Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Sosyal fobi üzerine konuşalım mı?
- Konbuyu başlatan garraro
- Başlangıç tarihi
Umarım öyledir Zeki. Bende aslında çok faydasını gördüm diyebilirim.Kendimde olan olumsuz duygu durumlarını başkalarının da yaşadığını, bunların bana has şeyler olmadığını öğrenince çok rahatlamıştım .Ama bazen, neden sanki herkese sorunlarımı anlatıyorum ki diye düşünüp utanma duyguları doluyor zihnime.Belki sf den kaynaklanan bir aşağılık duygusu bu.Öyle ya Her türlü rahatsızlığımızı rahatlıkla dile getirirken psikolojik sorunlarımızı dile getirmekten neden utanırız ki ...
ya bu sosyal fobi bence fiziksel engellilerde geçerlidir yane şöyle skolyoz hastası (ben) bunlar daha utanır bizim arkadaş vardı özür başka yerindeydi o fazla utanmıyordu.Neyse bir şey daha ögrendim bu tip konular kitaplarda okuyarak yada açıklayarak ögrenilecek konular değildir kişinin bizzat kendisi yaşaması lazım yane anlatılmaz yaşanır hesabı
2005 yılında bana sosyal fobi teşhisi konmuştu ve antidepresanla sosyal fobiden tamamen kurtuldum. Ama beni sosyal fobiden kurtaran antidepresandan hala kurtulamadım. Bazen düşünüyorum keşke sosyal fobim decam etseydi de şu ilaçlara bulaşmasaydım diye.
Her ikiside kötü
Umut durumunu düzeltmek için doktor desteği almıyormusun ? Sosyal fobide kullanılan antidepresanların bağımlılık yapmadığını biliyordum ama böyle bir durum yaşıyorsan mıhakkan doktorunla iletişim kurmalısın bence.
Umut durumunu düzeltmek için doktor desteği almıyormusun ? Sosyal fobide kullanılan antidepresanların bağımlılık yapmadığını biliyordum ama böyle bir durum yaşıyorsan mıhakkan doktorunla iletişim kurmalısın bence.
Önemli bir bilgi paylaşmak istiyorum arkadaşlar.Küçük düşme utanma korkusu sosyal fobi Biz bundan şiddetle kaçıyoruz ve bu kaçınma duygusu bunu daha fazla yaşamamıza sebep oluyor.Uzmanlar bunun Tam tersi bir çalışma yapmamızı öneriyorlar.Yani daha fazla utanmayı daha fazla küçük düşmeyi ve rezil olmayı zihnimizde canlandırıp bunu yaşamaya çalışmamızı.Zoraki bir iyi olma bekletisinin tam tersi bir etki yaptığını söylüyorlar.Yapmamız gereken kendimizi zorlamak kasmak değil o duyguyu mümkün olduğu kadar yaşamaya çalışmak...
''Lafa girsem mi ki acaba ?, aslında tam sırası, herkes de sustu ya, konu da geçmedi daha, söyliceğim şey de çok oturaklı aslında , ya beğenmezlerse dediğim şeyi, ya gülerlerse, ya salak durumuna düşersem, söyliyim ya, ama dur bakalım , hadi topla kendini bi , derin nefes al, güzel bi giriş yap , herkes konuşuyor olum, söylesene sen de fikrini , onlar senden akıllı mı, çabuk ol ama konu geçiyor , şimdi tam sırası , ama karşıdakinin de lafını bölme , söyle artık , heyecan yapma, sakin ol , ailenle konuşuyormuş gibi konuş , ya da arkadaşların arasındasın, en fazla beğenilmez diceğin şey , tecrübeli de değilimki bu konuda , söylesem mi acaba'' ların arasındayken , ıhıım diye bir boğaz düğümlenmesiyle dikkatleri üstüne çektiğin an film koptu. Dünya yıkıldı başına şimdi , herkes sana bakıyor , girişi yap bari , eyvah diceğim şeyi de unuttum , ne düşünürler artık hakkımda , bişeyler söyle. Derken , düşünülenlerin %10 u ifade edilemeyip mırıldanarak bi kaç kelam edip yerine oturmak, bir daha da uzun süre konuşmak istememektir hocam bu durum.
