Etilak çok geçmiş olsun yazdıklarınızın tamamını okudum devamını da yazarsanız okumayı düşünüyorum.Yazdıklarınız yaşadıklarınız benim ve burda sizin geçirdiğiniz bu ameliyatı olan bir çok arkadaşımın yaşadığına benzer şeyler.Allahdan acil şifalar diliyorum umarım kısa zamanda sağlığınıza kavuşursunuz.İyileşme sürecinde doktorun tavsiyelerine kesinlikle riayet etmenizi , yasakladıkları şeyleri yapmamaya özen göstermenizi zor olan kısmı atlattığınızı düşünerek karamsarlığa düşmeden olumlu düşünmenizin iyileşmenizi kolaylaştıracağını düşünüyorum.
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Kalça protezi ameliyatı olan arkadaşlar deneyimlerinizi paylaşır mısınız?
- Konbuyu başlatan yabangülü7234
- Başlangıç tarihi
geçmiş olsun ilker. ben de iki kalçadan oldum protez ameliyatı. hangi hastanede oldun ve neden bukadar erken değişmek zorunda kaldı hemde 3 kez 
merhaba yabangülü. ben iki kalçadan oldum. şimdilik iyiyim. ama çok zor bir süreç. iyi düşün çok mecbur kalmadıysan erken olma. ve iyi ellerde çok iyi hastane ortamında olman şart. özellikle enfeksiyon tehlikeli.
merhaba yabangülü. ben iki kalçadan oldum. şimdilik iyiyim. ama çok zor bir süreç. iyi düşün çok mecbur kalmadıysan erken olma. ve iyi ellerde çok iyi hastane ortamında olman şart. özellikle enfeksiyon tehlikeli.
Semra ben ameliyat olalı tam 11 ay oldu, şükür bir çok şeyi atlattım
Şu an benim en büyük sıkıntım merdiven çıkarken baldırımdaki ağrı. Doktoruma sordum sorun yok dedi.
Arkadaşlar selam.İlginize teşekkür ederim.Ben de hepinize acil şifa diliyorum.Kalça protez ameliyatına giden süreçte yaşadıklarımı yazmaya devam ediyorum izninizle.
1 ay geçti ve ben binbir heyecanla hastaneye gittim.Yapılan görüşmeden ve muayeneden sonra,benim ameliyata uygun olduğumu ve sıraya koyarak haber vereceklerini söylediler.Yaklaşık 1-1.5 yılda hatta 2 yılda sıra gelebileceğini söylediler.
Neyse,aylar geçti ve birgün telim çaldı.Arayan doktorumdu ve beni hastaneye çağırıyordu.Ben çok şaşırdım çünkü beklemem gereken yıllar yerine aylar sonra aranmıştım.Ne yaman çelişki değil mi?Ağlanacak halimize güldüm ve acil bir hastalığım olmadığı için Allah'a şükrettim.Hep şükrediyoruz değil mi?
Hastanelerde inanılmaz orgnizasyon eksiklikleri var.Denilen günde gidip doktoru,hastanede yavrusunu kaybetmiş anne gibi yana yakıla aramalarım sonucunda kendisini bulup,beni aradığı konusunu hatırlatmaya çalışma çabalarımdan sonra beni polikliniğe gönderdi ve doktorla görüşmemi,ameliyat hazırlığı yapılacağını söyledi.Yine atlatmam gereken prosedürleri atlatarak(memurların iyi gününde olmaları sayesinde ki,biliyorsunuz hastanelerde bu çok önemli...)poliklinik doktoruyla görüştüm.Ameliyat hazırlığı az-buz bişi değil arkadaşlar.Bu işlem için,doktorun yazdığı bölümlerden,minimum 15 günlük terminlerde muayene günü aldım.Çalışan bir insan için ne azap,anlatamam.İşyerinden izin almak,hastaneye gitmek,herşey problem.O günler inanın ameliyattan daha çok canımı çıkardı.Prosedürler burada iyi işliyor.Üroloji,kadın doğum,kulak-burun-boğaz-enfeksiyon,kardiyoloji,anestezi bölümleri,istenen tahliller,filmler.Yani neler neler.Bir de ürolojide problem çıkıp tedaviye geçilip,tekrar tekrar hastaneye gidip gelmeler ve ilaç kullanımlarından sonra,işlemler nihayet bitti,ben de bittim ama.Bunlar yapılması gereken şeyler,biliyorum ama,ne bileyim ameliyat öncesi hazırlık hastalarının ayrı işleyen prosedürleri olmalı.(Bu arada alerjiniz olan ilaçları her bölümde mutlaka söyleyin lütfen)Yani o koşturmaca için sağlam insan gerekiyor.Doktoru arayıp,işlemlerimin bittiğini söyledim.Doktorla son bir görüşme için hastaneye çağrıldım.Doktorun yüzünü göremedim ama,uzun bekleyiş ve şansımın yaver gitmesiyle(sabah evden çıkarken teyzemden öğrendiğim bir dua var"Allah'ım beni iyi insanlarla muhatap et" duasıyla çıktığımı söylemeliyim) akşam üstü hastane yatış kararı bana bildirildi.Bu da sürprizdiSürprizler ve tesadüflerle yaşıyoruz zaten,değil mi?Hiç sıkıcı bir hayatımız olmadığı için de şükretmeli miyim?Devamını sonra yazabilir miyim,egzersiz saatim geldi arkadaşlar.Görüşmek üzere...
1 ay geçti ve ben binbir heyecanla hastaneye gittim.Yapılan görüşmeden ve muayeneden sonra,benim ameliyata uygun olduğumu ve sıraya koyarak haber vereceklerini söylediler.Yaklaşık 1-1.5 yılda hatta 2 yılda sıra gelebileceğini söylediler.
Neyse,aylar geçti ve birgün telim çaldı.Arayan doktorumdu ve beni hastaneye çağırıyordu.Ben çok şaşırdım çünkü beklemem gereken yıllar yerine aylar sonra aranmıştım.Ne yaman çelişki değil mi?
