Merhaba arkadaşlar, bende Mersin'den yazıyorum, talasemi hastasıyım(akdeniz anemisi), 3-4 haftaya 2 ünite kan alıyorum, yaşım 26, bir kurumda hizmetli olarak çalışıyorum.Size o kadar çok anlatmak istediğim şey var ki, o kadar doluyum ki; ama başınızı ağrıtmak istemiyorum.Bana yardımcı olmanızı ve ne yapmam konusunda yol göstermenizi istiyorum; çünkü dertlerimiz hemen hemen aynı. Hikayemi kısaca anlatayim;
Ayda sadece kan almak dışında başka bir problemim yoktu, yaklaşık 17 yaşında okulumuzun bir gezisinde düşüp sol dizimi çarptım, nolduysa sanırım bundan sonra oldu, sağ bacağım normal bir şekilde çalışırken sol dizim rahatsızlık vermeye başladı, tabi o yaşlarda futbol maçı yapıyordum ve bisiklet sürüyordum günde en az 5-10 defa düşüyordum; ama böyle bir ağrının o geziden sonra olduğunu düşünüyorum, neyse olan oldu artık bu kadar uzun uzadıya anlatmaya gerek yok. 17 yaşından 19 yaşıma kadar arada sırada ağrı yapması beni ve ailemi çok rahatsız etti ve bir ortopedi doktoruna gittik, bu sıralarda da pek maddi yönümüz iyi değildi, devlet hastanesinde sıradan bir doktor bakıp alçıya alınması gerekiyor dedi. Normalde çok hırçın ve bir o kadarda çok akıllı bir çocukluğum geçti, durumu düşünüp doktora sordum bacağım "neden alçıya alınıyor" diye bana ters bir cevap verip gidip sardırmamı söyledi, bacağımın kırık olmadığını da biliyorum bütün fonksiyonları yerine getiriyor; ama neden hala alçıya aldıracağımı anlamış değildim, tam pamukla bacağımı sararken masadan kalkıp öfkeyle terk ettim. Ondan sonra bilmiyorum belki psikolojik olarak sol dizimin ağrısı bir kaç sene geçti. Futbol oynayabiliyordum, bisikletle okula gidiyordum, yürüyordum, koşuyordum, sonra ne olduysa 20 yaşımda tekrar ağrı başladı ve iyi bir uzman fizik tedaviye gittik, adam sol bacağımın sağ bacağımdan 3 cm kısa olduğunu söyledi. Şaşkına döndüm, çok üzüldüm, sağ bacağım sol bacağıma kombine olup kısalığa uyum sağlamış olsa gerek ki fazla hissetmiyordum, bana dizlik ve topuk destekli ayakkabı kullanmamı önerdi, normalde ameliyat olmam gerektiğini; ama Talasemi hastalığımdan dolayı ameliyattan sonra sorunların daha çok artacağını enfeksiyon riskinin olduğunu söyledi. El mahkum topuk destekli ayakkabı ve dizlik kullandım 2-3 sene. Tabi bütün bunlar olurken boyumun uzaması devam ediyordu, sol bacağımın uzamadığını hissediyordum; ama sosyal yaşantımı da hiçbir şey olmamış gibi yaşıyordum. Neyse devlet memuru olduk hizmetli olarak atandık, para kazanmaya başladık ve kuzenim Adana'da polis olarak çalışıyordu, onun yanına gezmeye geldiğimde ortapedia hastanesine gittim Mahir Gülsen adlı ünlü bir prof. doktorun muayenesine gittim, adam soğukkanlı biri, fazla konuşmayan fazla açıklama yapmayan; ama işinin ehli bir çok ameliyat yapmış birisi zaten ameliyat için istediği ücrettende işinde iyi biri olduğunu biraz kestirdim. Mahir Bey detaylı bir tahlil ve tetkik sonucu sol bacağımın 9 cm uzatmamız gerektiğini söyledi.
YOK artık hocam! dedim, ciddi olamazsınız diye cevap verince 9 cm kısalıktan bahsetmiyorum kısalık daha az; ama 9 cm uzatmam diğer bacağın için sağlıklı olacağını ve 9 ay ilizarov denilen metal parçaların bacağımda takılı durup daha sonra çıkarılıp alçıya alınacağını ve sonra fizik tedavi yapacağını söyledi. Ben üzüntü ve şaşkınlıkla; yaklaşık ne kadar bir zaman sonra tamamen iyi olacağımı sorunca 1 sene yani 12 ay sonra eskisi gibi olursun dedi. Hocam bacağımın 9 cm kısa olduğunu düşünmüyorum dedim. Bana göre 5 cm en fazla dedim. "Sana göre öyle" diyip kısa kesti. O gün ordan düşünelim diye üzüntülü bir şekilde ayrıldık.
