Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Bipolar Bozukluk hastası olan kim var?
- Konbuyu başlatan aliihsan38
- Başlangıç tarihi
sokrates
en azından sevmediğin insanlar seni rahatsız ediyor. benimle ailem dalga geçiyor çok zoruma gidiyor üniversiteyi okuyamadım kimseye yük olmayım diye engelli raporu aldım memur oluyum diye üzülmesinler diye söylemedim onlara anlayacağın hepimiz bir şeyler yaşıyoruz dayanmalısınız dostum sana "iyi hissetmek" kitabını öneriyorum biraz daha iyi olursun bu kitaptakileri uygulayıncaç
en azından sevmediğin insanlar seni rahatsız ediyor. benimle ailem dalga geçiyor çok zoruma gidiyor üniversiteyi okuyamadım kimseye yük olmayım diye engelli raporu aldım memur oluyum diye üzülmesinler diye söylemedim onlara anlayacağın hepimiz bir şeyler yaşıyoruz dayanmalısınız dostum sana "iyi hissetmek" kitabını öneriyorum biraz daha iyi olursun bu kitaptakileri uygulayıncaç
@mosnter0606 sen de haklısın benim de zaten annem dışında kimsem yok ama beni asıl üzen aslında kendi aptallığım neden diyorum bu tip insanlar kendilerini o kadar belli etmelerine rağmen görüşmeyi kesmedim neden muattap oldum ben aslında kendime kızıyorum adam ukala kibirli hased hepsi mevcut def et gitsin ne muattap oluyorsun bu kadar akılsız olmak zoruma gidiyor lafları konuşmaları aklıma geldikçe ve benim de hala güzellikle cevap vermelerim aklıma geldikçe ben de o kadarlık adammışım demek ki .
sokrates
valla belki tavsiye edeceğim şey iyi bir şey değil ama ben ailem dışında kimseyi çekmedim hayatımda baktım hoşuma gitmiyor tekmeyi koyarım benim derdim bana yetmiş çocukluğumdan beri prensibimdir kötülüğe 2 kat kötülükle karşılık veririm kimseyi bana laf söyledikten sonra boş göndermem gerçi bu yüzden üniversite değiştirmek zorunda bile kaldım biliyorum iyi bir şey değil ama ben böyle yapıyorum yoksa kendi kendime kafayı yerim içim de kalırsa.
valla belki tavsiye edeceğim şey iyi bir şey değil ama ben ailem dışında kimseyi çekmedim hayatımda baktım hoşuma gitmiyor tekmeyi koyarım benim derdim bana yetmiş çocukluğumdan beri prensibimdir kötülüğe 2 kat kötülükle karşılık veririm kimseyi bana laf söyledikten sonra boş göndermem gerçi bu yüzden üniversite değiştirmek zorunda bile kaldım biliyorum iyi bir şey değil ama ben böyle yapıyorum yoksa kendi kendime kafayı yerim içim de kalırsa.
Merhaba. Ben de 2007den beri hastayım. 10 yıl süren (ve sürekli seyreden) çok şiddetli karma atak halinden düzenli ilaç tedavisiyle baya stabil bir duruma ulaştım. Şu günlerimde mutlu olduğumu söyleyebilirim. Doktora yapıyorum. Fakat gene de hasta olmayan bir insan kadar verimli ve sağlıklı değilim, kötü hissettiğim ve bazen bütün gün uyuduğum günler oluyor. Erkek arkadaşım onu çok bunalttığımı söylüyor, kendi kendimi mutsuz ettiğimi düşünüyor, ileride bunların daha büyük sorun olacağını düşünüyor. Bense gerçekten elimden geleni yapıyorum ve genel anksiyete bozukluğum da var hipomani atağı ya da anksiyete atağı geçirmek de o atakları geçirirken ders çalışamamak da benim elimde değil. Terapi görmeyi de denedim ama psikologların genelde hiç faydası olmadı. Böyle işte, herkese geçmiş olsun
Arkadaşlarım var ama sevgilime de bugün ne yaptın dediğinde yalan söyleyemem ki. Uyudum diyorum tezini yapıcağına goygoy yapıyosun diyor. Hem çok ilgileniyormuş anlayışla karşılıyormuş gibi davranıyor, sonra da suçlarcasına veryansın ediyor. Saçma sapan ataklar yaşayacağıma arada zaatürre falan olsam daha anlayışla karşılanırdım.