Ilkokul sıralarında tahtayı goremeyıp bu konuyu kımseyle paylasamamam sonucu, 2 yıl bunu belli etmemeyı başarsamda ögretmenın sonunda gormedıgımı tespit etmesi, kalın camlı gozluk takmam, akabınde alay edilmeler, kavgalı bı aıle ortamı, sorunları aıleme anlatamam gibi etkenler, dogustan gelen sessiz sakin ıcıne kapanık yapımın üzerine eklenınce bende sosyal fobı başladı dıye düşünuyorum.
sosyal fobı nedeniyle unıversteye 2-3 yıl ara verdım .) su an 26 yasındayım. baya bı duzelme var. ama tam değil. cok sıkıntılı kabus gibi zamanlar gecırdım. lise ve unıverste yıllarım hele.. ailemleolsun cevreyle olsun ilişkilerim bozuldu, uzaklaşmalar oldu.durum intiharı cok ciddi sekılde düşünmeye ve o pıskolojıde bı muddet yaşamaya kadar ılerledi. şu an olay ve durumları herhangı bir cekınmeye mahal vermeden gormezden geliyorum. bunu gayet içtenlıkle yapabılıyorum. yasıtlarımız gıbı hareket edemedık, rahat olamadık, genclıgımızı yasayamadık. diğerlerının rahat rahat uyum sağladıgı çevreye, sosyal hayata fazla gıremedık ancak ben sosyal yaşamda harcayamadıgımız enerjiyi düşünsel alanda bilimsel/uzaysal/metafızıksel alanlarda kullandım dıyebılırım. küçük duruma düşme korkusu ve cekınceside herhangı bı ılaç kullanmadan pıskolojık destek gormeden, düşünsel alandakı bazı ciddi açılımlarla kendılıgınden baya bi gitti gibii bişey. ama yokoldugunu söyleyemem.
yasin258;
BAK BI ORNEK VEREYIM ;
Lisede her hafta birinin tahtaya cıkıp ders anlattıgı bazı uygulamalar olurdu. Bana sıra gelınceye kadar sıkıntılı bı bekleyişe girerdim. Bunalırdım. Benım anlatacagım hafta okula gıtmezdım .. ) bi defa lıse 3te eğitimle ilgili bı ders vardı. Ders anlatmam gereken gün derse katılmadım. Bilerek yaptıgım galıba anlasıldı. Sorunlu oldugumuz belli oldugundan o gun hoca dıger ögrencılerle benım sorunlarımla ilgili konusmuş galıba :.) akşam etut yapmak ıcın okula geldıgımde garip bakıslar vss vardı..
her zamankı alıskın oldugumuz salakça bakışlar yani.) sonra kendımı sınıftan soyutlamaya kendı dunyamda yaşamaya başladım. Zaten en arkada yer bulmustum kendıme. sessiz sakin gelip gıdıyodum okula. sınıfa gırerken fılen ızlenmek, bakılmak hosuma gıtmıyodu.
yasin258;
BAK BI ORNEK VEREYIM ;
Lisede her hafta birinin tahtaya cıkıp ders anlattıgı bazı uygulamalar olurdu. Bana sıra gelınceye kadar sıkıntılı bı bekleyişe girerdim. Bunalırdım. Benım anlatacagım hafta okula gıtmezdım .. ) bi defa lıse 3te eğitimle ilgili bı ders vardı. Ders anlatmam gereken gün derse katılmadım. Bilerek yaptıgım galıba anlasıldı. Sorunlu oldugumuz belli oldugundan o gun hoca dıger ögrencılerle benım sorunlarımla ilgili konusmuş galıba :.) akşam etut yapmak ıcın okula geldıgımde garip bakıslar vss vardı..