Ağlanacak halimize güldüm ve acil bir hastalığım olmadığı için Allah'a şükrettim.Hep şükrediyoruz değil mi?Hastanelerde inanılmaz orgnizasyon eksiklikleri var.Denilen günde gidip doktoru,hastanede yavrusunu kaybetmiş anne gibi yana yakıla aramalarım sonucunda kendisini bulup,beni aradığı konusunu hatırlatmaya çalışma çabalarımdan sonra beni polikliniğe gönderdi ve doktorla görüşmemi,ameliyat hazırlığı yapılacağını söyledi.Yine atlatmam gereken prosedürleri atlatarak(memurların iyi gününde olmaları sayesinde ki,biliyorsunuz hastanelerde bu çok önemli...)poliklinik doktoruyla görüştüm.Ameliyat hazırlığı az-buz bişi değil arkadaşlar.Bu işlem için,doktorun yazdığı bölümlerden,minimum 15 günlük terminlerde muayene günü aldım.Çalışan bir insan için ne azap,anlatamam.İşyerinden izin almak,hastaneye gitmek,herşey problem.O günler inanın ameliyattan daha çok canımı çıkardı.Prosedürler burada iyi işliyor.Üroloji,kadın doğum,kulak-burun-boğaz-enfeksiyon,kardiyoloji,anestezi bölümleri,istenen tahliller,filmler.Yani neler neler.Bir de ürolojide problem çıkıp tedaviye geçilip,tekrar tekrar hastaneye gidip gelmeler ve ilaç kullanımlarından sonra,işlemler nihayet bitti,ben de bittim ama.Bunlar yapılması gereken şeyler,biliyorum ama,ne bileyim ameliyat öncesi hazırlık hastalarının ayrı işleyen prosedürleri olmalı.(Bu arada alerjiniz olan ilaçları her bölümde mutlaka söyleyin lütfen)Yani o koşturmaca için sağlam insan gerekiyor.Doktoru arayıp,işlemlerimin bittiğini söyledim.Doktorla son bir görüşme için hastaneye çağrıldım.Doktorun yüzünü göremedim ama,uzun bekleyiş ve şansımın yaver gitmesiyle(sabah evden çıkarken teyzemden öğrendiğim bir dua var"Allah'ım beni iyi insanlarla muhatap et" duasıyla çıktığımı söylemeliyim) akşam üstü hastane yatış kararı bana bildirildi.Bu da sürprizdi
Sürprizler ve tesadüflerle yaşıyoruz zaten,değil mi?Hiç sıkıcı bir hayatımız olmadığı için de şükretmeli miyim?Devamını sonra yazabilir miyim,egzersiz saatim geldi arkadaşlar.Görüşmek üzere...Semra hanım bu konuda çok şey yazdığım için kısaca yazıyım. Ben 38 yaşında 11 ay önce İstanbul Cerrahpaşa hastanesinde kalçada kireçlenme olduğu için sol kalça protez ameliyatı oldum. 10 gün ağrılı zor bir dönem geçirdim. 1 ay çift baston kullandım ve fizyoterapiye başladım. Fizyoterapinin iyileştirme süresini hızlandırdığı kesin o zamanlar çok azimliydim. 3. ayda bastonları tamamen bıraktım ve normal yaşantıma başladım diyebilirim. Aksamam 4.ayda düzeldi. Ağrıların dinmesi çok güzel ama kötü olan biryanıda birçok yasaklarımızın olduğunu bildiğim halde ağrılar olmayınca insan kendini çok iyi sanıp yasakları çiyniyor. Daha doğrusu kendim için söylüyorum bunu, kendime hiç dikkat etmiyorum ve ileride başıma geliceklerden korkuyorum.
bende öyleyim düştüm iki defa. daha dikkatli olmak zorundayız. unutuyoruz yaşadığımız zorlukları. egzersiz tam bir işkence. umarım uzun süre hatta ömür boyu bu protezlerle kalır tekrarını yaşamayız.. açıklamalarınız için çok teşekkür ederim. hayatta başarı ve mutluluklar
Güzel dileklerin için bende teşekkür ederim. Aynı dilekleri bende size ve tüm arkadaşlara diliyorum.
Merhaba arkadaşlar.Benim ameliyat sürecindeki deneyimlerimin 3. bölümünü yazıyorum.
Hastaneye pazartesi yattım.Alerjim olan ağrı kesiciler,her yerde söylememe rağmen bana verilmek istendi bu dönemde.Hep uyardım,hep uyardım.Neyseki sonunda gerçekten çalışkanlığıyla beni hayretlerde bırakan klinik doktoru,koluma alerjik olduğumu belirtir bir bileklik taktırdı.Hastaneyi nasıl anlatabilirim,bilemiyorum.İki kişilik odalarda kalınıyor ve yanınızdaki hastanın çok ağrısı olmaması için dua ediyorsunuz.(Her hastane böyle olacak demiyorum.)Haaa,paranız varsa gayet iyi şartlarda da yaşayabilirsiniz tabiii.İyi yanları da var,kötü yanları da.En büyük problem doktor ve hemşire sayısının azlığı.Özellikle hemşire sayısı.Her vardiyada,koskoca birimde iki hemşire çalışıyor.İnanabiliyor musunuz.Gülen bir yüze,ilgili bir ifadeye hasretsiniz.Ama onlara da hak veriyorum.Kaç hastayla uğraşacaklar.Sağlıkta çalışana çok para vereceksin,çalışma saatini azaltacaksın,sayılarını arttıracaksın.Refakatci olayı avrupada yok,neden?Neyse...
