Sanırım biraz daha aklı selim düşünceler yazılmaya başlandı. Tabikii farklı düşüncelerde olacağız, farklılıklar bu anlamda ufkumuzun zenginleşmesi demektir.
Her ne kadar sevgili oturanboğa daha farklı bir algılayışla yazısını yazmış olduğunu söylese de yazılar ister istemez burada şekillendiği gibi olabilir. Bu yapacaksak eğer anafikri saptırmadan bu konu da da fikrimizi söyleyerek eleştirilerimizi doğru zemine kaydırmak zorundayız.
Bende Hrant ın öldürülmesinden son derece üzüntü duyan birisiyim. Bunu duymayan yok. Bunu bile görmek çok güzel.Kuşkusuz benim de aklıma takılanlar olmadı değil.
Cenaze törenini burada yazılı olduğu gibi biz olabilmek adına yapıldıysa bunun bize getirisi son derece faydalıdır. Törenler esnasında üzüntüleri nedeniyle törene Türk bayraklarıyla katılmak isteyen insanlarımızın bayraklarını açtırmama gibi bir durumu yaşadıklarını da biliyorum.
Kuşkusuz her olayda art niyetli kişiler olacaktır. Ertesi gün yine benzer şekilde hunharca öldürülen Türk aydını Uğur Mumcu nun İstanbul da anma törenleri vardı.Bir gün önceki kalabalığın aksine neredeyse gözle sayılacak kadar az bir sayıda insanın bir araya geldiği bir anma günü oldu.
Benzer şekilde öldürülen onlarca aydınımızın unutulmadığının ve bu tip bölünmelerden, ayrıştırmalardan bıktığının son derece güzel bir örneği olması gerekecekken bir önceki gün cenazede olan aydınlarımızın hiç biri yoktu o anma gününde.Nereye gitti o insanlar?Neden yoktular?
Bu sebeple ben gerçekten biz olmamızı isteyip istemediklerinden kuşkuluyum. Ötekileştirmenin bir başka versiyonunu izledik anlayacağınız.
Kuşkusuz bunda Hrant ın hiç bir günahı yok.O düşüncelerini özgürce söyleyemedi sadece.Söyleyebilmeliydi arkadaşlar. Birileri de çıkıp yanlış düşünüyorsun diyebilmeliydi.Bu; nefreti ,kini beraberinde taşımanın gerekliliğini sağlamaz.
Buradaki arkadaşların bir kısmı sakatlıkları nedeniyle ayrımcılığa uğramadığına inanıyor. Açıkcası bende sakatlara bu anlamda bir ayrımcılık yapıldığına inanmıyorum. Eksiklikler yok mu? Düzinelerce.Bu uğurda savaşılmalı mı? Evet, savaşılmalı.
Ben hala neler yapılmalı konusunda bir adım atmamamızın endişesindeyim sadece.
Sahi neler yapmalıyız????
Her ne kadar sevgili oturanboğa daha farklı bir algılayışla yazısını yazmış olduğunu söylese de yazılar ister istemez burada şekillendiği gibi olabilir. Bu yapacaksak eğer anafikri saptırmadan bu konu da da fikrimizi söyleyerek eleştirilerimizi doğru zemine kaydırmak zorundayız.
Bende Hrant ın öldürülmesinden son derece üzüntü duyan birisiyim. Bunu duymayan yok. Bunu bile görmek çok güzel.Kuşkusuz benim de aklıma takılanlar olmadı değil.
Cenaze törenini burada yazılı olduğu gibi biz olabilmek adına yapıldıysa bunun bize getirisi son derece faydalıdır. Törenler esnasında üzüntüleri nedeniyle törene Türk bayraklarıyla katılmak isteyen insanlarımızın bayraklarını açtırmama gibi bir durumu yaşadıklarını da biliyorum.
Kuşkusuz her olayda art niyetli kişiler olacaktır. Ertesi gün yine benzer şekilde hunharca öldürülen Türk aydını Uğur Mumcu nun İstanbul da anma törenleri vardı.Bir gün önceki kalabalığın aksine neredeyse gözle sayılacak kadar az bir sayıda insanın bir araya geldiği bir anma günü oldu.
Benzer şekilde öldürülen onlarca aydınımızın unutulmadığının ve bu tip bölünmelerden, ayrıştırmalardan bıktığının son derece güzel bir örneği olması gerekecekken bir önceki gün cenazede olan aydınlarımızın hiç biri yoktu o anma gününde.Nereye gitti o insanlar?Neden yoktular?
Bu sebeple ben gerçekten biz olmamızı isteyip istemediklerinden kuşkuluyum. Ötekileştirmenin bir başka versiyonunu izledik anlayacağınız.
Kuşkusuz bunda Hrant ın hiç bir günahı yok.O düşüncelerini özgürce söyleyemedi sadece.Söyleyebilmeliydi arkadaşlar. Birileri de çıkıp yanlış düşünüyorsun diyebilmeliydi.Bu; nefreti ,kini beraberinde taşımanın gerekliliğini sağlamaz.
Buradaki arkadaşların bir kısmı sakatlıkları nedeniyle ayrımcılığa uğramadığına inanıyor. Açıkcası bende sakatlara bu anlamda bir ayrımcılık yapıldığına inanmıyorum. Eksiklikler yok mu? Düzinelerce.Bu uğurda savaşılmalı mı? Evet, savaşılmalı.
Ben hala neler yapılmalı konusunda bir adım atmamamızın endişesindeyim sadece.
Sahi neler yapmalıyız????