Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Engelli olduğunuz için korktuğunuz/çekindiğiniz şeyler var mı?
Engelim doğuştan olduğu için bu duruma alıştım benim bir parçam haline geldi benimsedim toplumsal hayatta da şimdiye kadar şanslıydım tabi bundan sonra ne olacağını kimse bilemez fakat gelecek endişelerim var her zaman aileme muhtaç olmam beni korkutuyor tek başıma bir yere gidemiyor oluşum bazen ümitsizliğe kapılmama neden oluyor veya toplumsal yaşam alanlarında kaldırım ve basamaklarda toplu taşıma araçlarına binmek konusunda yeteneksiz olmam kimi zaman üzüyor zaten engelli olmanın en kötü yanı kişinin özgürlüğünü kısıtlaması. Sosyal hayat, aşk, arkadaşlık konularına gelecek olursak lütfen hiçkimse bu tür olguları dert etmesin kusuruz insanları herkes sever mühim olan kusurlarıyla sevmektir, umarım engelsiz yüreğinizi sevebilecek güzel insanlarla karşılaşırsınız
morvampir neden düşünmüyorsun derken neyi ?
Kimse özgür değil ki biz öyle görüyoruz mesela arkadaşlar im yani başkaları bni hep özgür sanıyor ama gel bide bna sor hep kısıtlanyo özgürlüğüm hic bir sey dışardan göründüğü gibi değil cidden ..
Rabbim iyi insanlarla karsilastrsin herkesi..
şu anda çalıştığım işten çıkarılırsam bedensel işlerde çalışmam icab edecek çünkü benim mesleğimde bedensel işte var hemde baya bir var şu anda yaptığım iş özel sektör memuru masa başı.öbür işim 3 vardiya haftada 6 gün. Burası 5 gün cumartesi tatil sürekli gündüz. Geçen sene geçtim bu işe inşallah bir terslik olmaz.
Ben her şeyden korktum ama üzerine gittim ve hiç korktugum kadar çıkmadı.şimdi de evlilik olursa ve çocuk olursa üstesinden gelememe korkusu var.ama bu da korktuğum kadar değildir kesin.o yüzden hiç çekimser durmadım.bendeki psikolojik bir sıkıntı.geleceğe dair kaygı manyağiyım. ))
fakat evleneceğim kişi bir türlü karşıma çıkmadığından,çıkanlarla olmadigindan yıldım istek gitti.
Buraya kadar yazdıklarımı okuyunca baktım engelimle hiçbir ilgisi olmayan durumlar.ilgisi olsa bile dolaylı olarak sadece.
Fiziksel yada zihinsel engelim yok rabbime şükürler olsun ama gözlerim ileri derecede çok bozuk ve bu sebeple psikolojik rahatsızlıklar da baş göstermeye başladı. Allahıma çok şükür elim ayağım tutuyor ama yinede kendimi diğer insanlara bakınca yetersiz ve niteliksiz görüyorum. Evleneceğime.bile ihtimal vermiyorum, mümkün değil. Zaten kullandığım psikolojik ilaçlar metabolik sistemimi iyice mahvetti. iyice kilo aldım diyet ve egzersizler yetersiz kalmaya başladı. Tüp mide ameliyatı olmayı düşünüyorum sonbaharda. Yani gece yatağa girmeden diyorum ki kendime ansızın bi kalp krizi gelsede gitsem bu dünyadan.
doguştan bir engelim var bazen boşluk oluyor düşünüyorum ve en çok içimi acıtan bu engelimin çocugumada geçcek diyorum ve bu yüzden evlenmek istemiyorum
Engellilerin durumlarından anlamayan, anlayışsızlık gösteren ve engellilere kötü davranan bir amire, sorumluya, yetkiliye denk gelmekten korkarım. Çok şükür, korkularım ile savaşan bir yapım var. Müdür birimimi değiştirdi ve eski birimime geri vermedi. Gittim hastane yöneticisine. Durumu izah ettim. Allah razı olsun. Hemen eski birimimi verip resmileştirdi. Müdür ses bile çıkaramadı. Onay yazısını imzalamak zorunda kaldı. Geçen o müdür gitti ve yerine başkası geldi. Bu bizim içinde geçerli. Sonuçta hepimiz bu dünyadan gidiciyiz. Herkese karşı her daim anlayışlı ve iyi davranalım.
