Sema
çok vicdanlı bir yaklaşım olarak gördüğümü söyleyemem, bu nasıl bir yaklaşım böyle.. herkesin mükemmel olması mı gerekiyor..hele şu sıralar zihinsel bedensel o kadar kusur var ki, ben ce insan kusuru kendinde bulsun önce sonra diğerlerini yargılasın..
kendi fikrimi yazmayı atlamışım,
kör, topal, ruhsal problemli pek çok arkadaşım oldu,
farkları normal(!) dediğimiz insanlardan çok daha hassas, vicdanlı, dürüst ve anlayışlı olmalarıydı..
evlilik deneyimini yaşadım,
artık bu tür bir sorumluluğu alabileceğimi pek sanmıyorum ama bu konuda bir karar vereceksem onun kendi başına bakabilir olmasının yeterli olmasını isterim, böylelikle onun da minnet etmek durumunda kalmasını istemem, zihinlerdeki engel ve ön yargıları kaldırmak gerek..diğer yandan varsayalım ne demekse sağlıklı(!) evlilik yaptık, daha sonra başımıza gelebilecek hastalık ve kazaları ne yapacağız, başımıza geldiğinde fena halde durum değerlendirmesi yapacağız bu durumda.
yaşlılık da insan hayatında bir engel sayılmaz mı
ben evliliğe çok inanan biri değilim, ondan daha nitelikli cesur beraberliklerden yanayım, bırakın insanlar neyi nasıl ve ne kadar istediklerine kendileri karar versinler..