[FONT=Verdana]selam arkadaşlar. sizlere belki yardımcı olur diye ben de kendi hikayemi anlatmak istiyorum. kırk yaşındayım ve bende de her iki kalçada doğuştan kalça çıkığı var. yürümeye geç başlamışım ve aksayarak. üç yaşıma geldiğim zaman doktorlar yüzdeyüz tedavi ederiz demelerine rağmen babamın annesi ve babası maalesef tedaviye karşı çıkıyolar, babamda onların sözünden çıkamıyor. ben altı yaşıma geldiğim zaman artık babam karşı çıksalarda onları dinlemeyip benim tedavi olmam için elinden geleni yapıyor ama artık çok geç. ilk ameliyatımı 1976 senesinde sağ bacaktan oluyorum. kalçaya ve dizlere takılan geçici çiviler, göğüsten ayak parmaklarına kadar alçı içinde geçen günler, sonrasında alçının çıkarılması, günlerce oturma aşamasına gelme sonrasında günlerce ayağa kalkmama, sonra biraz biraz ayakta durma, en nihayetinde yürümeye başladığında hiç bişeyin değişmemiş olması. ikinci ameliyatı 1977 senesinde sol bacaktan oluyorum ve ben ilkokul bire gidiyorum.yine aynı aşamalar, annem beni sırtında okula götürüp getiriyor. üçüncü ameliyat 1978 yılında sağ bacağa ve ben ilkokul ikiye gidiyorum, yine aynı şeyler ve ben yine annemin sırtında okula gidip geliyorum. sonuç belki eskisinden daha kötü. daha önce yapabildiğim şeyleri yapamıyorum. mesela çömelmek gibi. bunun yanında daha başka hareket kısıtlılığı. doktorlar artık yapılabilecek!!! birşey olmadığını söyleyerek öylece bıraktılar. bana kalan hareket kısıtlılığı ve aksama. buna rağmen normal insanların yaptığı herşeyi yaptım yapabildiğim kadar. yapamadığım çok az şey içimde ukde kalmıştır. çevremdeki insanlarda bunu bana hiçbir zaman hissettirmemişlerdir. ne zamanki otuz yaşlarını geçtim ağrılar oluşmaya, varolan hareket kısıtlılığı dahada artmaya başladı. 2004 senesinde gittiğim doktorların hepsi ameliyat olmam gerektiğini ileride yürüyememe riskinin olduğunu ama ameliyatı ne kadar geç yaptırırsam daha iyi olacağını söylediler. çünkü protezlerin on-onbeş sene gibi ömrü varmış. ancak 2007 yılında ameliyat olmaya karar verebildim. tavsiye üzerine cerrahpaşa hastenesi doktorlarından diz ve kalça çıkığı konularında uzman prof.dr.nejat güney' e muayene oldum. diğer doktorların söylediği aynı şeyleri söyledi. mutlaka ameliyat olup protez taktırmam gerektiği, ileride yürüyememe riski olduğu vb. söylediği iki farklı şey oldu.birincisi çocukken geçirmiş olduğum ameliyatların kalça kemiği ve kasları mahvettiği ve bundan dolayı iyileşme sürecinin uzun olacağı, iyileşme oranının istediğimiz gibi olamayabileceği. ikincisi ameliyatı ertelemenin gereksiz olduğu, eğer şimdi olursam ileriki yaşlardaki iyileşme sürecindekinden daha iyi toparlanabileceğim. söylediği en önemli şey ağrılarımın geçecek olması. bu arada protezlerin ömrü yirmi-yirmibeş yıla çıkmıştı. eylül 2007' de sol bacağa, aralık 2007' de sağ bacağa protez takıldı. ayrıca sol bacaktaki bir buçuk santim kısalık giderildi. [FONT=Verdana]gerçekten de bütün ağrılarım geçti.bacaktaki ağrılar yanında[/FONT] [FONT=Verdana]belimdeki ağrılarda geçti[/FONT]. daha önceki olan hareket kısıtlılıkları azaldı. ameliyatlar sonrasında iki bastonla yürümeye başlamıştım. ağustos 2008' de bastonlardan bir tanesini atıp tek bastonla yürümeye, mart 2009' da da o bastonuda atıp artık bastonsuz yürümeye başladım. halen iyileşme sürecindeyim. kasları kuvvetlendirmek için spor yapıyorum. kaslar daha istediğim gibi kuvvetlenmedi.aksama halen var ama ameliyat öncesine göre çok daha iyi durumdayım. bakalım haziran başında kontrole gideceğim. ve bastonsuz olarak. doktor durumum hakkında ne diyecek merak ediyorum. ameliyat olmaktan pişman değilim. ameliyata karar verme süreci çok sancılı. karar vermek kolay değil. burda doktor da çok önemli. doktorumdan çok memnunum. hikayem biraz uzun oldu. başınızı ağrıtmış olabilirim. kusuruma bakmazsınız artık. benim durumumda olanlar için yardımcı olur dileğiyle... herkese çok geçmiş olsun.[/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE][/FONT]