Aylardır atama yapılsın diye buradaki, benim gibi, sizler gibi insanlar mücadele ediyor. Bu şey gibi, okyanusun ortasında mahsur kalmışız, onbinlerce insan yüzüyor, biz herkesi kurtaralım diye mücadele ediyoruz. Diğer bir tabiri caiz olan ise, boşa kürek çeken ahmaklar gibi hissediyoruz.
''Armut piş, ağzıma düş.'' Bu mu yani? Aldığınız engelli maaşı mı yetecek ömür boyu? Çıkıp açız, işsiziz, psikolijimiz berbat demeyi bilenler, iş mücadele etmeye gelince ortadan toz oluyorlar. Evinde oturup, bizim gibilerin mücadele edişini elma soyarak izlemeye gelince seve seve yapıyorlar. Ben eskiden herkes için, hepimiz için mücadele veriyordum. Ki eminim sizler de benim gibiydiniz. Ama beni bencilliğe zorluyor bu laf salatası yapanlar. Yoruldum, şahsım adına konuşuyorum yoruldum. Ve kendimi aptal gibi hissediyorum. O yüzden köşeme çekildim, atama yapılırsa olur, yapılmazsa can sağlığı olsun der geçer giderim. Çünkü buradaki bir avuç insanın mücadelesine de, iyi niyetlerimize de binlerce insan tarafından ihanet edildiğine inanıyorum. Üzgünüm.