Çarşamba akşamı damar yolu açıldı ve en büyük endişelerimden birini giderici olarak ameliyat yapılacak kalça işaretlendi.Bunu beklemediğim için son anda alabileceğim duşu alamadım,çok üzüldüm.Çünkü 15 gün duş alamadım.Çok sakindim,çünkü hiçbirşey hissetmeyeceğimi biliyordum.Yine de bu kadar sakin olabileceğimi hiç düşünmemiştim.Damar yolundan alerjilere karşı diyerek bir ilaç verdiler.Ama bu ilaç beni mest etti.Kitap okuyarak ameliyatı bekledim ve kitaptaki adam için kendimden çok endişelendim
Hasta bakıcı elinde ameliyat önlüğünü sallıyarak gelince,"işte,o an geldi"dedim.Ameliyat öncesi kimse gelip de nasıl bir anestezi uygulayacaklarını söylemediler.Ameliyata giden yol,korku filmlerindeki gibiydi ama,yine de hiç korkmadım.Ya alerji için dedikleri,şu cesaret iğnesi adlı ilaçtı ya da gerçekten ben cesurdum.Kapıdan girdikten sonra herkes uzaydan gelmiş gibi geliyor gözünüze.O kadar rahatlarki.Hatta o esnada kafama geçirdiği bonenin güzel durmasını sağlamaya çalışarak bana biraz olsun kurbanlık olmadığımı hisettiren hasta bakıcıya minnettarım.Beni ameliyathanenin önüne getirdiler.Gelip geçen,her tarafları kapalı onlarca insanın olduğu,başka bir alem gibi.Ya da o iğnede bişi vardıİçerden bir sesle birlikte kapı açıldı."Ortopedi hastası geldimiiiiiiiiiiiii?"Bu benimBeni içeriye çekti.Burası da çok tuhaf.Yani filmlerde gördüğüm gibi değil,ya da o iğnede bişi vardı
Işıkların çokluğunu hatırlıyorum ve çok kalabalık olduğunu hatırlıyorum.Sizi saklamaktan aciz önlükle beni ameliyat masasına çektiler.Çok tatlı sesli bir bayan,kolumdaki alerji bandının hangi ilaçlar için olduğunu sordu.Beni yan dönderip,cenin pozisyonuna getirirken o tatlı sesli bayan"ben anestezi doktorunum,şimdi sırtından bir iğne yapıcam ve sen rahat ediceksin"dedi.Ben ise epidural anestezinin de bu ameliyatta tercih edilebileceğini bildiğim halde,yine de daha önceden bana söylenmedği için bir an korku duydum ve hatırladığım kadarıyla beni önce uyutmasını,sonra iğneyi vurmasını söyledim veya söylemeye çalıştım.Hayal gibiydi,inanılmazdı.Tarifi mümkün değil.Sırttan yapılan iğne canımı yakmadı.Kasıkta basınçlı bir atım hissedip bunu söylediğimi hatırlıyorum en son.Sonradan hayal meyal bir örtü örtüldüğünü,birşeyler çakan silüetler gördüm gibi geldi ve ne alaka dedim.Ağrı,his sıfır.Kalabalık bir yerde bir sesle uyandım.BENMİŞİM o sesÇok bağırmışım..)Neler söyledim acabaÇok ağlamışım,babamı gördüğümü söylemişim ki babam 2006 da,bir fakülte hastanesinin üroloji bölümünde,teşhis koyulamayarak 40 gün yatırıldıktan sonra,kanser teşhisi konularak,gereksiz bir (tamamen duygusal sebeple yaptılar ameliyatı)ameliyat sonunda vefat etti.
Kendime geldiğimde yataktaydım ama oraya kadar kesik kesik,anılar da vardı kafamda.Neyse.
Varis çorabı olduğunu söyledikleri bir çorap giydirdiler.Ameliyatım 3 saat sürdü.1 ünıte kan ve bisürü serum verdiler.Ameliyat akşamı ara ara uyandım.Tuvalet konusu çooookkk zor.Sonda takmamışlar ama ben takılması mı takılmaması mı iyi hala bilemiyorum.Belden aşağısı yarı uyuşuk olduğu için yapılması baya zorladı.
Sırtımdaki epidural anestezi aparatı çıkarılmamıştı ve ağrıyı hissettiğimde kendim dozunu arttırabildiğim bir düzenek vardı.İyi tarafı ağrı hissettiğinizde butona basıp ağrıyı giderebiliyorsunuz;kötü tarafı bu aletin ilacı bittiği zaman yarım gün gelmelerini bekleyip ağrı çektim.Sabah saat 7 den 13 e kadar ağrı çektim ve en sonunda hemşire bana bir ağrı kesici yaptı.Ağrı birimi gelip,ağrı kontrol sistemimdeki biten ilacı taktı da rahatladım.Benim şanssızlığım,hafta sonuna denk geldimHaaa birde, sırtın ortasına kadar-el genişliğinde-bir yapışkanlı bantla yapıştırılan ağrı kesici sistemin iğnesi çıkmış.Ara ara ağrı çekiyorum,ilacın butonuna basıyorum ama ağrı azalmıyor ve ben psikolojik olarak ağrının geçmediğine inanıyorum.Sonradan anladık ki sırtımdaki iğne kendi kendine çıkmış.Sırtım pişik oldu da,sonradn gelip bantı çıkarttılar bir zahmet.Yani o hastanelerde kendi başınasın.Refakatcin uyanık olmalı ve seni gerçekten sevmeli,Annem gibi.Senin canın yandığında aynı acıyı o da hissetmeli ve senin için çaba göstermeli,Annem gibiBen kendi ameliyatım sonrası çektiğim ağrıların beklediğimin 100 de 1'i kadar bile olmadığını söylemeliyim.Sırt üstü yatmaktan dolayı ağrı çok çektim.Ağrı olmuyor diyemem ama inanın çekilmeyecek gibi değil.Bir ömür boyu çekilen kalça ağrısından sonra inanın çok az gelecektir size.Ameliyatın ertesi günü fizyoterapist geldi ve yapmamız gereken egzersizleri gösterdi ve bunların resimlerinin olduğu bir sayfa bıraktı.Beni yerimden kaldırdı ve volkırla yürüttü.Yine söylüyorum hiç ağrı olmadı.Sadece o ayakta fazla hakimiyetiniz olmuyor.Ama ağrı sıfıra yakın.Biz fizyoterapistle çalışmaya devam etmek istedik.Bunun için seans başına ücret vererek fizyoterapistle çalışabiliyorsunuz.Fizik tedavi uzmanıma çok şey borçluyum.İşini bilen bir uzman ameliyat sonrası çok gerekli.Bu arada tuvalet için bir aparat aldık 110 tl.Volkır(Fiyatını bilmiyorum) ve daha sonrasında da adının kanedyen(30 tl) olduğunu öğrendiğim bileklikli bir baston olmazsa olmaz.Ameliyattan sonra 5. gün taburcu oldum.Yerinden kalkamazsın,arabaya binemezsin,ama taburcusun ve nasıl gidersen gidersin evine.112 ambulans vermiyor,çünkü taburcusun.Özel ambulans hizmeti aldık.(100 tl)Eve getirip benim için özel hazırlanan yatağa yatırıldım.Benim ailem,eşim,arkadaşlarım çevremdeydi.Param vardı.Peki ya param olmasydı ne olacaktı.Özelden ameliyat olmayıp,eziyetlere katlanarak sgk destekli ameliyat olmama rağmen,dünya para gerekiyor.Devamını sonra yazayım arkadaşlar.
Hastaneye pazartesi yattım.Alerjim olan ağrı kesiciler,her yerde söylememe rağmen bana verilmek istendi bu dönemde.
