Merhabalar; başka uygun başlık açacak yer bulamadım en uygun burayı buldum umarım doğru yerdeyim. Hemen konuya gireyim belki uzun yazarım bilemiyorum. Bugün yine kendi kendime düşünüyorken ilk aklıma burası geldi. Bu arada sitede erkek kardeşim adına bulunuyorum ismim Sevil.
Ben 30 yaşında, çiçeği burnunda (ağustosta 4 yıla giricez nasipse) evliyim. 2 Kardeşiz biz, bir erkek kardeşim var. İkizdi kardeşlerim ama 6 aylıkken Doğan havale geçirdi ve onu kaybettik. Allah'ımda bize Tufan'ımızı bağışladı bin kere şükür..! İkizi havale geçirince Tufan da rahatsızlandı 6 aylıkken ve doktorlar 3-4 güne öleceğini, hazırlıklı olmamız gerektiğini söylediler.. (Bu arada kardeşimle aramızda 2 yaş var ve ben bazı kısımları ailemin ağzından yazıyorum, çünkü 2 yaşındayım ve olayları tam hatırlamıyorum, en azından Tufan 1 yaşında olana kadar olan kısmı hayal meyal) Neyse sonrasında Allah'a çok şükür hiç bişey olmadı ve kardeşim şu anda 29 yaşında (89'lu).
Tek bir sorun kaldı o zamandan bu yana; kardeşimin konuşması ve duyması...
Aslında şu anda rahatsızlık vericek herhangi bir durumu asla yok. Kendini çok iyi ifade ediyor. Bir kulağı hiç duymuyor sadece. Onun dışında hiç bir sorunu yok. Çakı gibi Allah'ım esirgesin. O zamanlar konuşamıyor diye okulların hiç biri almadı. Bizde en azından elinde bir mesleği olur diye 10-12 yaşlarında tanıdığımız bir erkek kuaförü abimizin yanına verdik kardeşimi. Neredeyse 15-16 sene hiç aralıksız kuaförlük yaptı. Bu zaman zarfında konuşması değişti duyması falan, tabi bu arada ameliyatlar oldu kulak-burun-boğaz.
Şimdi ben evliyim, annemlerle 2 saatlik bir mesafedeyim. Benim içimde hep uhde kaldığından eşimlede konuştum (ki eşimde Tufan ı çok sever) ve bir süreliğine yanıma almaya karar verdim. Aklımdaki düşünce bu süre zarfında ona dışardan diploma almaktı. Ve Halk Eğitimin Milli Eğitimle birlikte kursuna yazdırdım. Buradan da ona oto kuaföründe daha önce hiç yapmadığı bir iş bulduk el birliğiyle. Gündüz işine gitti, hafta içi her gecede okuluna devam etti. Bu 6 ay falan sürdü diplomamızı aldık Ardından ehliyete yazdırdık, şimdi hala ona gidip geliyor. Bu arada bundan bikaç ay önce İş-kur un aracılığıyla Türkiye çapında çok büyük bir şirketin fabrikasında özürlü kadrosunda işe başladı ve ailecek daha da uçtuk sevinçten. Ama tabi bunlara hep ben koşturdum. Sırf o iyi olsun, geleceği güzel olsun, yarın öbürgün bizler ondan önce göç edersek bu dünyadan en azından ortalarda kalmasın diyeydi tüm çabam. Ve Allahım da duydu sesimi şükürler olsun. Bu arada biz birbirine çok bağlı, hem dost, hem arkadaş, hem sırdaş bir aileyiz. Yalandan, dolandan, hileden hurdadan, dedikodudan, ihanetten, ikiyüzlülükten, nefretten ve kinden hep uzak yetiştik büyüdük biz. Annecim ve babacımın sayesinde... Onlarda şu anda hem kardeşime hem bana 1 er daire yaptırdılar, onlarla uğraşıyorlar bulundukları şehirde.
