Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Psikolojim iyi değil. Sürekli intiharı düşünüyorum. Ne yapmalıyım?
- Konbuyu başlatan vakanüvis_faruk
- Başlangıç tarihi
Aslında imkanların olsa dünya o kadar güzel bir yer ki ölmek değil daha çok yaşamak isterdin ama malesef Türkiye açık hava hapishanesi gibi... Gerçi bir çok ülke artık öyle ama imkanı olan insan ölmeyi değil daha çaok yaşamayı istiyor ölümü istemek çaresizliktendir, çaresizliği getirende toplumun yaşayış biçimidir.Sevmeyi ve paylaşmayı malesef toplum olarak bilmiyoruz. İnsanlığı öldüren parasızlık değil bencillik ve egoistliktir. Bir insanın bir ülke geliri kadar parası olmamalı bu insan ne yapmış ki bu parayı hak edebilsin... Kanunlar gelirin eşit dağılımı için yeniden yazılmalı ve belirli bir seviyenin üstünde paraya sahip olanlar hapse atılmalı başka insanların yaşam hakkına saldırdığı için ve dünya yeniden yapılandırılmalı, Ütopik olsada aslında çözüm bu birde piskolojik ve ruhsal problemlerde çözümlendirilmeli...
Sanırım fakat hayat şartları ne kadar iyi olursa olsun yine düşünürüm. Mutlu bir günümde bile düşünüyorum çünkü.
Kariyerinin zirvesinde intihar edenler de var, dediğin gibi bunu salt hayat şartlarının zorluğuna bağlamamak gerekiyor. Belki tükenmişlik sendromu belki de artık gerçekleştirecek bir şeylerin kalmadığına olan inancın. Adına ne dersen de sonuçta empati yaptığımda seni anlayabiliyorum. Benim kardeşim de 23 yaşında intiharı seçti, şu an düşündüğümde bile hala kendisi açısından doğru mu yaptı yanlış mı emin değilim. İyi veya kötü bir karar verdi ve uyguladı. Lakin tek bildiğim aramızda yaşanacak olan onca anıyı da beraber götürmesi oldu.
Benim de intiharı düşündüğüm zamanlar oluyor fakat aileme o acıyı bir daha yaşatmama isteği beni frenliyor. Çünkü o acının ne kadar yürek yakıcı olduğunu biliyorum.
Benim de intiharı düşündüğüm zamanlar oluyor fakat aileme o acıyı bir daha yaşatmama isteği beni frenliyor. Çünkü o acının ne kadar yürek yakıcı olduğunu biliyorum.
Bir de olaylara bakış açın değişiyor. Kendi adıma sanırım bu sağlıklı düşünemediğimden kaynaklanıyor. Misal eğer bir gün intihar edecek olursam anne ve babamı da öldüremeyi düşünüyorum. Çünkü onların ikinci bir evlat acısı ile yaşamalarını ve ihtiyarladıklarında rezil rüsva olmalarını istemiyorum. Gazeteler ve TV ler Cani Evlat Dehşeti! diye 2 dakikalık haber yapacaklar ama asıl nedenini kimse bilemeyecek. Kendimce iyilik yapma düşüncesindeyim ama literatüre katliam yapan psikolojik hasta olarak geçeceğim.
zekiş
Hastanede yattım, ilaç kullandım bir faydası olmadı.
Maalesef yok.
Eninde sonumda öleceğiz o yüzden anlamsız değil.
Terapi aldım bir süre sonra psikolog benim yapabileceğim bir şey yok psikiyatriste görün bir dedi.
Hastanede yattım, ilaç kullandım bir faydası olmadı.
Maalesef yok.
Eninde sonumda öleceğiz o yüzden anlamsız değil.
Terapi aldım bir süre sonra psikolog benim yapabileceğim bir şey yok psikiyatriste görün bir dedi.