Hep uyardım,hep uyardım.Neyseki sonunda gerçekten çalışkanlığıyla beni hayretlerde bırakan klinik doktoru,koluma alerjik olduğumu belirtir bir bileklik taktırdı.Hastaneyi nasıl anlatabilirim,bilemiyorum.İki kişilik odalarda kalınıyor ve yanınızdaki hastanın çok ağrısı olmaması için dua ediyorsunuz.(Her hastane böyle olacak demiyorum.)Haaa,paranız varsa gayet iyi şartlarda da yaşayabilirsiniz tabiii.İyi yanları da var,kötü yanları da.En büyük problem doktor ve hemşire sayısının azlığı.Özellikle hemşire sayısı.Her vardiyada,koskoca birimde iki hemşire çalışıyor.İnanabiliyor musunuz.Gülen bir yüze,ilgili bir ifadeye hasretsiniz.Ama onlara da hak veriyorum.Kaç hastayla uğraşacaklar.Sağlıkta çalışana çok para vereceksin,çalışma saatini azaltacaksın,sayılarını arttıracaksın.Refakatci olayı avrupada yok,neden?Neyse...Çarşamba akşamı damar yolu açıldı ve en büyük endişelerimden birini giderici olarak ameliyat yapılacak kalça işaretlendi.Bunu beklemediğim için son anda alabileceğim duşu alamadım,çok üzüldüm.Çünkü 15 gün duş alamadım.
Çok sakindim,çünkü hiçbirşey hissetmeyeceğimi biliyordum.Yine de bu kadar sakin olabileceğimi hiç düşünmemiştim.Damar yolundan alerjilere karşı diyerek bir ilaç verdiler.Ama bu ilaç beni mest etti.Kitap okuyarak ameliyatı bekledim ve kitaptaki adam için kendimden çok endişelendimHasta bakıcı elinde ameliyat önlüğünü sallıyarak gelince,"işte,o an geldi"dedim.Ameliyat öncesi kimse gelip de nasıl bir anestezi uygulayacaklarını söylemediler.Ameliyata giden yol,korku filmlerindeki gibiydi ama,yine de hiç korkmadım.Ya alerji için dedikleri,şu cesaret iğnesi adlı ilaçtı ya da gerçekten ben cesurdum.
Kapıdan girdikten sonra herkes uzaydan gelmiş gibi geliyor gözünüze.O kadar rahatlarki.Hatta o esnada kafama geçirdiği bonenin güzel durmasını sağlamaya çalışarak bana biraz olsun kurbanlık olmadığımı hisettiren hasta bakıcıya minnettarım.Beni ameliyathanenin önüne getirdiler.Gelip geçen,her tarafları kapalı onlarca insanın olduğu,başka bir alem gibi.Ya da o iğnede bişi vardıİçerden bir sesle birlikte kapı açıldı."Ortopedi hastası geldimiiiiiiiiiiiii?"Bu benimBeni içeriye çekti.Burası da çok tuhaf.Yani filmlerde gördüğüm gibi değil,ya da o iğnede bişi vardıIşıkların çokluğunu hatırlıyorum ve çok kalabalık olduğunu hatırlıyorum.Sizi saklamaktan aciz önlükle beni ameliyat masasına çektiler.Çok tatlı sesli bir bayan,kolumdaki alerji bandının hangi ilaçlar için olduğunu sordu.Beni yan dönderip,cenin pozisyonuna getirirken o tatlı sesli bayan"ben anestezi doktorunum,şimdi sırtından bir iğne yapıcam ve sen rahat ediceksin"dedi.Ben ise epidural anestezinin de bu ameliyatta tercih edilebileceğini bildiğim halde,yine de daha önceden bana söylenmedği için bir an korku duydum ve hatırladığım kadarıyla beni önce uyutmasını,sonra iğneyi vurmasını söyledim veya söylemeye çalıştım.Hayal gibiydi,inanılmazdı.Tarifi mümkün değil.Sırttan yapılan iğne canımı yakmadı.Kasıkta basınçlı bir atım hissedip bunu söylediğimi hatırlıyorum en son.Sonradan hayal meyal bir örtü örtüldüğünü,birşeyler çakan silüetler gördüm gibi geldi ve ne alaka dedim.Ağrı,his sıfır.Kalabalık bir yerde bir sesle uyandım.BENMİŞİM o ses
Çok bağırmışım..)Neler söyledim acabaÇok ağlamışım,babamı gördüğümü söylemişim ki babam 2006 da,bir fakülte hastanesinin üroloji bölümünde,teşhis koyulamayarak 40 gün yatırıldıktan sonra,kanser teşhisi konularak,gereksiz bir (tamamen duygusal sebeple yaptılar ameliyatı)ameliyat sonunda vefat etti.Kendime geldiğimde yataktaydım ama oraya kadar kesik kesik,anılar da vardı kafamda.Neyse.
Varis çorabı olduğunu söyledikleri bir çorap giydirdiler.Ameliyatım 3 saat sürdü.1 ünıte kan ve bisürü serum verdiler.Ameliyat akşamı ara ara uyandım.Tuvalet konusu çooookkk zor.Sonda takmamışlar ama ben takılması mı takılmaması mı iyi hala bilemiyorum.Belden aşağısı yarı uyuşuk olduğu için yapılması baya zorladı.