Ben dalga geçen insanlardan alay konusu olmaktan korkuyordum küçükken tuhaf gözlerle bakan çok oluyordu hep şükretmesini bildim
şimdi kim ne düşünürse düşün vücudumun yarım kalan tarafıylada mutluyum eksiklerim tam olan kısmımdan daha iyi geliyor eksiklerimi tamamlamak için çabalıyorum çünkü bi de tek korkum yaşlılığım yaşlanınca vazgeçiyor insan çoğu şeyden ona çözümümde huzur evine gitmek olacak sanırım zorluklardan kolaylık üretmek gerekir .
Çekindiğim nokta sağ gözümdeki kayma, hurafe midir bilmem ama aynaya bakarken sürekli o gözümü kapatırım. Sanki yokmuş gibi davranırım. İnciniyor yüreği insanın...
@Werze haklısın bi şekilde inciniyo insanin yuregi düşününce keske olmasaydi hicbirimizde engel ama buda bizim imtihanimiz dahasi bnce yasadigimza nefes alabildigimize sukredelim insan önce kendini mutlu etmenin yolunu buldumu dilini Şükre vurdumu Rabbim daha beterinden korusun demeyi bildi mi
bnce hiçbir şey onun moralini bozup keyfini kaciramaz bnm fikrim yaşıyoruz yasamaya çalışıyoruz hpmz ama kendi kendimizin keyfini kacirirsak mutluluğu yakalamasi zor olur artık. Küçük Şeyler le de mutlu olabilir kişi . Şükredenlerden eylesin Rabbim hpmzi ..
Engelli olmanın ya da olmamanın bir farklılık olmaması gerek sağlam olan yaşam standartı çok iyi olan birisininde garantisi yok sonuçta kimse engelli olmayı seçmiyor herkesin bir sınavı var ve bu sınav farklı şekilde oluyor tüm mesele bu hiçbirimizin 2 saniye sonrası garanti değil onun için engelli/engelsiz ayrımının yapılması bile yersiz tek düşünülmesi gereken engelli bireyler için nasıl daha komforlu bir yaşam alanı oluşturabiliriz bence bunun konuşulması gerek aşk sevgi ve daha bir çok şey engel tanımaz herşey kalpte biter kalp sağlam olduktan sonra kol bacak göz bunlar geri planda kalır.
İnsanlar önceden bu konuda daha bilinçsizdi ama yeni yeni farkındalık oluşmaya başladı inşallah dahada iyi yerlere gelinecek. Engel sadece kafada...Yanlış birşey söylediysem affedin..
Sevdiklerimi kaybetme korkusu var bi yıldır.. Engelim falan aklıma gelmedi.. Kasım 2017 den agustos 2018 e kadar ve hala neler çektiğimi Allah biliyor annemi kaybetme riski ile karsı karsıya kaldık o süreçte bunalımlar depresyonun birinden cıkıp birine girdim hatalar saçmalıklar yaptım bilinçsizce. İnsanları kırdım..hayatta yapmam bna yakışmaz, ddgm şeyi Ble yaptım o psikoloji ile kabus gibiydi bu süre içinde şehirlerarası mekik dokudum aydın Antalya arasında.. Rabbim sevdiklerimizi bize bağışlasın eksikliğini göstermesin hala atlatamadık riski.. Üstüne ayak parmagm kırıldı ve ben hissetmedim acısını kırık parmakla 1 yıl gecirmişim yeni öğreniyorum baya güçlüymüşüm .. Rabbim in izniyle atlatacaz inşallah Rabbim beterinden saklasın :-( dualarınızı bekliyorum bu yazımı okuyanlar dan.. hergünün kıymetini bilin arkadaşlar hayat çok kısa inadına gülmeyi deneyin sonra başınıza bi aksilik hastalık gelince gülmeyi unutuyor insan güçlü olun..,!
Hareket kısıtlılığım ve geçmeyen ağrılarım.. Sürekli ameliyat olma durumum yüzünden anne olmayi çok istediğim halde korkuyorum.. Ama bu konu da eşim en büyük destekcim..