Bende senın gıbıydım 3 sene iş bulamadım evden dısarı cıkmadım arkadas bulamadım ıntıhara kalkıstım yakalandım canım sıkıldı ıs buldum ama mutlu muyum degılım bende olmek ıstıyorum ama ozaman ole kolaydıkı olmek sımdı zor gelıyor gercekten denemebende bipolar bozuklugu var denemedıgım ılac ve doktor kalmadı bu sıte arkadasları cok ıyı benı dınlıyorlar bıraz bılgısayar basında zaman gecır yada metın2 oyun var onu oyna ıyı gelır belkı bısey olursa ben burdayım
Yani demek ki evlensek falan hiç tahammülü olmayacak puf puf
Ben 2009 da artık yataktan kalkamaz hale gelmiştim, tavana bakıyor ve sadece tuvalet ve yemek için o da çok acı çekerek kalkıyordum. Daha sonra elektroşok tedavisi falan oldum ve ilaca da yanıt verince yavaş yavaş (gerçekten yavaş) iyileşmeye başladım. Bir süredir ciddi bir atak geçirmedim, ama bu sefer de anksiyete ile boğuşuyorum bazen. Gene de şimdi çok iyiyim ve daha da düzeleceğimi umuyorum. Allah herkese şifa versin.
Son düzenleme:
Arkadaslar ben de bipolarim. Raporun ne gibi arti yonleri var ? Ogretmenlik yaparken alinirsa mimlenmeye sebep olur mu ? Cunku ogretmenlik yapma ihtimalim var. Hos kendimi hic iyi hissetmyorum gunlerdir mutsuzum evden cikmak bile istemiyorum ama nasil olucagini bilmiyorum. Yardimi olan olursa cok sevinirim..
hiç ilaçlarımı aksatmıyorum yine de ocakta depresyon geçirdim.akabinde manik atak.cennette gibi hissediyorum bazen o derece
vallahi ben Milli Eğitim Müdürlüğü atama bölümüyle bizzat konuştum.adamı tanımıyorum etmiyorum.atamanı yaparız sen sınava gir kazan yeter ki dediler.devlet sıkıntı etmiyor.sen de sıkıntı etme Sara Ozar
vallahi ben Milli Eğitim Müdürlüğü atama bölümüyle bizzat konuştum.adamı tanımıyorum etmiyorum.atamanı yaparız sen sınava gir kazan yeter ki dediler.devlet sıkıntı etmiyor.sen de sıkıntı etme Sara Ozar
Arkadaşlar, rapor konularında, izin konularında ve diğer konularda artınız olur engelli olursanız. mimleyen de mimlesin artık, yapacak bir sey yok.
Bizim hastalığımız bilindikçe mim olayı da azalır. korkmayın. Facebook'ta bipolar yaşam derneği'ni izleyin, benim sitem olan bipolariz.com 'a bakın.
Bizim hastalığımız bilindikçe mim olayı da azalır. korkmayın. Facebook'ta bipolar yaşam derneği'ni izleyin, benim sitem olan bipolariz.com 'a bakın.
thetale ben de lityumdan depakine gectim tsh im yukseldigi icin 1 ay oldu, ondan mi bilmiyorum ama hic iyi hissetmiyorum son zamanlarda.. anon sitede guzel yazilar var bence blog kismi ve ceviriler cok guzel..simdi normal seyri mi yoksa depresyon var mi. Ben ogretmenlikten korkuyorum acikcasi daha once islere girip cikmisligim oldu yapamadim bende bi sorun var sanirim.. kaygi da eslik ediyor..
Sara Ozar
İlgilenebilsem çok daha iyi olacak ama şu anda depresif vaziyetteyim sanırım, pek enerjim yok. Korkma, her sey olacagına varır. Yeter ki üstlerinle aranı iyi tut, iyi personeli oyna.
Bu yazdıklarımı memur olduğum için değil, çok fazla şey okudum o yüzden diyorum bunu da bil.
ben şu ana kadar 8 iş değiştirdim , 33 yaşındayım. matemaiği yaparsan her sene bir iş. vardır kısmetimizde bir şeyler Sara, merak etme.
İlgilenebilsem çok daha iyi olacak ama şu anda depresif vaziyetteyim sanırım, pek enerjim yok. Korkma, her sey olacagına varır. Yeter ki üstlerinle aranı iyi tut, iyi personeli oyna.
Bu yazdıklarımı memur olduğum için değil, çok fazla şey okudum o yüzden diyorum bunu da bil.
ben şu ana kadar 8 iş değiştirdim , 33 yaşındayım. matemaiği yaparsan her sene bir iş. vardır kısmetimizde bir şeyler Sara, merak etme.