Sırtımdaki epidural anestezi aparatı çıkarılmamıştı ve ağrıyı hissettiğimde kendim dozunu arttırabildiğim bir düzenek vardı.İyi tarafı ağrı hissettiğinizde butona basıp ağrıyı giderebiliyorsunuz;kötü tarafı bu aletin ilacı bittiği zaman yarım gün gelmelerini bekleyip ağrı çektim.Sabah saat 7 den 13 e kadar ağrı çektim ve en sonunda hemşire bana bir ağrı kesici yaptı.Ağrı birimi gelip,ağrı kontrol sistemimdeki biten ilacı taktı da rahatladım.Benim şanssızlığım,hafta sonuna denk geldim
Haaa birde, sırtın ortasına kadar-el genişliğinde-bir yapışkanlı bantla yapıştırılan ağrı kesici sistemin iğnesi çıkmış.Ara ara ağrı çekiyorum,ilacın butonuna basıyorum ama ağrı azalmıyor ve ben psikolojik olarak ağrının geçmediğine inanıyorum.Sonradan anladık ki sırtımdaki iğne kendi kendine çıkmış.Sırtım pişik oldu da,sonradn gelip bantı çıkarttılar bir zahmet.Yani o hastanelerde kendi başınasın.Refakatcin uyanık olmalı ve seni gerçekten sevmeli,Annem gibi.Senin canın yandığında aynı acıyı o da hissetmeli ve senin için çaba göstermeli,Annem gibiBen kendi ameliyatım sonrası çektiğim ağrıların beklediğimin 100 de 1'i kadar bile olmadığını söylemeliyim.Sırt üstü yatmaktan dolayı ağrı çok çektim.Ağrı olmuyor diyemem ama inanın çekilmeyecek gibi değil.Bir ömür boyu çekilen kalça ağrısından sonra inanın çok az gelecektir size.Ameliyatın ertesi günü fizyoterapist geldi ve yapmamız gereken egzersizleri gösterdi ve bunların resimlerinin olduğu bir sayfa bıraktı.Beni yerimden kaldırdı ve volkırla yürüttü.Yine söylüyorum hiç ağrı olmadı.Sadece o ayakta fazla hakimiyetiniz olmuyor.Ama ağrı sıfıra yakın.Biz fizyoterapistle çalışmaya devam etmek istedik.Bunun için seans başına ücret vererek fizyoterapistle çalışabiliyorsunuz.Fizik tedavi uzmanıma çok şey borçluyum.İşini bilen bir uzman ameliyat sonrası çok gerekli.Bu arada tuvalet için bir aparat aldık 110 tl.Volkır(Fiyatını bilmiyorum) ve daha sonrasında da adının kanedyen(30 tl) olduğunu öğrendiğim bileklikli bir baston olmazsa olmaz.Ameliyattan sonra 5. gün taburcu oldum.Yerinden kalkamazsın,arabaya binemezsin,ama taburcusun ve nasıl gidersen gidersin evine.112 ambulans vermiyor,çünkü taburcusun.Özel ambulans hizmeti aldık.(100 tl)Eve getirip benim için özel hazırlanan yatağa yatırıldım.Benim ailem,eşim,arkadaşlarım çevremdeydi.Param vardı.Peki ya param olmasydı ne olacaktı.Özelden ameliyat olmayıp,eziyetlere katlanarak sgk destekli ameliyat olmama rağmen,dünya para gerekiyor.Devamını sonra yazayım arkadaşlar.Eveeettttt.Şimdi kalça protezi ameliyat anılarımın 4. bölümünü yazıyorum.Son diyemem,çünkü şu an daha bastonla geziyorum ve evdeyim.Bastonu atıp normal yürümeye başlayana kadar başınızı ağrıtıcamUmarım bir an önce yazılarımı sonlandırabilirim.
Eve ambulansla gelip,yatağıma yatırıldım.Çıkışta taburcu kağıdı verdiler ve 2-3 gün sonra rapor tarihini almak için hastaneye başvurmamızı söylediler.Araya bayram girdi,doktorr imzaları derken,raporum ameliyattan tam 1 ay sonra elime geçti.01-11-2010 tarihinde hastaneye yatış,04-11-2010'da ameliyat,08-11-2010 taburcu veeeeeee 08-01-2010 rapor bitişi.Rapor bitmeden öncede kontrole gidilecek.Evdeki ilk zamanlarım çok tedirgin geçti.Çünkü hastanedeki şartları sağlamak zor.Yatak yüksek olmalı.Buradaki ana amaç,kalçada 90 dereceye varan açıya sebep vermemek.Dikişlerim hiç de beni rahatsız etmedi.Tuvalet olayı biraz zorluyor ama 2-3 gün.İyi bir bakıcınız olmalı,Annem gibi.Dikişler alınana kadar banyo yasak.Anneciğim kol-bacak-sırt derken hergün beni temizledi.Eve kan sulandırıcı iğne(çoookkk acıtıyorrrrrrrrrrrr)ağrı kesici,miğde koruyucu verdiler.Antibiyotik vermediler ve bu beni çok şaşırttı.3 günde bir pansuman yapıldı.Yara hiç de acımıyor ama yine de tedirgindim.En önemlisi fizik tedavi.Annem günde 4 kez verilen hareketleri yaptırdı.Fizik tedavi uzmanı ara ara geldi.Her geldiğinde bacağımın daha rahat açıldığını,güçlendiğini gördük.Bunu görmek beni daha da mutlu ediyor,UMUTLANIYORUM.Ama yıllardır içe basmaktan dizimde eğrilik var.Fizik tedavi uzmanı bu eğriliğin zamanla geçebileceğini söyledi.Şu an ameliyatımın üstünden tam 1 ay geçti.Bastonla yürüyorum.Bastonsuz daha tam kendime güvenemiyorum,ağrı değilde bacağa tam hakim değilim.Ameliyattan sonra 17. günde dikişlerim alındı.Dikiş alımı en çok korktuğum kısımdı.Ama hiç acımadı,sadece metal dikişin alınıyor olduğunu bilmek insanı bir tuhaf yapıyor.En önemlisi hareketleri- ama mutlaka izin verilen hareketleri- sık sık yapmak.Bacak kaldırma,diz kırma gibi hareketler var ve bunları birinin yardımıyla yapabiliyorum.Fizikci,1 aya kadar bastonsuz yürüyebileceğimi söyledi.Fizik seansları aralığını 10 güne çıkarttık.Arkadaşlar,bu ameliyat sonrası şu aşamaya kadar yaşadığım en can sıkıcı problemlerden birisi sadece sırt üstü yatabilmek.Aslında nette gezerken 2 ay sonrasında bacak arasına yastık koyarak yan yatılabileceği yazıyor bazı yerlerde.Fakat fizik tedavi uzmanım 6 aya kadar çok da güvenli olmadığını söyledi.Sırt üstü yatmaktan bıktım.Ama tek isteğim bir an önce işime dönmek.İşimi özledim,sokakta yürümeyi özledim.Yarın parkta yürümeye çıkıcam ve ameliyattan beri ilk kez sokağa çıkıcam.Tabi bastonla ve kortej eşliğinde çıkıcaz.Eşim,annem benimle yürüyecek. Şimdilik bu kadar.Gelişmeleri yazıcam zaman zaman.Herkese,bana da acil şifalr diliyorum.