her zamankı alıskın oldugumuz salakça bakışlar yani.) sonra kendımı sınıftan soyutlamaya kendı dunyamda yaşamaya başladım. Zaten en arkada yer bulmustum kendıme. sessiz sakin gelip gıdıyodum okula. sınıfa gırerken fılen ızlenmek, bakılmak hosuma gıtmıyodu.sosyal fobi kesinlikle yeilebilir bi hastalıktır. ve emin olun ki hakkını verdikten sonra yeniceksiniz.
benim de başıma geldi Allah'a şükür atlattım.
ve şu an söyleyebildiğim tek şey bu konuda: Allah'ıma şükürler olsun bana bunu verip daha güçlü olmamı sağladı.
benim de başıma geldi Allah'a şükür atlattım.
ve şu an söyleyebildiğim tek şey bu konuda: Allah'ıma şükürler olsun bana bunu verip daha güçlü olmamı sağladı.
Yakindan tanidigim bir vatandasin bir eli yok, halk arasinda "colaklik"... bu arkadas saglik sorunu olmayan dogrusu engeli olmayan biriyle evlendi. Saglikli olan arkadasin ailesi dogrusu anne ve babasi biraz uzakta kaliyor koyde yasiyorlar,bir arkadas anlatiyor koye gitmis bu arkadasin anne babasini gormus dedikleri aynen su "sokaga cikacak yuzumuz kalmadi gitmis colak birini bulmus" diyorlar iste buyurun toplumun bakis acisi. Toplumda cogunluk olarak bu insanlardan olusuyor ne yapalim simdi evden disari cikmayalimmi tam aksine daha cok disari cikalim.
kognitif terapi..
bi yandan üzerine giderken öteki yandan izlemek. sorunu bu şekilde bulup düzeltmek.
sosyal fobi bir kaygı bozukluğudur. yani gereksiz aşırı kaygılanmak.
kaygının sebebi de düşüncelerdir. şöyle açıklıyım.
yolda 2 kişi gezerken kedi gördü diyelim. biri çok sever eline alır oynar. diğeri değdiğinde çığlık atıp korkar.
aradaki tek fark düşüncelerdir.
biri kedinin tatlı olduğunu düşünür
diğeri de kendisine zarar verceğini.
eğer korkan kişi zarar vermiceğini düşünseydi korkmazdı.
yani kaygılarımızı düşüncelerimiz harekete geçiriyo.
her anksiyete bozukluğu gibi sosyal fobili insanlarda da bilinçaltına yerleşmiş doğru olmayan düşünceler vardır.
yanlış bişey söylerse insanların onu dışlıcağı gibi.
yapmanız gereken hiç bişeyden kaçınmadan yaşayarak(zor olsada) kaygılandığınız anda ne yaptığınızı yazmak, kaygınızın derecesi(yüzdelik olarak)neden kaygılandığınızı, o anda ne düşündüğünüzü, düşüncenizin mantıklı olup olmadığı, olumlu ve gerçekçi bir düşünce edinip onu, yeni düşüncenizle kaygnızn ne kadar azaldığı.
her seferinde bunu yaptıkça olumlu ve gerçekçi düşünceniz bilinçaltınıza yerleşiyor ve olumsuz ve gerçekdışı olan çıkıyor. ve zamanla kaygılarınızı yeniyorsunuz.
ben psikolojik danışmandan yardım aldım kendiisi önerdi ve öğretti.
illa ki tavsiye ederim
bi yandan üzerine giderken öteki yandan izlemek. sorunu bu şekilde bulup düzeltmek.
sosyal fobi bir kaygı bozukluğudur. yani gereksiz aşırı kaygılanmak.
kaygının sebebi de düşüncelerdir. şöyle açıklıyım.
