Ben sonradan %40 engelli biriyim evlendiğimde engelli deyildim 10 seneye yakındır evliyim, birde çocuğum var, onu cok seviyorum Allahın zoruna gitmesin, Evlilik cok büyük sabır gerektiren bir kurum.
Bir insana verilecek en büyük yükü taşıyorum, bakıyorumda Dayımın kırdığı cevizlere, haklı olduğumu birkez daha anlıyor, bazen isyan ediyorum kaderime, yanlış yorumlamayın Ateis veya Artis deyilim sadece ezilmiş bir engelliyim.
Evliliğe çok kôtü başladım, kazalar, hastalıklar, izinler, zamanla kimin eli kimin cebine oldu, özgürlüğümden ve bağımsızlığımdan eserkalmadı, evim, arabam gitti çok büyük tehditler aldım, yaralarımı sarıyorum fakat iyileştiremiyorum bir sedef gibi bir behcet gibi hani derlerya salla behcet kalede begovic var, eher siz anlıyacak olduysanız, tabi bu benim kaderim bu benim kadınım,
Evlilikte önce bağımsızlık ve özgürlük gelir sonra sevgi ve saygı orda yaşar sonsuzadek, Benim kaynanam ve kayın pederim ikiside engelli kaynanam böbrekten kayīnpeder kalpden benim eşimde engelli sedef hastalığı şerefsizliğinde bukadarı diyenler olmuştur belkide boş ver ip inceldiği yerden kopsun, muhafazakar olmak bu olsa gerek, keçi can derdinde kasap et pazarında.
Sizce benim yaşadıklarım ne gibi bir fikir oluşturdu, karı parası yiyen jigolamıyım yoksa parcala behcet nasılsa annamaz o kulda, kısacası her şeyin hayırlısı öylede olmuyor öylede, yinede bütün engelliler bağımsız ve özgürdür delikanlılardır özgür iradelerine saygı duyulan insanlardır onlar yaşam mücadelesi verirler fakat asla haksızlıha tahammül etmezler haklarını nerden alacaklarını bilirler gerekirse kadıkızına kadar gideriz,