Umarım bir an önce yazılarımı sonlandırabilirim.Eve ambulansla gelip,yatağıma yatırıldım.Çıkışta taburcu kağıdı verdiler ve 2-3 gün sonra rapor tarihini almak için hastaneye başvurmamızı söylediler.Araya bayram girdi,doktorr imzaları derken,raporum ameliyattan tam 1 ay sonra elime geçti.01-11-2010 tarihinde hastaneye yatış,04-11-2010'da ameliyat,08-11-2010 taburcu veeeeeee 08-01-2010 rapor bitişi.Rapor bitmeden öncede kontrole gidilecek.Evdeki ilk zamanlarım çok tedirgin geçti.Çünkü hastanedeki şartları sağlamak zor.Yatak yüksek olmalı.Buradaki ana amaç,kalçada 90 dereceye varan açıya sebep vermemek.Dikişlerim hiç de beni rahatsız etmedi.Tuvalet olayı biraz zorluyor ama 2-3 gün.İyi bir bakıcınız olmalı,Annem gibi.Dikişler alınana kadar banyo yasak.Anneciğim kol-bacak-sırt derken hergün beni temizledi.Eve kan sulandırıcı iğne(çoookkk acıtıyorrrrrrrrrrrr)ağrı kesici,miğde koruyucu verdiler.Antibiyotik vermediler ve bu beni çok şaşırttı.3 günde bir pansuman yapıldı.Yara hiç de acımıyor ama yine de tedirgindim.En önemlisi fizik tedavi.Annem günde 4 kez verilen hareketleri yaptırdı.Fizik tedavi uzmanı ara ara geldi.Her geldiğinde bacağımın daha rahat açıldığını,güçlendiğini gördük.Bunu görmek beni daha da mutlu ediyor,UMUTLANIYORUM.Ama yıllardır içe basmaktan dizimde eğrilik var.Fizik tedavi uzmanı bu eğriliğin zamanla geçebileceğini söyledi.Şu an ameliyatımın üstünden tam 1 ay geçti.Bastonla yürüyorum.Bastonsuz daha tam kendime güvenemiyorum,ağrı değilde bacağa tam hakim değilim.Ameliyattan sonra 17. günde dikişlerim alındı.Dikiş alımı en çok korktuğum kısımdı.Ama hiç acımadı,sadece metal dikişin alınıyor olduğunu bilmek insanı bir tuhaf yapıyor.En önemlisi hareketleri- ama mutlaka izin verilen hareketleri- sık sık yapmak.Bacak kaldırma,diz kırma gibi hareketler var ve bunları birinin yardımıyla yapabiliyorum.Fizikci,1 aya kadar bastonsuz yürüyebileceğimi söyledi.Fizik seansları aralığını 10 güne çıkarttık.Arkadaşlar,bu ameliyat sonrası şu aşamaya kadar yaşadığım en can sıkıcı problemlerden birisi sadece sırt üstü yatabilmek.Aslında nette gezerken 2 ay sonrasında bacak arasına yastık koyarak yan yatılabileceği yazıyor bazı yerlerde.Fakat fizik tedavi uzmanım 6 aya kadar çok da güvenli olmadığını söyledi.Sırt üstü yatmaktan bıktım.Ama tek isteğim bir an önce işime dönmek.İşimi özledim,sokakta yürümeyi özledim.Yarın parkta yürümeye çıkıcam ve ameliyattan beri ilk kez sokağa çıkıcam.Tabi bastonla ve kortej eşliğinde çıkıcaz.Eşim,annem benimle yürüyecek. Şimdilik bu kadar.Gelişmeleri yazıcam zaman zaman.Herkese,bana da acil şifalr diliyorum.
kalça protez ameliyatı
ben her 2 kalçadan 25 yaşında oldum. şimdi çok şükür iim ağrılarım gitti. iileşme sürecinde sabırlı olmak gerekiyor. eğer bağışıklık sisteminiz güçlü ise çabuk iileşirsiniz. ben ilk ameliyatı 22 nisanda 2. ameliyatı da 30 haziran2005'te oldum. sokakta tek başına yürümeye çıkmam bir yılımı aldı.bu dönem etrafındakilerin ilgisi sevgisi çok önemli. ben bu konuda şanslıydım, hem ailem hemde dostlarım hep yanımdaydı.. Rabbim herkesin yar ve yardımcısı olsun..
ben her 2 kalçadan 25 yaşında oldum. şimdi çok şükür iim ağrılarım gitti. iileşme sürecinde sabırlı olmak gerekiyor. eğer bağışıklık sisteminiz güçlü ise çabuk iileşirsiniz. ben ilk ameliyatı 22 nisanda 2. ameliyatı da 30 haziran2005'te oldum. sokakta tek başına yürümeye çıkmam bir yılımı aldı.bu dönem etrafındakilerin ilgisi sevgisi çok önemli. ben bu konuda şanslıydım, hem ailem hemde dostlarım hep yanımdaydı.. Rabbim herkesin yar ve yardımcısı olsun..
senin adina cok sevindim etilak,insallah bir an önce bastonsuz da gezersin....arkadaslar bu ameliyati oldukdan sonra ayakda bir isde calisan oldumu ?zorluk ceken varmi bu konuda,mesela kac saat ayakda agrisiz durabiliyorsunuz?benim isim ayakda mart ayinda ameliyat olucam ,daha sonra calisabilecekmiyim dersiniz ve bu ameliyatdan sonra cocugu olan varmi ?bir problem cikiyormuymus?biraz özel sorular ama cevaplayan olursa cok sevinirim...
merhaba, ben henüz 3 gün önce kalça protezi ameliyatı oldum ve şu anda hastanede koltukta oturup yazabiliyorum. Aylardır ben de bu konuyu araştırıyordum ve çok korkuyordum. Allah'a çok şükür korkularım boşa çıktı, detayları ben de sizinle paylaşmak istiyorum ki sizlerin korkularını bir nebze ortadan kaldırabileyim:
Hastaneye yatmadan önce tetkiklerim yapıldı. Pazartesi sabah aç karnına hastaneye geldim, güleryüzlü, çok ilgili bir personelle karşılaştım. Beni ameliyata hazırlarken her türlü endişemi geçirmek için ellerinden geleni yaptılar. Saat 13:30'da ameliyata alındım. Daha önceden bir sakinleştirici yapıldığı için ameliyathaneye güle oynaya gittim.
Daha önceden epiduralle ameliyat olacağım bilgisini almıştım, ameliyat sırasında narkoz verilmedi ama uyutuldum. Ameliyathanenin kapısında hiç beklemedim, hemen ameliyata alındım. Uyutulmadan hemen önce belime bir katater takıldı ve epidural yapıldı. 2 saat 15 dakika sonra odadaydım.
Uyanınca hiç ağrı hissetmedim. Belimde sorun olduğundan katater ameliyat sonrasında hemen çıkarılmıs ve bana ağrı kesici serum veriliyordu. Normalde, belinizde sorun yoksa, katater 2-3 gün daha kalıyormus ve kesinlikle hiç ağrı hissedilmiyormuş.