yolda 2 kişi gezerken kedi gördü diyelim. biri çok sever eline alır oynar. diğeri değdiğinde çığlık atıp korkar.
aradaki tek fark düşüncelerdir.
biri kedinin tatlı olduğunu düşünür
diğeri de kendisine zarar verceğini.
eğer korkan kişi zarar vermiceğini düşünseydi korkmazdı.
yani kaygılarımızı düşüncelerimiz harekete geçiriyo.
her anksiyete bozukluğu gibi sosyal fobili insanlarda da bilinçaltına yerleşmiş doğru olmayan düşünceler vardır.
yanlış bişey söylerse insanların onu dışlıcağı gibi.
yapmanız gereken hiç bişeyden kaçınmadan yaşayarak(zor olsada) kaygılandığınız anda ne yaptığınızı yazmak, kaygınızın derecesi(yüzdelik olarak)neden kaygılandığınızı, o anda ne düşündüğünüzü, düşüncenizin mantıklı olup olmadığı, olumlu ve gerçekçi bir düşünce edinip onu, yeni düşüncenizle kaygnızn ne kadar azaldığı.
her seferinde bunu yaptıkça olumlu ve gerçekçi düşünceniz bilinçaltınıza yerleşiyor ve olumsuz ve gerçekdışı olan çıkıyor. ve zamanla kaygılarınızı yeniyorsunuz.
ben psikolojik danışmandan yardım aldım kendiisi önerdi ve öğretti.
illa ki tavsiye ederim
Hımm çok teşekkürler.bana uygulanan tedavi şeklinin aynısı.Hatta günlüğümü yanımda taşıyorum ve duyguyu yaşadığım anda unutmadan ayrıntılarıyla yazıyorum. Ve bir de yukarıda yazdığım gibi utanma duygusunu hayalinde sürekli yaşamak ve onu kabul etmeye çalışmak.Kaçındığımız bir duygunun kesinlikle daha da kuvvetlendiğini ısrarla söyylüyor uzmanlar.
asosyal olupta sosyal fobiyle başetmek cidden zor bu sorun bende de var.1lh4n’ın önerdiği kognitif terapi de güzelmiş.İnsan korkusunun üzerine gidip onunla yüzleşebilmeli.O zaman ne asosyallik kalır ne başka bir şey.Gerçi hala üzerine gidemediğimiz korkular vardır elbet.
korkullarla beraber yaşamak mecburen yendiriyor.deyimi de var ya bu diyardan gideceksin ya bu deveyi güdeceksin(böyleydi galiba )... ben köpeklerden çok korkarım kabusum bile oluyorlar. bu yaratıklarla her sabah sokakta mutlaka bi en az 2 tanesi ile karşılaşıyorum. mecburiyetten yatan başka tarafa bakanlardan fazla tırsmadan yanından geçebiliyorum artık. gel gelelim bana doğru gelen havlayan gördüm mü sokakta tanıdık tanımadık kim varsa hemen yanında bitiyorum. bu sayede yeni arkadaşlar bile edindim
insanlardan kaçmak ha asıl bu güzelmiş insanlardan korkulmaz canım,özellikle baylardan. bazen bir bayandan bile fazla anaç olabiliyorlar. bu sosyal fobiler bana, erkeklerin çok yardım sever olduğunu,koruyup kollama güdülerin gelişmiş olduğunu öğretti.köpekten korktuğum da gördüğüm tüm baylarımız korkusuzca bana siper edip kendilerini köpekten gecirmişlerdir .artık onlardan korkma onlar cici köpekler pis tamam mı
şaka bi yana artık günümüz de 2 ayaklılar 4 ayaklılardan daha tehlikeli...
