Çileli gül abla nasıl oldun toparlayamadın mı kendini? Ben çok şükür toparlandım, seni merak ettim.Dayım hiç yaşamamış modundayım şu günlerde.Baya kendime geldim.Ölen candan bir parça götürüyor ama ölmüyoruz, yaşamak zorundayız.Gerçi geriye birşey kalmadı ama ne yapalım, sıra bize gelinceye kadar devam bu hayata.
Ama şunu öğrendim, hayatın tadını çıkarmamız gerekiyor, zaten kısa ve ansızın bitiyor, yaşayabildiğimiz yere kadar devam.En yakının bile olsa devam etmek zorundasın.Başka çaren yok çünkü.Başka bir çaren olsa birşey demeyecem ama cidden yok.Gideni geri getiremiyorsun, Kendinide öldüremiyorsun
.Ama kendimi iyice saldım, hayat-ölüm umrumda değil.İçkiye verdim iyice kendimi.Gerisini sallamıyorum.Sonuçta hayat bir kere ve sonrası yok.Hergün ağalayarak, üzülerek, dertlenerek bir yere varılmıyor neticede aynı yere gideceğiz.Artık sıkıntılarıda dert etmiyorum, bu hayatı fazla ciddiye almaya gerek yok
gidenler geldikleri yere gittiler, abla olur, anne olur, baba olur fark etmez. yokluğa karıştılar, onlar öldüğünün bile farkında değiller, acı çekmiyorlar, algıları hiçbirşeyleri yok artık.Bizde her gün ölüyoruz bi bakıma, aynı sona ulaşmak için
son gün varacağız