İlk gece sadece mide bulantım oldu, onu da mide ilaçları ile kestiler. Ertesi gün, yani Salı günü öğleden sonra, takriben ameliyattan 24 saat sonra walker yardımı ile birkaç adım atabildim. Çok korkuyordum ama yine ağrım olmadı. Hemşireler yatağa yatırırken ve kaldırırken çok özen gösterdiler ve acı minimum düzeyde oluyor.
Çarşamba günü daha uzun yürüdüm, yine walker yardımıyla odadan dışarı çıktım, odadaki tuvalete dahi gidebildim. Tabi ki bir adet tuvalet yükseltici kullandım.
Perşembe günü, yani bugun kan değerlerimde düşüklük olduğunu belirtip kan verdiler. Şimdi hastane koridorunda bir uçtan bir uca yürüyebiliyorum ve hiç acı hissetmiyorum. Ancak walker yardımını unutmamak gerek
Cumartesi günü taburcu olacağım. En önemli ve merak edilen konulardan biri daha: Tüm bunların maliyeti... Emekli sandığı emeklisiyim. Katkı payı olarak 2500 TL para yatırdım. Doktorum Cengiz Çabukoğlu'na çok güveniyorum ve hepinize tavsiye ediyorum. Herkese geçmiş olsun, lütfen korkmayın, heyecanlanmayın.
Hastaneye yatmadan önce tetkiklerim yapıldı. Pazartesi sabah aç karnına hastaneye geldim, güleryüzlü, çok ilgili bir personelle karşılaştım. Beni ameliyata hazırlarken her türlü endişemi geçirmek için ellerinden geleni yaptılar. Saat 13:30'da ameliyata alındım. Daha önceden bir sakinleştirici yapıldığı için ameliyathaneye güle oynaya gittim.
Daha önceden epiduralle ameliyat olacağım bilgisini almıştım, ameliyat sırasında narkoz verilmedi ama uyutuldum. Ameliyathanenin kapısında hiç beklemedim, hemen ameliyata alındım. Uyutulmadan hemen önce belime bir katater takıldı ve epidural yapıldı. 2 saat 15 dakika sonra odadaydım.
Uyanınca hiç ağrı hissetmedim. Belimde sorun olduğundan katater ameliyat sonrasında hemen çıkarılmıs ve bana ağrı kesici serum veriliyordu. Normalde, belinizde sorun yoksa, katater 2-3 gün daha kalıyormus ve kesinlikle hiç ağrı hissedilmiyormuş.
İlk gece sadece mide bulantım oldu, onu da mide ilaçları ile kestiler. Ertesi gün, yani Salı günü öğleden sonra, takriben ameliyattan 24 saat sonra walker yardımı ile birkaç adım atabildim. Çok korkuyordum ama yine ağrım olmadı. Hemşireler yatağa yatırırken ve kaldırırken çok özen gösterdiler ve acı minimum düzeyde oluyor.
Çarşamba günü daha uzun yürüdüm, yine walker yardımıyla odadan dışarı çıktım, odadaki tuvalete dahi gidebildim. Tabi ki bir adet tuvalet yükseltici kullandım.
Perşembe günü, yani bugun kan değerlerimde düşüklük olduğunu belirtip kan verdiler. Şimdi hastane koridorunda bir uçtan bir uca yürüyebiliyorum ve hiç acı hissetmiyorum. Ancak walker yardımını unutmamak gerek
Cumartesi günü taburcu olacağım. En önemli ve merak edilen konulardan biri daha: Tüm bunların maliyeti... Emekli sandığı emeklisiyim. Katkı payı olarak 2500 TL para yatırdım. Doktorum Cengiz Çabukoğlu'na çok güveniyorum ve hepinize tavsiye ediyorum. Herkese geçmiş olsun, lütfen korkmayın, heyecanlanmayın.
Merhaba arkadaşlar...(Şu an 37 yaşındayım) Ben aranıza yeni katıldım... Sorun tek taraflı (sağ) dkc
Hayatım boyunca hiç aksamamıştım... 30 lu yaşlara geldiğimde yürüdüğümde fazla ayakda kaldığımda bacağım ağrımaya başladı... zamanla bu ağrı arttı. daha kısa mesafelerde bile agrımaya başladı.. ama yaşamımı normal ve aksamadan sürdürebiliyordum... Taki bu yıl haziran ayında ikiz bebeklerimi dünyaya getirdim... ve hamilelik sürecinde 35 kg gibi bir kilo aldım.. hamileyken bacağımdan bir sorun yaşamadım.. ama nasıl olduysan doğumdan 10 gün sonra ben bacağımın üstüne basamaz oldum... halada basamıyorum... biraz zorlarsamda ağrım çok oluyor.. Doktora gittim.. bacağımda zaten sorun olduğu için hamilelikte aldığım kiloları taşıyamamış.. halada kilo fazlam var... dr. acilen kilo vermemi istedi... emar çektirdi.. emara göre kalça gitmiş dedi.. ama hemen ameliyat demedi belkide küçük bebeklerim olduğu için ama ben evin içinde bile zor yürüyorum... biraz zorladın mı ağrılarım çok oluyor...
Herhalde acilen ameliyat olmam gerekiyor... ama bebeklerim en azında bir yaşına gelsinler diye bekliyorum... ve kilo vermek istiyorum
Sizlere sorularım...
1) kilo verince yürümem düzelirmi? ağrılarım azalırmı?
2) Ankara'da tavsiye edebileceğiniz (Özellikle üniversite hastaneleri) doktor varmı?
3) Ben Gazi üniversitesinde bir hocaya rastgele gittim ama kendisine daha önce bu ameliyatı yaptıran varmı bu konuda nasıldır bilemiyorum?
4) Ben devlet memuruyum doğum arkasından ortopediden rapor kullandım... şimdi yıllık izindeyim... yeniden ortopediden bu rahatsızlıkdan dolayı rapor kullanabilirmiyim? (zaten yürüyemiyorum)
5) Ameliyat hakkında MELANUR VE ETİLAK yazmış... her ikinizide çok geçmiş olsun... siz kaç yaşınızdasınız... ameliyatı tavsiye ediyormusunuz...