insanlardan korkulmaz canım,özellikle baylardan. bazen bir bayandan bile fazla anaç olabiliyorlar. bu sosyal fobiler bana, erkeklerin çok yardım sever olduğunu,koruyup kollama güdülerin gelişmiş olduğunu öğretti.köpekten korktuğum da gördüğüm tüm baylarımız korkusuzca bana siper edip kendilerini köpekten gecirmişlerdir .artık onlardan korkma onlar cici köpekler pis tamam mışaka bi yana artık günümüz de 2 ayaklılar 4 ayaklılardan daha tehlikeli...
sağlık sisteminde maddi durumu iyi olmayan kişilee yeşil kart veriliyor.ancak yeşil kart özel hastane tedavi masraflarını karşılamıyor.ben sosyal fobi tedavisine başlamıştım ama para yetişt,iiremediğim için ve çok da faydalandığım halde ne yazık ki tedaviyi bırakmak zorunda kaldım. Bu konuda ne yapılabilir nasıl bir girişimde bulunulabilir ? parası olan sağlığına kavuşsun olmayan delirsin mantığını nasıl ortadan kaldırabiliriz ?
Tek başıma yaşıyorum. Sadece 2 arkadaşım var. Ailem 1.5 saat uzakta 6 ayda bir görüşüyoruz. topluluk önünde konuşmak, hatta bir topluluğun benim önümde konuşması bile rahatsız edici...Ne sosyal bir hobim ne de sosyal bir kobim var Bu şekilde yaşamaya alıştım ne kadar az insan o kadar az sorun diyorum...
Bu şekilde yaşamaya alıştım ne kadar az insan o kadar az sorun diyorum...Şeker Kız merhaba..Ben Çiğdem...Dilersen hafta sonu( uygun olursan elbette) oturup sohbet etmek isterim.Antalyadaki diğer arkadaşlar da gelirlerse daha da güzel olur....kendi içimizde bir destek gurubu oluşturabiliriz belki deYalnız şunu belirteyim benim fiziksel bir engelim yok...ama sosyal fobi hayatı yaşatmayan kocaman bir engelll..100. yıl civarında oturuyorum...İnşallah tanışabiliriz....
Yalnız şunu belirteyim benim fiziksel bir engelim yok...ama sosyal fobi hayatı yaşatmayan kocaman bir engelll..100. yıl civarında oturuyorum...İnşallah tanışabiliriz....
sosyalmi anti sosyal mi olur bilemem amma velakin mecbur olmasam evden dışarı adımımı atmam.zaten evde kalalım diye yeteri kadar baskı altında kalıyoruz milletin öcüsü olduk çıktık neyseki internet varda sanal manal günleri yiyiyoruz
milletin öcüsü olduk çıktık neyseki internet varda sanal manal günleri yiyiyoruzsena_6 asosyallik ile sosyal fobi ayrı şeyler bana göre..
death king,
asosyallikle sosyal fobi aynı şeyler değiller
asosyal olmak, sosyelleşmemek ama bu ortama da bağlı olabilir ya da başka nedenlere... sadece sana bağlı değil yani... ama sosyal fobi insan içine çıkmaktan korkmak, daha doğrusu insanlar içinde kendine yer bulamayacağı düşüncesidir
örneklemek gerekirse, benim burada ortamım yok yani asosyalim, mecburiyetten... ama insanların arasına karışmaktan çekinmem, ortamım olsa iyi iletişim kurabilirim
bilmem farkı doğru aktarabildim mi?
asosyallikle sosyal fobi aynı şeyler değiller
asosyal olmak, sosyelleşmemek ama bu ortama da bağlı olabilir ya da başka nedenlere... sadece sana bağlı değil yani... ama sosyal fobi insan içine çıkmaktan korkmak, daha doğrusu insanlar içinde kendine yer bulamayacağı düşüncesidir
örneklemek gerekirse, benim burada ortamım yok yani asosyalim, mecburiyetten... ama insanların arasına karışmaktan çekinmem, ortamım olsa iyi iletişim kurabilirim
bilmem farkı doğru aktarabildim mi?
gul2011 anlıyorum zaten bende onu demek istedim sena_6 farklı şekilde yazmış..