Merhaba Faruk Kardeşim,
Ben 2014 yılında iş kazası geçirdim. 2 parmağımı kaybettim ve psikolojim bozuldu. Eşim ve küçük kızım var. O zaman onlara yük olduğumu hiçbir zaman düzelemeyeceğimi çalışamayacağımı ve onlara yük olmaya devam edeceğimi düşünüp intihar etme düşüncelerim oluştu. Bunun için çok psikiyatriste gittim bana çeşitli ilaçlar verdiler. Çok çeşitli ilaçlar kullandım ve psikoloğa da gittim uzun süre. Ama bir türlü bu düşünceleri atamadım. Psikolog ile görüştüğümde onun bana telkin etmiş olduğu düşünceleri kabul etmiş gibi görünüyordum ama kendimi kandırıyordum. Yani aslında bu fikirlere inanmıyordum. Yani faydasızdı. İlaç ile tedavi görüyordum aynı zamanda ama hala iyi değildim. Çok doktorda değiştirdim. Ege üniversitesinden bir doktor bana Efexor adlı ilacı yazdı. Bu ilaç çok etkiliydi ama bende tam tersi etki yaptı. Yani intihar düşüncelerimi artırdı. Bu ilacı intihar eden başka bir abime çok iyi geldiği için kullandığım için mutluydum. Beni iyileştireceğine çok inanmıştım. 2 hafta hiç uyumadığını sürekli olumsuz düşünceler içinde olduğunu düşün. Ben mahvolmuştum. 2 hafta sonunda artık iyileşemeyeceğime karar vermiştim ve bu şekilde uykusuz ve kötü düşüncelerle hayat geçmezdi. Birgün evde kızımla yalnızdım ve o zaman kızım 5 yaşındaydı. İntihar etmeye karar vermiştim zaten. Uygulamaya geçtim. Kendimi kravatla astım hemde 3 defa. Her seferinde bayıldım ve kravatlar sağlam olmayıp koptuğu için kurtuldum. Dördüncü kez denemek üzereyken kızım yanıma geldi. Kızımı görünce duraksadım ve birden herşey değişti sanki. Ağlama krizine girdim ve eşimi aradım. Tabii herkesin haberi oldu ve beni hastaneye götürdüler. Hastanede 1 ay yattım. İnanırmısın oradan çıkmak çok zor oldu benim için. Çünkü hastane içindeyken hiç sorumluluğum yoktu ve rahattım. Bir haftasonu evci çıkmıştım ve o zaman panik atak nöbeti geçirdim. Hiç çıkamayacağım derken başka ilaçlara başlamıştım. Bu ilaçlar bana daha iyi geldi. İntihar düşüncelerim gitmişti ama tam da iyi değildim. Hastaneden çıktım tabii 1 ayın sonunda. Aradan 2,5 yıl geçti ve hala ilaç kullanıyorum. Ama daha iyiyim. Artık intihar düşüncelerinin ne kadar saçma olduğunu biliyorum. Şunu söylemek istiyorum asla vaz geçme mutlaka sana iyi gelecek ilaç kombinasyonunu deneyerek bulabilirsin. Ben o kadar çok çeşit ilaç kullandım ki tahmin edemezsin. Ama ben iyi geleni buldum. Bu ilaçlarla artık iyiyim. Tabii ilaçsız kötü olacağımı düşünüyorum henüz bırakamam. Ama bırakamasam da tüm hayatım boyu kullanmak zorunda olsamda kullanacağım. Nasıl bir şeker hastası insülini bırakamıyorsa bende bu ilaçları kullanabilirim.
Sonuç olarak hastaneye git ve sana doğru gelecek ilaçları bulmaya çalış. Ama unutma her ilaç bir deneyim ve eğer sana iyi gelmiyorsa anlarsın. İntihar düşüncelerini artırabilir. Dikkatli ol ve tekrar doktora git yeni bir ilaç kombinasyonu iste. Asla vaz geçme bence mutlaka bulacaksın. Hayata bir kez geliyoruz. Erken gitmenin bir manası yok. Bunu bir düşün mantıklı olanın bu olduğunu göreceksin.