Hayatım boyunca hiç aksamamıştım... 30 lu yaşlara geldiğimde yürüdüğümde fazla ayakda kaldığımda bacağım ağrımaya başladı... zamanla bu ağrı arttı. daha kısa mesafelerde bile agrımaya başladı.. ama yaşamımı normal ve aksamadan sürdürebiliyordum... Taki bu yıl haziran ayında ikiz bebeklerimi dünyaya getirdim... ve hamilelik sürecinde 35 kg gibi bir kilo aldım.. hamileyken bacağımdan bir sorun yaşamadım.. ama nasıl olduysan doğumdan 10 gün sonra ben bacağımın üstüne basamaz oldum... halada basamıyorum... biraz zorlarsamda ağrım çok oluyor.. Doktora gittim.. bacağımda zaten sorun olduğu için hamilelikte aldığım kiloları taşıyamamış.. halada kilo fazlam var... dr. acilen kilo vermemi istedi... emar çektirdi.. emara göre kalça gitmiş dedi.. ama hemen ameliyat demedi belkide küçük bebeklerim olduğu için ama ben evin içinde bile zor yürüyorum... biraz zorladın mı ağrılarım çok oluyor...
Herhalde acilen ameliyat olmam gerekiyor... ama bebeklerim en azında bir yaşına gelsinler diye bekliyorum... ve kilo vermek istiyorum
Sizlere sorularım...
1) kilo verince yürümem düzelirmi? ağrılarım azalırmı?
2) Ankara'da tavsiye edebileceğiniz (Özellikle üniversite hastaneleri) doktor varmı?
3) Ben Gazi üniversitesinde bir hocaya rastgele gittim ama kendisine daha önce bu ameliyatı yaptıran varmı bu konuda nasıldır bilemiyorum?
4) Ben devlet memuruyum doğum arkasından ortopediden rapor kullandım... şimdi yıllık izindeyim... yeniden ortopediden bu rahatsızlıkdan dolayı rapor kullanabilirmiyim? (zaten yürüyemiyorum)
5) Ameliyat hakkında MELANUR VE ETİLAK yazmış... her ikinizide çok geçmiş olsun... siz kaç yaşınızdasınız... ameliyatı tavsiye ediyormusunuz...
slm yabangulu ben 3yıl önce her 2 iki kalcama platin takıldı cok rahat yuruyorum azbir aksaklık var oda önemli degil agrılarıma karşılık kemik erimsine baglı idi enkısa zamanda ol ameliyatıda prof. yapsın gecmis olsun
ben 3yıl önce her 2 iki kalcama platin takıldı cok rahat yuruyorum azbir aksaklık var oda önemli degil agrılarıma karşılık kemik erimsine baglı idi enkısa zamanda ol ameliyatıda prof. yapsın gecmis olsunmerhaba baldan,öncelikle hayirli olsun bebislerin.benim de simdi 5 aylik bir bebegim var bende hamilelikde aldigim kilolarda sonra agrilarim cok artti ,ama simdi kilolarimi verdim ama agrilarim da gecme yok belki kemigim hamilelik zamanindan zarar gördügünden belki de kizimi hep tasidigimdan,bebegim büyüdükce onu tasimam benim icin daha zor oluyor.evde yürüdügüm yerde artik hep topallamaya basladim,agrilarim hic gecmiyor ,dizime bilegime kadar iniyor,bende ameliyat olucam ,üzgünüm sana güzel seyler yazamadigim icin ama zamanla hep kötüye gidiyor ,dogal olarak kemik de iflas ediyor zamanla.insallah senin agrilarin gecer
Teşekkürler edoli, Benimde bebeklerim 5,5 aylık ben kilolarımın hepsini veremedim... bende kızlarımı evin içinde taşırken çok zorlanıyorum.. hatta taşıyamıyorum...benimde ağrılarım dizime ve bileğime iniyor...
Sen hangi şehirdesin nezaman ameliyat olmayı düşünüyorsun... kaç yaşındasın,,, şu an kaç kilosun....
bebişinde hayırlı olsun...
Sen hangi şehirdesin nezaman ameliyat olmayı düşünüyorsun... kaç yaşındasın,,, şu an kaç kilosun....
bebişinde hayırlı olsun...
sagol canim tesekkür ederim ,ben su an 52 kiloyum ve 25 yasindayim ve münih de yasiyorum, ameliyati büyük ihtimal mart ayinda olucam.cok korkuyorum ama sagolsun burdaki arkadaslar sayesinde morelim bir nebze de olsa iyi oluyor,cünki tek burdakiler beni iyi anlayabiliyor...
sen kac yasindasin?
sen kac yasindasin?
Edoli kilon çok iyiymiş ben 72 kg. mım öncelikle kilomu vermek istiyorum.. Biliyorumki kilomu versemde geçmeyecek ama en azından ameliyata hazırlık olur... Ben nezaman ameliyat olacağıma karar veremedim... ama şu an çok zor durumdayım... sadece evin içinde yaşıyorum dışarı çıkamıyorum... evde bile biraz hareket etsem geceleri çok agrım oluyor..
öncelikle iyi bir dr. bulmak istiyorum... sen ameliyatı münihtemi olacaksın...
Ben 37 yaşındayım
Forumun kalça çıkığı ile ilgili yerlerini okumaya çalıştım herkes dr tavsiyesi istiyor ama dr. tavsiye eden pek yok...
ARKADAŞLAR ÖZELLİKLE RİCA EDİYORUM. ANKARADA KALÇA ÇIKIĞI KONUSUNDA İYİ BİLDİĞİNİZ DR. İSMİ ..
öncelikle iyi bir dr. bulmak istiyorum... sen ameliyatı münihtemi olacaksın...
Ben 37 yaşındayım
Forumun kalça çıkığı ile ilgili yerlerini okumaya çalıştım herkes dr tavsiyesi istiyor ama dr. tavsiye eden pek yok...
ARKADAŞLAR ÖZELLİKLE RİCA EDİYORUM. ANKARADA KALÇA ÇIKIĞI KONUSUNDA İYİ BİLDİĞİNİZ DR. İSMİ ..
aynen.ben 17 yasinda kaza gecirdim sol kalcam kirildi ,kaynamisti ama zamanla yüzeydeki kirintilar birbirini yiyor,yani 8 yildir agri ile yasiyorum ama son 1 yil cok feci oldu...onlarda hep bu zamana kadar uzattilar ameliyat zamanini...onlar kendi isini yapamiyacak ,esinle disari cikamayacak evde is yapamiyacak durumda hissedersen zamani gelmistir diyolar,ben simdi isimi yapiyorum ama hep agri ile bence zamani geldi artik haa 3 ay sonra haa 3 yil sonra bu kemik benden gitmeye gidecek diye düsünüyorum...neden bu zamanimi da bu kadar agri ile gecireyim ...ama bende kesin gelecekde bir zaman muhakkak protez takilacak.
