Bence
Ötanazi isteyene uygulanmalıdır. Kişilere bu hak verilmelidir. (Dilerim kimsenin bu hakka ihtiyacı olmaz).
Tıbbın tamamen yetersiz olduğu ve kişinin çektiği acıyı sonlandırmak istemesi halinde talep edilebilir.
Herşeyin suistimale açık olduğu bir dünyada yaşadığımızı düşünerek ötanazi hakkına karar verme yetkisi kimlere ait olabilir, nasıl denetlenebilir vb. konusunda işin içinden çıkamıyorum maalesef. Ama geride kalanların bu yükü taşıyabileceğini zannetmiyorum. Çok ağır bir şey bu.
Ötanazi ve intihar aynı şey değil, bunu savunan arkadaşlar yeterince açıklama yapmışlar zaten.
Geride kalanlar... Bütün mesele bu. Ama bahsettiğimiz öyle uç nokta ki, geride kalanlara haksızlık olmaz, anlayabilirler zamanla gibime geliyor.
Koşullar oluştuğunda ötanazi isteyebilirim. Ama hangi koşullarda? Önceleri bu konuyu düşünmüştüm. "Yasal olmadığına göre son gücümle intihar mı etmeliyim? Ama son güç ne zaman? Arkamda henüz korumam gereken biri varken olmaz. Koruyabiliyorsam şimdilik gerek yok zaten. Sevdiklerim ne olacak vb." İnsan herşeyi düşünebilir ama eyleme gelince... Bazen çaresizlik yaşatır insanı inadına, bazen öfke, bazen çevresindekilerin desteği, bazen hedefleri, bazen bekledikleri, bazen birinin beni düşündüğünde sevindiğini bilmek, bazen birini düşündüğümde içimdeki ferahlık, bazen bir çiçeğin açması sadece... Yaşamak için bir sürü sebep sıralanabilir. Ölümü istemek için de... Beni çok seven birinin çaresizlik karşısında çektiği acı mesela...
Benim yaşamak için çoook nedenim var daha. Her gün de yenileri ekleniyor. Şükürler olsun sağlığım idare eder şimdilik. Daha çook görüşeceğiz.
Böyle bir konunun, bu kadar uzun zamanda, bu kadar değişik fikirlerle ve bu kadar seviyeli tartışılması müthiş ayrıca. Tebrikler ... Birkaç gece uykusuz kalmama değdi