Arkadaşlar merhaba
Bende bipolarım 7 sene önce ilk atağımı geçirdim. Ne olduğunu bile anlayamadım ama bi şekilde doktora gitmeden geçti. Ardından 2. sağlam atağımı yedim ve doktora gitmek zorunda kaldım. 1 sene okula gidemedim ayağa zor kalktım.2 sene boyunca vs vs denilip başka isimler taktılar hastalığıma.Ama en son bundan 5 sene önce teşhisim konuldu nur topu gibi. Ne kadar acıdır ki teşhisi öğrenmek için o kadar çabaladıktan sonra ; bu rahatsızlıkla ömür boyu savaşacağımı ve ilaçlar içmem gerektiğini öğrenmem.Devrik cümlelerime bakmayın hiç.
Bu rahatsızlığı saklamak bir dert ,saklamamak bir dert. Bi şekilde mühendis olduktan sonra işlerin daha kolay olacağını sanmıştm ama hiç öyle olmadı. İlaç kullandığım kan tahlillerinde çıktığı için. Sağlık taramalarından geçemedim bazı işyerlerinde. İş görüşmeleriyle zaten zar zor baş ediyordum ki hala öyle.Yaklaşık 7 tane iş yeri değiştirdim 1,5 sene içinde.Yarın 8. işim için iş görüşmesine gidiyorum şans dileyin bana dua edin. Pes ettim mi ; kararsızım ettim gibi de ,etmedim gibi de.
Ekpss ye girdim oran % 40 aldım .sınavım iyi geçmedi canım hiç çalışmak istememişti. Öyle aptal gibi büyük bir fırsatı da kaçırmış oldum. Bu aralar canım çok sıkkın. İşsizim sigaram yok param yok evde durumlar hiç iyi değil. Çok iş değiştirmem sebebi ile arkamdan aileiçi ve dışı konuşmalar ayyuka çıktı. Tek çözümü memuriyette görüyorum şu an.O da ne zaman olur bilemem.Normal de sinirli bir yapıya sahip olmama rağmen ; tegretol,dekapin,abizol,cedrina , beni en uysal insan yapıyor .Ve kafamı vur ekmeğimi al resmen öyle oluyorum.İlaçları düzensiz içtiğimde ise çok sinirli oluyorum.İlaç içmekten bıktım artık .Bir ara ilaçlarım çok fazlaydı ama tedavim de etkili oldular.İntihar fikrine gelirsek , canımı çok severim. O yüzden aklıma geldiğinde hemen vazgeçiyorum.
Bir de şöyle diyorum kendime , hayat bu kadar kötü olabiiyorsa bir anda ; bir anda da o kadar iyi bir hale tekrar düzelebilir diye. Geçmişe takıntım bitti sayılır ara ara geliyor ama geldikleri gibi bir şekilde gidiyorlar (can yakıyor tabi).Rahatsızlığımı kimseyle paylaşamıyorum. Allahtan psikiyatrım iyi ona herşeyi anlattım dostum gibi sanki. Devlet hastanesi olmasına karşın ilacı verip geçmiyor,dinliyorda.Tamam kısa kesiyorum.Çünki uzun yazıları bende okuyamıyorum.Evlilik için belli imkanlarım işi düzgün tutturamadığım sebebiyle yok.Gerçi kız arkadaşım da yok. Ama şükürler olsun yuvarlanıp gidiyorum.Ailem çok destek oldu.Haatta çok yıprandılar. Beni ayakta tutan tek şey ; Bitmek tükemek bilmeyen umudum.O da biterse bende o gün biterim.Bugün iyi değil diye yarın da kötü olaccak diye bir şey yok.Hepinizi seviyorum. Lütfen kendinizi eleştirirken hayatta seviyenizi koruyun.Depresyondan çıkamayız yoksa. Başka insanlara da sizi eleştirme fırsatı vermeyin o acımasızlıkları vs ayıptır söylemesi sizi anında çökertebilir.Sırf bu yüzden insan içinden çektim ben kendimi.Ama böyle iyiyim.Allah izin verirse hiç bir olgun şart olmamasına rağmen evlenmeyi çocuk büyütmeyi,baba olmayı hayal ediyorum. Bu günler de geçicek. Emin olun geçecek bu günler AZMİNİZİ KAYBETMEYİN !!! Kaybede kaybede kazanmayı en iyi biz öğrenicez..
Bende bipolarım 7 sene önce ilk atağımı geçirdim. Ne olduğunu bile anlayamadım ama bi şekilde doktora gitmeden geçti. Ardından 2. sağlam atağımı yedim ve doktora gitmek zorunda kaldım. 1 sene okula gidemedim ayağa zor kalktım.2 sene boyunca vs vs denilip başka isimler taktılar hastalığıma.Ama en son bundan 5 sene önce teşhisim konuldu nur topu gibi. Ne kadar acıdır ki teşhisi öğrenmek için o kadar çabaladıktan sonra ; bu rahatsızlıkla ömür boyu savaşacağımı ve ilaçlar içmem gerektiğini öğrenmem.Devrik cümlelerime bakmayın hiç.
