Merhaba arkadaşlar
Bende sizlere myasteniyle tanışmam ve gecirdigim süreçle ilgili tüm yaşadıklarımı paylaşmak için yeni üye oldum bu siteye.
Adım Cengiz 35 yaşındayım ve 3 yıl kadar önce sağ göz kapağı düşüklüğü yaşadım.Haliyle herkes gibi önce göz doktoruna gittim.Gittigim üçüncü göz doktoru bana ilk bu hastalıktan bahseden kişiydi.Önce pek anlam veremedim çünkü mg nasıl bir hastalık ve bu hastalığın ciddiyeti konusunda en ufak bir bilgim bile yoktu.Daha sonra izmit umuttepede bir nöroloji uzmanına gittim, sağ gözüm hala kapalıydı ve doktor ilk muayene sonrası beni ilk mestinonla tanıştırdı.İki tane içmemi ve 1 saat sonra tekrar görmek istediğini söyledi.Gerçekten mucize gibiydi 1 saat içinde gözüm açıldı ve kendimi çok iyi hissettim.Artık 1 adım daha yaklaşmıştım bu hastalığa ama emin olmak için daha bir sürü kan ve emar ultrason vs tetkikler istendi.Biraz araştırma sonucu bu hastalıkta cerrahpaşa tıp fakültesinin iyi olduğu kanaatine vardım ve oraya gittim.bu arada ben farklı şeylere baglasamda sadece göz kapagı değil yutma güçlüğü, gülümserken ağızda eğrilik ,çiğneme güçlüğü, ellerde güçsüzlük ,cabuk yorulma, nefes nefese kalma gibi tüm belirtilerim bu hastalıktanmış.insan günlük yaşamında vücudun verdiği ikazları iyi dinlemeli ve bu belirtiler vb varsa lütven günün yorgunluğuna asla bağlamamalı.Cerrahpaşa nöroloji tüm tetkiklerden sonra kesin tanı myastenia olduğumu timoma ameliyatı olmam gerektiğini söyledi,.Hast.yatırıp ivic serum tedavisine basladilar.bu arada troidlerimde tamamen bozulmuş onada baktılar.Hastanede yaklaşık 17 gün yattım ivic aldım ve bana ameliyat için aranacağım söylenip taburcu edildim.Hastalığı o zamanlar hiç kabullenmek istemedim.ivic sonrası sağ diz kapağı altında hala geçmeyen bir deri döküntüsü oluştu ve ayrıca ani dudak şişmesi ama bu şişlik 1-2 saat içinde geçen haftada 1 olan bir durumdu bunuda önemsemedim.Ben hastaneden çıktıktan sonra ivic ve bir süre aldığım mestinon sonrası kendimi iyi hissedip tüm tedaviyi bıraktım verdikleri hiç bir ilacı kullanmadım.Ameliyat için arayıp çağırdılar onun içinde gitmedim...Doğrusu iyi hissetmek bahaneydi korktum ne olacak beni neler bekliyor bu hastalık ne!!! Hiç birşey bilmiyor ayrıca kabullenemiyordum.Bu böyle 5-6 ay kadar devam etti belirtilerim tekrar gün yüzüne çıktı ve kiloda almaya başladım.Tedaviyi hala reddediyordum aklıma bu hastalığı getirmek dahi istemiyordum.Aradan 1 buçuk yıl geçti 2016 temmuz sonunda şu anki eşimle tanışıp evililik kararıyla beraber artık bunun böyle düzelmeyeceğini de anladım.Artık yaşamak ve iyi olmak için sebeplerim vardı.Belkide bana hayata tutunmam için bir sebep gerekiyordu ve rabbim onu bana gönderdi.2016 aralik ayında evlendim ve eşime verdiğim sözle tedaviye tekrar başladım.Bende artık kabullendim hasta olduğumu.2017 şubat ayinda Haydarpaşa Sultan abdulhamit nöroloji gittim.hikayemi ilk anlattığım doktor ayağa kalkıp sen intihar mı etmek istiyorsun nasıl tedavi olmaz ihmal edersin diye tepki gösterince, birkez daha anladım hem bu hastalığın ciddiyetini hemde kendime yaptığım büyük kötülüğü.Beni hemen başka bir profesöre yönlendirdi hemen hastaneye yatmam gerektiğini söyledi.Bir başka odada hocanın yanına gittim eşim de bu süreçte beni hiç yanlız bırakmadı ve sizlere bunları yazarken yanımda ve elimi asla bırakmıyor...Burada yazan bir çok arkadaşımın da söylediği gibi moral çok önemli ve asla pes etmemek lazım...İsmini hatırlamıyorum ama hoca çok daha olumlu konuştu benimle Allah ondan binlerce kez razı olsun.