Ama şimdi diyeceksiniz ki, eee Elossa tüm bunları neden anlatıyor ki? Tek sebebi var biraz bizi tanıyın istiyorum. Belki bu şekilde daha yardımcı olursunuz istiyorum. Ben çok mutluyum evliliğimde. Hayatımın adamı ile evliyim. Üniversitede tanışıp 4 yıl çıkıp sonrasında evlenen, yani yaklaşık 8 yıldır birbirinden ayrılmayan bir çiftiz. Aşkımız, saygımız, sevgimiz, sahiplenmemiz o kadar güzel ki her yeni gün yeni bi aşkla uyanıyorum onun yanında. Ama içimi burkan tek şey, şu an kardeşimin hala evlenmemesi. Çok sosyal, herkesler çooook sever sayar, çok dürüst, haramda gözü olmayan, evine çok düşkün. Bazen evimde bişey bitse, bizden önce farkına varıp hemen biz görmeden alıp yerleştiren, kısacası evine bağlı biri. Ama ben o kadar üzülüyorum ki, onun sırf konuşması ve duyması ağır diye evlenememesinden. Bazen eşimi resmen itiyorum bana sarılırken elimi tutacakken. Eşimde buna bozuluyor ama napayım üzülmesin kardeşim de diye. Değişik şeylere giriyorum içten içe, bu arada etrafımızda ailemi herkes çok sever. Evimiz bir gün boş kalmaz, gelenimiz gidenimiz hatrımız çok büyük annemlerin bulundukları ilçede. Tanımayan yoktur ve dolayısıyla kardeşimide tanıdıklarından ve az çok aileminde birşeyler sahibi olmasından dolayı Tufan gibi özrü yada ne bileyim özrü demekte istemiyorum işitme ve konuşma problemi olmayan kişiler ile evlenmesi için bazıları ön ayak olmak istedi ama biz ailecek pek sıcak bakamadık. (İçimiz istesede bazen) çünkü annemler Tufan gibi olursa konuşma ve duyma güçlüğü çeken bir bayan olursa daha iyi anlaşabileceklerini, ileride sorun olmayacağını düşünüyoruz biraz. Yani işin özü ben etrafında ailesinde akrabaları içinde böyle arkadaşlar var ise kardeşimle yuvalarını kurmak istiyorum. Kardeşimin işi çok güzel. Şu anda ve devletin özürlü kadrosundan faydalandırdım, fabrikanın kendi öz be öz kadrosuna yerleştirdim. Yani geçim sıkıntısı falan sorun asla değil. Şu anda da değil. Yani durum şundan ibaret arkadaşlar, varmı bu şekilde konuşmasında duymasında bir problemi, ağırlığı olan bir yakınınız? Kardeşiniz, akrabanız, veya siz?
Ben kardeşimin evlenmesini çok istiyorum. Bunu çok hakediyor, fazlasıyla hemde. Bu da kendi çapımda bi haykırış olsun sizlere. Çünkü aileme bahsetmedim böyle bişey yapacağımdan. Önce eylemi gerçekleştirip, sonrasında eğer bir ışık olursa bahsetmek taraftarıyım kendimce. Şimdiden teşekkür ediyorum çok uzun yazdım sanırım. Karışık olmuş olabilir ama anlıyacağınızı umuyorum. Anlatım bozukluğu görürseniz şimdiden çok çok özür heyecanlandım çünkü. Yorum yapan, okuyan arkadaşlara teşekkürler...
Ben 30 yaşında, çiçeği burnunda (ağustosta 4 yıla giricez nasipse) evliyim. 2 Kardeşiz biz, bir erkek kardeşim var. İkizdi kardeşlerim ama 6 aylıkken Doğan havale geçirdi ve onu kaybettik. Allah'ımda bize Tufan'ımızı bağışladı bin kere şükür..! İkizi havale geçirince Tufan da rahatsızlandı 6 aylıkken ve doktorlar 3-4 güne öleceğini, hazırlıklı olmamız gerektiğini söylediler.. (Bu arada kardeşimle aramızda 2 yaş var ve ben bazı kısımları ailemin ağzından yazıyorum, çünkü 2 yaşındayım ve olayları tam hatırlamıyorum, en azından Tufan 1 yaşında olana kadar olan kısmı hayal meyal) Neyse sonrasında Allah'a çok şükür hiç bişey olmadı ve kardeşim şu anda 29 yaşında (89'lu).
Tek bir sorun kaldı o zamandan bu yana; kardeşimin konuşması ve duyması...
Aslında şu anda rahatsızlık vericek herhangi bir durumu asla yok. Kendini çok iyi ifade ediyor. Bir kulağı hiç duymuyor sadece. Onun dışında hiç bir sorunu yok. Çakı gibi Allah'ım esirgesin. O zamanlar konuşamıyor diye okulların hiç biri almadı. Bizde en azından elinde bir mesleği olur diye 10-12 yaşlarında tanıdığımız bir erkek kuaförü abimizin yanına verdik kardeşimi. Neredeyse 15-16 sene hiç aralıksız kuaförlük yaptı. Bu zaman zarfında konuşması değişti duyması falan, tabi bu arada ameliyatlar oldu kulak-burun-boğaz.