Daha sonra ertesi gün Adana Başkent hastanesinde bir doktora gittim, adı Mustafaydı hatırladığım kadarıyla genç bir prof. doktordu. O da ayrıntılı bir şekilde tahlil ve tetkikler yapıp kısalığın 5 cm olduğunu yaklaşık 6 ayda eskisi gibi iyi olabileceğimi söyledi, Mahir beyden daha az bir ücret istedi, hemen hemen yarısı kadar. Tabi ben "hocam emin misin 5 cm mi" diye sordum tekrar tekrar ölçtü, bilgisayardan ölçtü, gerçekte ölçtü "evet" dedi. "Güzel bir ameliyat yaparız, her şey yolunda giderse uzama sağlıklı olup kemikler hızlı bir şekilde dolarsa, sıkıntı olmadan atlatırsak süreçleri, 6 ay gibi bir süreçte bu iş hallolur" dedi. "Sadece bolca fizik tedavi yapman gerek" dedi.
Eskisine oranla biraz rahatlamıştım; çünkü süreç kısa ve doktor herşeyi ayrıntısıyla açıklıyordu. Tekrar sordum hocam peki bu ameliyatı ne zamana kadar olabiliriz diye?
-Ben senin yerinde olsam hemen olurdum; ama sanki senin planların varmış gibi geldi bana, dedi.
+Bende evet gerçekleştirmem gereken hayallarim var dedim. 1 sene en fazla 2 seneye ihtiyacım var dedim.
-Tamam kendini ne zaman hazır hissedersen o zaman olursun, dedi.
+Peki olmasam ne olur diye sordum?
-Sen talasemi hastasısın ilerde kireçlenme olabilir, senin için sıkıntı yaratabilir dedi, hatta daha ağır bir şey olursa dizini dondurmak zorunda kalırız dedi.
+(Çok üzülerek sordum) Hocam peki hadi her şey yolunda gitmezse ne yapacaz, ben şu an bütün hareketleri yapabiliyorum, sadece çok uzun yürürsem ağrı oluyor ve yürürken aksıyorum dedim.
-İçini ferah tut, senden daha kötüleri var dedi. ve ordan ayrıldık. (03/11/2012)
Ordan ayrıldım ve yalnız başıma oturdum uzun uzun düşündüm, bu ameliyatı olsam mı olmasam mı? Eğer olacak olursam nerde olayim? Eğer olmak istemesemde ileri doğru nasıl bir yaşantım olacak diye çok düşündüm. Bana yardımcı olursanız minnetkar kalırım. Kendimi bu konuyla ilgili çevremdeki insanlarla konuşmak istemiyorum; çünkü kendilerini benim yerime koyarak düşünmüyorlar. Kafam çok karışık, 26 yaşındayım ve sol bacağım şu an 5-6 cm kısa yürürken aksıyorum, arkadaşlarım bacağına noldu diye sormuyorlar; ama tahmin ediyorlar sanırım. Normalde tatlı bir insanım, biraz da yakışıklıyım; ama işte bu dizimdeki sorun bütün düşüncelerimi ve kendime olan güvenlerimi olumsuzlaştırıyor.Bir kaç kez sevdiğim kızlarla çıkma aşamasından ciddi duruma geldik ayrıldık. Bilmiyorum fazla etkisi var mı; ama ister istemez karşımdakini etkiliyor diye düşünüyorum.
Ameliyat olupta daha kötü olacak diye de korkuyorum, birde aşırı sosyal bir insanım sabah 7 akşam 11'de eve geliyorum, bir kaç arkadaşım var, her gün bir şeyler yapıyoruz,yalnız başıma çok geziyorum; şimdi ameliyat olursam en azından 7-8 ay evden dışarı çıkamayacağım, ister istemez psikolojim bozulacak, aileminde huzuru kaçacak, borç harç aldığım kürüstür bir arabam var, kapıda araba var; ama ben binemeyeceğim, her 3-4 haftaya bir kan almak için hastaneye gitmek zorundayım, o aparatla nasıl gidicem onuda bilmiyorum. Anlayacağınız işler karışık.
Bütün bunları düşünmek beni çıldırtıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, moralim bozuk.
Siz benim yerimde olsaydınız, ne yapardınız ve benim ne yapmam gerek???