Engelim kendimi bildim bileli var hicbi zamn kimseyi ve hicbiseyi takmadim onca acima ragmen yilmadim okudum hep okullarimi birincilkle bitirdim ve hayalini bile kuramayacgm bir universitede hayal bile edemeycgm bir bolume yerlstim onuda birinclkle bitirdim hayatimi hep en guzel sekilde yasamaya calistim ve basardim taki univestmn son senesinde staj gordugm hastnde bir meslektsima denk gelene kadar onu cok sevdim yillarca beraber kaldik sonra beni aldattgini ogrendim beni gercktn engelmden dolayi hayatini benle surdrmycgni soyledi ve o kisiyle evlendi.
iste o gun bugundur hayata kustum yasama sevincimi kaybettim englli oldgumu iliklerime kadar hisssttim gunlerce gecelrce agladim intiharin esigine geldim.bir daha kimsye guvenemedim ve hep sunu dusundum ayagimi yorganima gore uzatmam gerektgini evet bu kotu bir tabir oldu ama malesef kendini bilmez insanlr yuzunden bu hale geleblyrz.ve ben hep sunu derim bizi engelimz yikmiyo yipratmiyo bizi etrafmzdklr yikiyo.
bu arada o kisiye hakkimi helal etmedim edemiyrm her namaz kilisimda her yuregim aciyla kivrandgnda beddua ediyrm ona beddua ediyrm diye ayrica uzulyrm ama napiyim yuregimi oyle yakti ki hayatimi oyle yerle bir etti ki elimde olmadan beddua ediyrm.
küçükkken engelli olmak sorun olmuyor, büyüyünce bütün sıkıntılar start veriyor. EVLİLİKTE, İŞ YAŞAMINDA, OKULDA,sinemada, PAZARDA, TATİLDE... kısacası sizi hayata bağlayan heryerde aslında gizli bir düşmanımız var o da "başka gözler"
HAYATA 2-0 geride başlamanın dezavantajını mezara girene kadar iliklerimizde HİSSEDECEZ.
yanlış sevgili seçimi...bazen insan yanlış dusunebiliyo bu konuda ...bu da tamamen bence o an ki psikoljiyle alakalı...ayyy asla böyle bi durum istemiyorum bidaha ...
49 yasındayım 2 senedir engelliyim bu yazdıklarını okudum ben nerdeyim bu insanlar nerde dedim. Bütün hayatım boyunca insanlık kurallarına uydum iyi insan olmaya calıştım. Bu dünyaya bir cocuk büyüttüm. Hep inanclıydım. Ulvi alemden Hiç şüphe etmedim. Azda olsa inançlı yasadım. .kimsenin ahını almadım hırsızlık yapmadım kimsenin tavuguna kışt demedim. Hiç bir hayvana zarar vermedim hayatı hep kurallara uyarak yasadım Ama karşılıgında koca bir boşluk ve ben yürüyemiyorum. Şimdi hiç birseye inancım kalmadı. Kuralmı peh. alayını kesmek istiyorum herkezin tavugunu kesmek istıyorum kimseyi görmek bile istemıyorum dısarı cıkmak istemıyorum hep kafamda öldürme yok etme arzusu. Dizginlemekte zorşanıyorum hicbişyden zevk almıyorum düşünmekten gecen hafta mide kamaması gecirdim 4gun hastnede kaldım düşünüyorum yine yine yine. Hani herkezin dilindeki insanlar eşit lafı. Ben onuda gectim insanlardan iğreniyorum. Ufacık bir inancım kalmadı. Hicbirseye. Ne bu aleme nede diğerine
1. Korkmak huyum değildir. Benimde herkes gibi aşık olmaya, evlenmeye vs. hakkım var. Eğer siz bu hakkı kendinizde görmezseniz, dişarda insan hiç görmez.
2. Neden olmasın? Ben psikoloğum.
su korona illeti ulkeye geleliberi dudak okuyarak kendime yerken yildiz savaslarindaki gibi maskeyle gezilmesi mecburiyeti uzun sururse biz sagirlarin hali nice olur.
iyice insanlardan konusulani anlama kabiliyetinden izole olarak insan olamamak, insan yerine konulmamaktan korkuyorum.
3 yıllık ilişki yaşadığım kız arkadaşım sürekli tedavi olmamı ilerliycek mi ne olucak lütfen beni hep duy diyerek çocukluğum boyunca yenmeye çalıştığım öz güven sorunumu tekrar gün yüzüne çıkardı işitme engelliyim bu arada cihaz kullanıyorum ama iletişim kurmamda bir sıkıntı yok yani onun kaygıları sayesinde aşırı rencide oldum.bir arkadaşıyla tanıştıracağında bile çekimserdi sürekli zaten 2 arkadaşıyla tanışabildim henüz.ve daha eklenen bir çok sebepten dolayı ilişkiyi bitirdim ve şuan herhangi biriyle birlikte olamayacakmışım bir daha kimseyi sevemeyecekmişim hissiyle başbaşayım.umarım kimse hastalıklı ve değiştirilmeye çalışıldığı bir ilişki yaşamaz.