Ben 2014 yılında iş kazası geçirdim. 2 parmağımı kaybettim ve psikolojim bozuldu. Eşim ve küçük kızım var. O zaman onlara yük olduğumu hiçbir zaman düzelemeyeceğimi çalışamayacağımı ve onlara yük olmaya devam edeceğimi düşünüp intihar etme düşüncelerim oluştu. Bunun için çok psikiyatriste gittim bana çeşitli ilaçlar verdiler. Çok çeşitli ilaçlar kullandım ve psikoloğa da gittim uzun süre. Ama bir türlü bu düşünceleri atamadım. Psikolog ile görüştüğümde onun bana telkin etmiş olduğu düşünceleri kabul etmiş gibi görünüyordum ama kendimi kandırıyordum. Yani aslında bu fikirlere inanmıyordum. Yani faydasızdı. İlaç ile tedavi görüyordum aynı zamanda ama hala iyi değildim. Çok doktorda değiştirdim. Ege üniversitesinden bir doktor bana Efexor adlı ilacı yazdı. Bu ilaç çok etkiliydi ama bende tam tersi etki yaptı. Yani intihar düşüncelerimi artırdı. Bu ilacı intihar eden başka bir abime çok iyi geldiği için kullandığım için mutluydum. Beni iyileştireceğine çok inanmıştım. 2 hafta hiç uyumadığını sürekli olumsuz düşünceler içinde olduğunu düşün. Ben mahvolmuştum. 2 hafta sonunda artık iyileşemeyeceğime karar vermiştim ve bu şekilde uykusuz ve kötü düşüncelerle hayat geçmezdi. Birgün evde kızımla yalnızdım ve o zaman kızım 5 yaşındaydı. İntihar etmeye karar vermiştim zaten. Uygulamaya geçtim. Kendimi kravatla astım hemde 3 defa. Her seferinde bayıldım ve kravatlar sağlam olmayıp koptuğu için kurtuldum. Dördüncü kez denemek üzereyken kızım yanıma geldi. Kızımı görünce duraksadım ve birden herşey değişti sanki. Ağlama krizine girdim ve eşimi aradım. Tabii herkesin haberi oldu ve beni hastaneye götürdüler. Hastanede 1 ay yattım. İnanırmısın oradan çıkmak çok zor oldu benim için. Çünkü hastane içindeyken hiç sorumluluğum yoktu ve rahattım. Bir haftasonu evci çıkmıştım ve o zaman panik atak nöbeti geçirdim. Hiç çıkamayacağım derken başka ilaçlara başlamıştım. Bu ilaçlar bana daha iyi geldi. İntihar düşüncelerim gitmişti ama tam da iyi değildim. Hastaneden çıktım tabii 1 ayın sonunda. Aradan 2,5 yıl geçti ve hala ilaç kullanıyorum. Ama daha iyiyim. Artık intihar düşüncelerinin ne kadar saçma olduğunu biliyorum. Şunu söylemek istiyorum asla vaz geçme mutlaka sana iyi gelecek ilaç kombinasyonunu deneyerek bulabilirsin. Ben o kadar çok çeşit ilaç kullandım ki tahmin edemezsin. Ama ben iyi geleni buldum. Bu ilaçlarla artık iyiyim. Tabii ilaçsız kötü olacağımı düşünüyorum henüz bırakamam. Ama bırakamasam da tüm hayatım boyu kullanmak zorunda olsamda kullanacağım. Nasıl bir şeker hastası insülini bırakamıyorsa bende bu ilaçları kullanabilirim.
Sonuç olarak hastaneye git ve sana doğru gelecek ilaçları bulmaya çalış. Ama unutma her ilaç bir deneyim ve eğer sana iyi gelmiyorsa anlarsın. İntihar düşüncelerini artırabilir. Dikkatli ol ve tekrar doktora git yeni bir ilaç kombinasyonu iste. Asla vaz geçme bence mutlaka bulacaksın. Hayata bir kez geliyoruz. Erken gitmenin bir manası yok. Bunu bir düşün mantıklı olanın bu olduğunu göreceksin.
bosver baska seyler dusun bır ıse gır calıs hıc bıseyın kalmaz eskıden bende cok dusunuyordum sımdı gectı allaha sukur
Ben de intihar etmek istiyorum ancak ne şekilde yapacağımı bilmiyorum suda boğulmak ve yüksekten atlamak bana göre değil en güzeli silah aslında ama oda bende yok birgün bile yaşama isteği yok ben de zoraki yaşıyorum ölümden korkmayı bırakın ölümü özlüyorum .
baska seyler dusun cok sıkılıyorsan bır ıse gır calıs hıc bıseyın kalmaz bendede vardı gectı allaha sukur
Merhaba Koray ağabey.
Ben birden fazla doktora gittim, uzun süre psikoloğa gittim, 15 gün hastanede yattım, farklı farklı ilaçları kullandım bir fayda görmedim hiçbirinden. Benim kararım artık kesin.
Ben birden fazla doktora gittim, uzun süre psikoloğa gittim, 15 gün hastanede yattım, farklı farklı ilaçları kullandım bir fayda görmedim hiçbirinden. Benim kararım artık kesin.
