Şehriban Evet bacım yanlış anlamışsın...
anlatmak istediğim şey şuydu..
Empati kurdum biranda ben olsam sevdiğim adamın karşısına geçip ailem seni istemiyor şu şu sebeplerden dolayı gibilerinden bir konuşma asla yapmazdım..Zaman içinde zaten çıkacaktır bu sorunlar konuşmak gerekeçektir(Gereksiz bence yaa neyse) yani özel bir zaman ayırıpta kendime bu meseleyi yani ailemin tepkili olduğunu konu etmem sevdiğim adamla aramda...
zamana bırakırım herşeyi aşkımı yaşamaya bakarım..çünküü bu sorun konuşulupta halledilebilinecek bir sorun değil üstüne konuşup felaket senaryoları yazıp yaşadığım aşkı kendimede sevdiğim adamada zehir zıkkım etmem diyorum..Ailenin tepkisi anormal ve ilk defa bizde görülmüş bir sorun olmayacak diyorum..
haaa oldu ki konuştum sonuç kötüye varacaksa zaten konuşmuşsun konuşmamızsın birşey fark ettirmeyecek ki yani olacağına varacak ..Hem zaten engelli-engelsiz ilişkilerinde liste başıdır ailenin tepkileri konuşulacak bir tarafı yok sadece bi zaman oluruna bırakıp konuyu üstelememek gerekiyor..
Sorunlar karşına çıktıkça muhatap oldukça müdahale etmek lazım yani..sorunlara yoğunlaşıpta üstelik çözülmesi imkansız bir sorun üstüne konuşupta neden yıpratayım ki ilişki mi..?
Oluruna varır herşey diyorum oluruda bence şu Aileler ikna olsun olmasın insanlar birbirini yormadan yani vaay senin anan baban beni istemiyor haa gibilerinden gereksiz tartışmalara girmeden devam ettirebiliyorlarsa ne alaa ama yok yürümüyorsa "konuşmak" değiştirmeyecek sonuçları..
Anlatabilmişimdir İnşallah..