önce hastalığımın ne olduğunu anlattı anlayabilecegım dilde.Ben ve benim gibi olan tüm arkadaşlarım, bende sizlere anlatıyorum.Vücudumda bulunan ve dışardan gelen virüs ve mikroplara karşı savaşması gereken kendi hücrelerim yanlış komut aldığı için kendi sinirlerimi sağlıklı organlarımı düşman olarak algılayıp onlara saldırıyor.Hoca bizim hastanemiz bu ameliyatta çok iyi değil cerrahpasada ameliyatını mutlaka ol orası bu konuda en iyi hastane dedi.Ertesi gün cerrahpaşa nöroloji kliniği melih beye gittim ve ameliyattan kaçtığımı tedavi olmadığımı ama bunun yanlış olduğunu artık anladığımı anlattım.tekrar mestinon başladı günde 3 ama yetmezse 4 çık dedi.bir hafta sonra 13 şubat 2017 hastaneye yattım 5 gün günde 4 adet ivic tedavisi aldım.ivic serumu insan kanının birçok işlemden geçip ayristirilip bağışıklığı yenileyen bir serumdur bilmeyen arkadaşlarım.çünkü kendi vücudumuz bunu yapamıyor.Serumun yan etkileri kişiye göre değişebilir.Bende bu sefer serum ellerimde küçük küçük avuç içlerimden parmak uçlarına kadar kabarmalar yaptı ve 2014 yılındaki gibi ayaklarimda kırmızı noktalara sebep oldu.Ayrıca sırt kürek ve omuz noktalarında ceviz büyüklüğünde kabarma ve şiddetle kasinip bir süre sonra geçiyor.yine anlık alt veya üst dudakta şişme cildiye bir sürü tahlil yaptı kremler ve allerset verdi.ellerim düzeldi.allerset günde 1 halen kullanıyorum.İçmezsem ertesi gün kabarma ve kaşıntı hala oluyor.9 gün hastanede yatıp 22 şubat 2017 taburcu oldum.Doktorlar timüs bezinin alınması gerektiğini sebebininde bu bezin alındığı hastalarda düzelme oranının yüksek olduğunu ancak bunun % 100 çözüm olmadığını söylediler.Bu bez zaten bu yaştan sonra bir işe yaramıyor dediler.Ameliyat olmaya kesin karar verdim bu sefer.Troidlerimde çok fazla çalışıyor yani onlardada graves denen bir hastalık şüphesi var ama onun için ameliyat onerilmedi ilaç tedavisi başlanacak.B12 çok düşük çıkıyor ve aşırı unutkanlık yapıyor ve demirimde alt tabanda bunlarda mg hastalığının etkileri.Nihayet ameliyat için gün verildi ve 18 nisanda cerrahpaşa göğüs cerrahi servisine yatirildim.19 nisan 2017 sabah 8de açık timüs bezi ameliyatına girdim.Benim için hiç kolay olmadı öğlen saat 13.30da çıkmışım ameliyattan...ameliyat gayet başarılı geçmiş iki tane dirhen takmışlar.aynı günün akşamı saat 18.00da ayağa kaldırıp ilk adımlarımı attırdılar.Kolay değil ağır ağrılı ve sancılı bir sürece girdim.ertesi gün akciğerlerim ilerde iflas etmesin diye yürüyüş ve nefes toplarıyla çalışmalara başladım.pes etmedim ve bundan sonrada etmeye hiç niyetim yok.üçüncü gün ilk dirheni ertesi günde ikinci dirheni çektiler biraz daha rahatladım.Yapılmaması gereken hareketlerden uzak durup ailem ve çok sevdiğim eşimin desteğiyle oturup yatıp kalkıyorum şu anda ama bu geçici bir süreç bunu biliyorum.Bu gün tam 7 gün ameliyat sonrası ve yatıp kalkarken destek alsamda diğer tüm ihtiyaçlarımı kendim yapabiliyorum.Korkmak çözüm değilmiş bu günüme şükrediyorum ve biliyorum ki yarın bir hafta sonra 1 ay sonra çok çok daha iyi olacağım.2 mayıs salı günü dikişlerimi aldırmaya kontrole tekrar cerrahpasaya gideceğim.Artık ilaçlarımı düzenli kullanıyor ve yaşamak değil daha kaliteli yaşamak için kendime çok dikkat ediyorum.Sizlerde asla korkmayın ve sormak istediğiniz ne olursa olsun yazın veya mail yollayın. ameliyat sonucunda bir düzelme olup olmadığını da ilarleye zamanlarda buradan paylaşacağım çünkü henüz çok erken.Herkese acil şifalar diliyorum musssmmmutlu ve her zaman umutlu kalın sevgilerle
Mail: ceyjjcey@ gmail.com