Kardeşimlerim benim yazdıklarımı okuyun. Beyninizin kimyasal dengesi bozuk olduğu için böyle düşünüyorsunuz. İnanın ilaçla düzelebilirsiniz. Ben bunun örneğiyim. Şu anda ölmüş olabilirdim ama ölmediğim için mutluyum. Unutmayın intihar etme düşüncesi doğru bir düşünce değil. Bunu kabul edin. Dini açıdan yaklaşmıyorum. Bilimsel olarak beyninizin kimyasal durumunu düzeltebilirseniz düşüncelerinizin farklılaşacağını göreceksiniz. Kaybedecek çok şeyiniz var. Şu an için bunun mantıklı gelmediğini düşündüğünüzü biliyorum. Ama yanlış. Hayat bir çok sürpriz yapar bize ve mutlaka biri sizi bulacaktır. Polyannacılık yapmıyorum. İnanın düşüncelerinizi değiştirebilirsiniz. Öncelikle doğru ilaç kombinasyonunu bulun. Ben 150mg Lustral, 5mg Risperdal, 25mg Laroxil kullanıyorum şimdi. Ama bunları kullanın demiyorum yanlış anlamayın. Kendinize uygun olanı bulana kadar deneyin. İnanın buna değer. Kimyanızı düzeltin yavaş yavaş hayatınız değişecek. Sabır biraz sabır.
vakanüvis_faruk ilaçla gerçekten olmuyor ben denedim kendini asmak ve bilekleri kesmek iyi yöntemler aslında ancak ipi doğru bağlamak ya da bilekleri doğru kesmek gerekiyormuş bildiğim kadarıyla .
Sokrates sende iyi değilsin ama iyi olabilirsin. İşkembeden atmıyorum. Ben öldüm ve geri geldim. Geri geldiğim için çok mutluyum şu an. Ölümü tattım evet. Şunu düşünün intihar ile ne kazanacaksınız? Kimi mutlu edeceksiniz? Diyorum inanmasanızda beyninizin kimyasını düzeltmeniz gerek önce ilaçla, sonra zaten hayat değişecek. Buna inanın ve yapın. Elinizdeki en önemli kazanımınız hayatınız. Bunu boşa kullanmayın. İnanın bana ve dediklerimi yapın.
koray75 sağol ancak ben 2007 yılından beri ilaç kullanıyorum tam 11 sene oldu polistim silahım alındı geri hizmete verildim yaşadığım maddi kayıplar da var bunun üzerine geldi tabii kendi aptallığım yüzünden oldu bunlar beni çekemeyen insanları yaşadıklarımla kendime güldürdüm en zoru da bu zaten psikolojisi bozuk damgası yemek üstüne kayıplar tek bir arkadaşım bile yok istemiyorum da zaten evlenmekte istemiyorum artık hayattan zerre kadar zevk almıyorum bundan sonra da alacağımı sanmıyorum geçmişimde yaşadıklarımdan dolayı ölmek ve yok olmak tek istediğim bu çok birşey istediğimi sanmıyorum dünya bensiz de olur ben de dünyasız.
Ben de intihar düşüncesi yok ama intikam alma düşüncesi var
Intihar edip serefsizleri sevindireceğime patlatırım kafalarına bi kaç yumruk onlar düşünsünler intiharı
Elimde bir keser bu adam karın deşer.
Intihar edip serefsizleri sevindireceğime patlatırım kafalarına bi kaç yumruk onlar düşünsünler intiharı
Elimde bir keser bu adam karın deşer.
Sokrates evet dediğiniz gibi belli bir yer varmış keserken falan fakat ben işi sağlama alıp ikisini birden düşünüyorum.
Koray ağabey ilaçların beyni uyuşturduğunu düşünüyorum.
Koray ağabey ilaçların beyni uyuşturduğunu düşünüyorum.
Sakin olun. Çok yanliş duşunüyorsunuz
Aslinda ben de kimine göre yanliş düşünüyorumdur ama sizinkisi kendini öldürmek.
Zaten amacımız kendini öldürmek.
Neden öyle olsun ki?
Birader, bak
Psikolojim iyi değil. Sürekli intiharı düşünüyorum. Ne yapmalıyım?
Bu başlikta ta belirtmişsin. Psikolojim iyi değil diye. Yani sende biliyorsun normal dusunmedigini
Fazla zorlama, doktora git.
Başlığı ben koymadım. Doktora gittim bir faydasını görmedim.
