyon ile geçti verebilecegin fikirler varsa sevinirim
@trky sizede geçmiş olsun
@Taz
Bizleri zaten bizim gibi hissedebilenler anlayabilir nedenli bir girdap içinde oldugumuzu
Hangi ilaçları kullanıyorsun kaç yıldır bipolar sin nekadarr güzel çocuğun bile olmuş bendee evliyim 2. Yilimizdayiž 10ay kadar saglikli dönem geçirdim kalan süre ağır depresyon ile geçti verebilecegin fikirler varsa sevinirim
@trky sizede geçmiş olsun
@Taz
Bizleri zaten bizim gibi hissedebilenler anlayabilir nedenli bir girdap içinde oldugumuzu
Teşekkür ederim, size de geçmiş olsun. Hani bazen düşünüyorum acaba daha büyük bir fiziksel rahatsızlığım olsa bu kadar acı çeker miydim diye? Acılarımızı yarıştırmak da istemiyorum, herkesin acısı kendine göre zordur ama bunu yaşayamayan anlayamaz gerçekten. Arafta kalmış gibi hissediyorum kendimi çoğu zaman.
Taz valllaha ben de bipolarım.%40 aldım.görsel sanatlar öğretmeniyim.sen de öyleymişsin ve atanmışsın.şimdi bana yardımcı ol.2018e başvuracağım.şimdi kaç puan gerekiyor bana.ilk atamada atanmak niyetim..taban puan ney????
ben de bipolar görsel sanatlar öğretmeniyim.hangi yolu izleyeceğim...kaç Puan lazım.kpss den 67 aldım ama ekpss nasıl bir sınav
ben de bipolar görsel sanatlar öğretmeniyim.hangi yolu izleyeceğim...kaç Puan lazım.kpss den 67 aldım ama ekpss nasıl bir sınav