Şimdi ben evliyim, annemlerle 2 saatlik bir mesafedeyim. Benim içimde hep uhde kaldığından eşimlede konuştum (ki eşimde Tufan ı çok sever) ve bir süreliğine yanıma almaya karar verdim. Aklımdaki düşünce bu süre zarfında ona dışardan diploma almaktı. Ve Halk Eğitimin Milli Eğitimle birlikte kursuna yazdırdım. Buradan da ona oto kuaföründe daha önce hiç yapmadığı bir iş bulduk el birliğiyle. Gündüz işine gitti, hafta içi her gecede okuluna devam etti. Bu 6 ay falan sürdü diplomamızı aldık Ardından ehliyete yazdırdık, şimdi hala ona gidip geliyor. Bu arada bundan bikaç ay önce İş-kur un aracılığıyla Türkiye çapında çok büyük bir şirketin fabrikasında özürlü kadrosunda işe başladı ve ailecek daha da uçtuk sevinçten. Ama tabi bunlara hep ben koşturdum. Sırf o iyi olsun, geleceği güzel olsun, yarın öbürgün bizler ondan önce göç edersek bu dünyadan en azından ortalarda kalmasın diyeydi tüm çabam. Ve Allahım da duydu sesimi şükürler olsun. Bu arada biz birbirine çok bağlı, hem dost, hem arkadaş, hem sırdaş bir aileyiz. Yalandan, dolandan, hileden hurdadan, dedikodudan, ihanetten, ikiyüzlülükten, nefretten ve kinden hep uzak yetiştik büyüdük biz. Annecim ve babacımın sayesinde... Onlarda şu anda hem kardeşime hem bana 1 er daire yaptırdılar, onlarla uğraşıyorlar bulundukları şehirde.
Ama şimdi diyeceksiniz ki, eee Elossa tüm bunları neden anlatıyor ki? Tek sebebi var biraz bizi tanıyın istiyorum. Belki bu şekilde daha yardımcı olursunuz istiyorum. Ben çok mutluyum evliliğimde. Hayatımın adamı ile evliyim. Üniversitede tanışıp 4 yıl çıkıp sonrasında evlenen, yani yaklaşık 8 yıldır birbirinden ayrılmayan bir çiftiz. Aşkımız, saygımız, sevgimiz, sahiplenmemiz o kadar güzel ki her yeni gün yeni bi aşkla uyanıyorum onun yanında. Ama içimi burkan tek şey, şu an kardeşimin hala evlenmemesi. Çok sosyal, herkesler çooook sever sayar, çok dürüst, haramda gözü olmayan, evine çok düşkün. Bazen evimde bişey bitse, bizden önce farkına varıp hemen biz görmeden alıp yerleştiren, kısacası evine bağlı biri. Ama ben o kadar üzülüyorum ki, onun sırf konuşması ve duyması ağır diye evlenememesinden. Bazen eşimi resmen itiyorum bana sarılırken elimi tutacakken. Eşimde buna bozuluyor ama napayım üzülmesin kardeşim de diye. Değişik şeylere giriyorum içten içe, bu arada etrafımızda ailemi herkes çok sever. Evimiz bir gün boş kalmaz, gelenimiz gidenimiz hatrımız çok büyük annemlerin bulundukları ilçede. Tanımayan yoktur ve dolayısıyla kardeşimide tanıdıklarından ve az çok aileminde birşeyler sahibi olmasından dolayı Tufan gibi özrü yada ne bileyim özrü demekte istemiyorum işitme ve konuşma problemi olmayan kişiler ile evlenmesi için bazıları ön ayak olmak istedi ama biz ailecek pek sıcak bakamadık. (İçimiz istesede bazen) çünkü annemler Tufan gibi olursa konuşma ve duyma güçlüğü çeken bir bayan olursa daha iyi anlaşabileceklerini, ileride sorun olmayacağını düşünüyoruz biraz. Yani işin özü ben etrafında ailesinde akrabaları içinde böyle arkadaşlar var ise kardeşimle yuvalarını kurmak istiyorum. Kardeşimin işi çok güzel. Şu anda ve devletin özürlü kadrosundan faydalandırdım, fabrikanın kendi öz be öz kadrosuna yerleştirdim. Yani geçim sıkıntısı falan sorun asla değil. Şu anda da değil. Yani durum şundan ibaret arkadaşlar, varmı bu şekilde konuşmasında duymasında bir problemi, ağırlığı olan bir yakınınız? Kardeşiniz, akrabanız, veya siz?
Ben kardeşimin evlenmesini çok istiyorum. Bunu çok hakediyor, fazlasıyla hemde. Bu da kendi çapımda bi haykırış olsun sizlere. Çünkü aileme bahsetmedim böyle bişey yapacağımdan. Önce eylemi gerçekleştirip, sonrasında eğer bir ışık olursa bahsetmek taraftarıyım kendimce. Şimdiden teşekkür ediyorum çok uzun yazdım sanırım. Karışık olmuş olabilir ama anlıyacağınızı umuyorum. Anlatım bozukluğu görürseniz şimdiden çok çok özür heyecanlandım çünkü. Yorum yapan, okuyan arkadaşlara teşekkürler...