Bu rahatsızlığı saklamak bir dert ,saklamamak bir dert. Bi şekilde mühendis olduktan sonra işlerin daha kolay olacağını sanmıştm ama hiç öyle olmadı. İlaç kullandığım kan tahlillerinde çıktığı için. Sağlık taramalarından geçemedim bazı işyerlerinde. İş görüşmeleriyle zaten zar zor baş ediyordum ki hala öyle.Yaklaşık 7 tane iş yeri değiştirdim 1,5 sene içinde.Yarın 8. işim için iş görüşmesine gidiyorum şans dileyin bana dua edin. Pes ettim mi ; kararsızım ettim gibi de ,etmedim gibi de.
Ekpss ye girdim oran % 40 aldım .sınavım iyi geçmedi canım hiç çalışmak istememişti. Öyle aptal gibi büyük bir fırsatı da kaçırmış oldum. Bu aralar canım çok sıkkın. İşsizim sigaram yok param yok evde durumlar hiç iyi değil. Çok iş değiştirmem sebebi ile arkamdan aileiçi ve dışı konuşmalar ayyuka çıktı. Tek çözümü memuriyette görüyorum şu an.O da ne zaman olur bilemem.Normal de sinirli bir yapıya sahip olmama rağmen ; tegretol,dekapin,abizol,cedrina , beni en uysal insan yapıyor .Ve kafamı vur ekmeğimi al resmen öyle oluyorum.İlaçları düzensiz içtiğimde ise çok sinirli oluyorum.İlaç içmekten bıktım artık .Bir ara ilaçlarım çok fazlaydı ama tedavim de etkili oldular.İntihar fikrine gelirsek , canımı çok severim. O yüzden aklıma geldiğinde hemen vazgeçiyorum.
Bir de şöyle diyorum kendime , hayat bu kadar kötü olabiiyorsa bir anda ; bir anda da o kadar iyi bir hale tekrar düzelebilir diye. Geçmişe takıntım bitti sayılır ara ara geliyor ama geldikleri gibi bir şekilde gidiyorlar (can yakıyor tabi).Rahatsızlığımı kimseyle paylaşamıyorum. Allahtan psikiyatrım iyi ona herşeyi anlattım dostum gibi sanki. Devlet hastanesi olmasına karşın ilacı verip geçmiyor,dinliyorda.Tamam kısa kesiyorum.Çünki uzun yazıları bende okuyamıyorum.Evlilik için belli imkanlarım işi düzgün tutturamadığım sebebiyle yok.Gerçi kız arkadaşım da yok. Ama şükürler olsun yuvarlanıp gidiyorum.Ailem çok destek oldu.Haatta çok yıprandılar. Beni ayakta tutan tek şey ; Bitmek tükemek bilmeyen umudum.O da biterse bende o gün biterim.Bugün iyi değil diye yarın da kötü olaccak diye bir şey yok.Hepinizi seviyorum. Lütfen kendinizi eleştirirken hayatta seviyenizi koruyun.Depresyondan çıkamayız yoksa. Başka insanlara da sizi eleştirme fırsatı vermeyin o acımasızlıkları vs ayıptır söylemesi sizi anında çökertebilir.Sırf bu yüzden insan içinden çektim ben kendimi.Ama böyle iyiyim.Allah izin verirse hiç bir olgun şart olmamasına rağmen evlenmeyi çocuk büyütmeyi,baba olmayı hayal ediyorum. Bu günler de geçicek. Emin olun geçecek bu günler AZMİNİZİ KAYBETMEYİN !!! Kaybede kaybede kazanmayı en iyi biz öğrenicez..
metehan doğuş
Uzunca paylastiginiz icin tesekkurler ben okudum. Ben de iyi degilim hic su siralar. Is konusunda hic ozguvenim yok. Basaramiycagimi yapamiycagimi dusunuyorum hayatta baska dertler de var hepsini anlatsak yerimiz kalmaz. Insallah isten iyi bir sonuc alirsin gonlunce olsun her sey..
Uzunca paylastiginiz icin tesekkurler ben okudum. Ben de iyi degilim hic su siralar. Is konusunda hic ozguvenim yok. Basaramiycagimi yapamiycagimi dusunuyorum hayatta baska dertler de var hepsini anlatsak yerimiz kalmaz. Insallah isten iyi bir sonuc alirsin gonlunce olsun her sey..
